De kracht van positieve gedachten en intenties. Wonderen bestaan! Mijn hart ging sneller slaan.

Afgelopen maandag avond laat in Thailand was ik aan het wachten tot mijn vriendin weer veilig thuis was na een super gezellig weekend samen. Haar vlucht had door het slechte weer vertraging opgelopen en ze had te kampen met een rij van honderd wachtenden voor een taxi naar huis.

Thailand was in de ban van de 12 vermiste kinderen en hun coach in een grot in Chiang Rai. En al zeker door mijn achtergrond in de wereld van internationale hulpverlening had dit mijn aandacht. Bij toeval was ik er dan ook rechtstreeks via de televisie getuige van hoe die avond het bericht binnen kwam dat de kinderen en hun coach na negen dagen veilig en in leven waren gevonden. Letterlijk ging mijn hart sneller slaan. Internationale samenwerking helpt en wonderen bestaan weldegelijk.

De bom aan energie die vrij komt bij de betrokken kinderen zelf, hun hopende familieleden (die zeker in de Thaise cultuur op de eerste plaats staan), hulpverleners en de bevolking hier. Je voelt het gewoon.

Van mijn vader leerde ik ooit de kracht die positieve gedachten en intenties hebben. En voor mij zijn de ervaringen in de grot in the Thaise Chiang Rai wederom een bewijs.

Positieve gedachten, positieve intenties, en jawel ook bidden (de kracht van intenties en vaak ook in combinatie met geluid zoals de Japanse arts en wetenschapper Masuru Emoto met zijn foto’s van kristallen zo ‘kristal helder’ maakt), heeft een gigantische positieve en helende invloed en werking.

En of je nu wel of niet in een God gelooft maakt nog niet eens zo veel uit. Met je positieve gedachten wek je positieve energie op die ten goede komt aan iedereen. De kinderen die opgesloten zitten, de hulpverleners, de familieleden en zelfs je buren die mee leven. Het zet namelijk kracht bij. Het ondersteunt het proces van ‘geef niet op’. Zolang je door kunt gaan is er hoop. En hoop doet leven.

Omar Reygadas, een van de 33 mijnwerkers die 69 dagen onder de grond zat in de Atacama-woestijn, in de buurt van Copiapó (Chili, Zuid-Amerika), zei dat geloof, vertrouwen en gebed, evenals humor, hem en zijn collega's positief hadden geholpen terwijl ze wachtte om gered te worden.

De beste stuurlui staan aan wal en we weten het allemaal beter zo blijkt uit diverse media.

Het is de toon die de muziek maakt wordt wel eens gezegd. Hebben de media er enig idee van wat zich afspeelt en onder welke meest bizare omstandigheden? Het positieve is dat ze nog in leven zijn en met onze positieve intenties en gedachten ondersteunen we een redding die er hopelijk voor gaat zorgen dat ze er allemaal levend vanaf komen.


Frans Captijn (Gangey Gruma) 

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com