Wat is vakantie voor jou?

De soort gasten die het resort waar ik naast woon bezoeken zijn aan het veranderen. Dit heeft alles te maken met een verandering van het concept dat een nieuw management introduceert. De eens rustige 'one-stop-bestemming voor gezond leven' brengt nu meer en meer gezinnen met jonge kinderen die hun vakantie doorbrengen naar hier. Niets mis mee, alleen anders.

Vandaag in dit blog twee ervaringen van een verschillend begrip van de betekenis van 'vakantie'. Wat is vakantie voor jou?

Een paar maanden geleden deed ik een mindful communicatiecafé met een gezin. Een Russische vader, de moeder uit Oekraïne en hun twee jonge kinderen, een jongen en een meisje. Er verscheen een prachtig inzicht.

De ouders werken en het gezin woont in Bangkok. Een keer per jaar brengen ze een familiebezoek aan Rusland en Oekraïne. De kinderen zien hun grootouders weer en ze vinden het leuk.

In het communicatiecafé wilde de dochter praten over wat vakantie is. Ze deelde haar ervaring dat zelfs tijdens de vakantie, vooral haar vader, geen vakantie had of genoeg tijd aan het gezin besteedde. Ze vond het een rare ervaring om haar vader bijna nooit te zien vanwege zijn werk in Bangkok en als hij dan in Rusland is dat hij dan haast alleen aan het huis van haar opa en oma aan het werken was.

De dialoog die in het communicatie cafe ontstond gaf haar het inzicht dat haar vader weldegelijk echt vakantie meemaakte omdat hij samen met zijn gezin was, ze brachten heerlijke avonden samen door, ze waren als gezin bij elkaar en het werken aan het huis van de ouders was een verademing voor hem. Afstand nemen van zijn dagelijkse werkzaamheden en lekker met zijn handen aan de slag. Zijn ouders helpen met het regelen van sommige dingen in het huis omdat ze te oud waren om deze dingen zelf te doen en niet genoeg geld om er een ​​bedrijf voor in te huren was iets wat hij voor zijn ouders wilde doen. De vader vertelde het gezin dat hij juist erg van zijn vakantie genoot. Tijd hebben om met elkaar van alle maaltijden van de dag te genieten. Geen verstoringen door zijn werk, genieten om te zien hoe de kinderen en zijn vrouw met hun (groot) ouders omgingen en genieten van het buitenleven. Het doorbrengen van lange avond gesprekken met de kinderen en het gezin en het verzorgen van de dieren op de boerderij. Verbinding met elkaar en verbinding met de natuur.

En als een soort automatisch antwoord, een soort van 'het licht gaat aan', zei de dochter tegen haar vader dat ze hier nooit zo tegenaan gekeken had. Ze legde op haar manier uit dat ze nu begreep dat er twee soorten werk zijn. Een die je moet doen voor geld, een soort van must. De andere om andere mensen te helpen en te ontspannen en verbinding te maken. Het maakte haar zelfs blij (en het zorgde voor enkele tranen in de ogen van haar vader en moeder).

Het tweede verhaal is hier een week geleden gebeurd.

Kinderen willen spelen. Helemaal normaal, ik denk dat ze ook moeten spelen. Dus wat gebeurde er ... sommige kinderen van gasten, hoewel rond het Labyrint bordjes aangeven dat deze plek een spirituele plek voor meditatie is, schopte het labyrint een stevig overhoop. Ze groeven er zelfs gaten in.

Het maakte me boos. Vooral omdat ouders hier absoluut niet op hun kinderen letten. Ik viel uit tegen een van de kinderen.

Een vader kwam nadien naar mijn huis en zei me: "Mijnheer, door u is mijn zoon nu aan het huilen."

Ik antwoordde: "Uw zoon liet mij al eerder huilen."

Ik legde hem de betekenis van het labyrint uit. Dat ik een half jaar vrije tijd had besteedt om het te bouwen. Dat het een spirituele en ingezegende plek is voor meditatie en dat er overal om het labyrint heen bordjes (zelfs in hun taal) hangen dat dit is geen plaats voor kinderen is. Zijn zoon was de gene die gaten in het wandelpad aan het graven was en dat maakte me niet blij. Ik denk dat kinderen ouders hebben om op ze te letten en om ze te begeleiden. Is dat niet hun verantwoordelijkheid?

Hij vertelde me dat ze op vakantie waren en samen wat quality family time wilden doorbrengen. Hij verontschuldigde zich voor de schade en vertelde me dat hij het zijn zoon niet had zien doen. Ik weet het, ik heb het hem gezegd. U zat naast het labyrint, helemaal opgezogen in uw telefoon. U sprak er zelfs tegen. Hij antwoordde me dat dit iets belangrijks was van zijn werk en mijn laatste antwoord toen was: noemt u dat dan quality vakantie tijd met uw familie...?

Wat is vakantie voor jou?

Frans Captijn

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com