Leven is als een reis met de trein

Een van mijn buren verliet plotseling  onze mooie residences. Anderhalve maand geleden nog nodigde ze mij, een paar andere mensen die bij mij in de buurt wonen en een paar van haar vrienden nog uit voor een nieuwjaarsdiner. Zonder een enkel woord van afscheid te nemen, vertrok ze. Een paar dagen later vertrok ook een andere persoon, een vriendin van haar. Ze woonde een maand lang naast me en zonder een enkel woord van gedag zeggen of een klein berichtje was zij ook vertrokken.

Met een andere buur sprak ik over deze een beetje trieste en tegelijkertijd ook grappige en leerzame ervaring.  Ze vergeleek het leven als een ritje in de trein. Het idee raakte me en ik begon erover na te denken. Eigenlijk een prachtige spiegel, dat trein idee.

Je kunt die trein zien als je tijdelijke levenspad in de eindeloze, voortdurend veranderende en ontwikkelende, wereld. We reizen allemaal op de korst van deze kleine planeet, Aarde, en nergens anders. Dit is een vast staand gegeven.

Het veranderende landschap, prachtige velden, landelijke dorpen, grote steden, industriële parken, vuilstorts, stranden, bergen en tunnels komen langs als de invloeden waar je in het leven mee te maken hebt. Ze komen en gaan allemaal voorbij. Op verschillende stations stopt de trein. Een mogelijkheid of kans om uit te stappen en voor een langere of kortere tijd te verkennen of ... om gewoon verder te gaan. Maar altijd een stop zodat je even kunt nadenken over of je even wilt uitstappen of verder gaan.

Je begint je treinrit direct na je geboorte. Eigenlijk al vanaf de conceptie. En je bent niet alleen in het leven, dus niet in die trein. Een van de dingen die Alfred Adler in zijn boek 'Wat het leven voor jou kan betekenen' verklaart als een tweede vast staand feit. 'Niemand van ons is het enige lid van de mensheid. Er zijn altijd anderen om ons heen (in die levenstrein), en we bestaan door verbinding met hen." Dus als je de mensen om je heen leuk vindt of niet ... totale isolatie is niet mogelijk. We zijn altijd vloed voor anderen. Adler noemt een derde vast staand feit; Menselijke wezens bestaan uit twee geslachten.

Individuele psychologie heeft geconstateerd dat alle menselijke problemen kunnen worden gegroepeerd onder drie hoofdrubrieken: beroepsmatig, sociaal en seksueel.

Dus daar gaan we dan in onze levenstrein. Sommige mensen zitten dicht bij ons in de buurt. Anderen wat verder weg, sommige heel ver weg. We kennen ze meestal niet eens. Mensen stappen de coupe binnen voor een korte reis of een langere reis. Ze blijven dus kort of langer en misschien nemen ze zelfs bijna dezelfde reis dan jij, maar zitten ze in een ander compartiment van de trein en je hebt ze nooit gezien of gekend. En op een bepaald moment bereik je het moment van ‘oceaanzicht’, einde van je tijd. De levenstrein gaat zonder jou door en jij hebt ruimte gemaakt voor iemand anders om je plaats in te nemen. Voor een korte of langere rit ...

Je kunt je leven en de connecties met anderen die je daarin hebt dus vergelijken met een treinrit. Voel je er niet verdrietig door. Het is onze natuur en wederom een vaststaand feit. Sommige mensen gaan en creëren ruimte voor nieuwe mensen die weer plaats kunnen nemen. Het is slechts aan jou om je open te stellen voor interacties met anderen. Aan die ander is het om daar al of niet op in te gaan of op te reageren. Ook aan die andere mensen om op hun eigen manier gedag te zeggen als ze vertrekken of niet. Wees alleen een spiegel. Begrijp dat een spiegel geen emoties kent. Jij hoeft je daardoor dus niet te laten beinvloeden.

Tegenwoordig communiceren mensen steeds minder face-to-face met elkaar in de trein. Ze zijn in hun eigen digitale wereld. Zelfs niet bewust van het veranderende landschap dat buiten voorbij raast. Maakt het ze nog wat uit?

Misschien in hun tijd van ‘oceaanzicht’ pas... Dan ontdekken ze dat ze zoveel kansen en waardevolle gratis geschenken voorbij hebben laten gaan die hun levenstrein ze allemaal gratis wilde laten zien. Nu rijdt dezelfde trein, met een andere passagier op hun stoel, zonder hen. Wees niet bedroefd. Geen emoties, het is gewoon slechts een levensles.

Frans Captijn

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com