De laatste week van het jaar nam ik wat extra tijd om na te
denken over mijn leven. Wat heb ik daarin al geleerd en, vanuit het idee dat
net zoals bij iedereen je tijd op raakt, over wat er nog te leren en te delen valt
in de rest van dit leven.
Ik dacht zelfs na over mijn volgende leven. Al heel vaak heb ik in mijn blogs mijn idee gedeeld dat leven nooit stopt. Ja, je verlaat je lijf omdat het je niet langer van dienst kan zijn in je groeiproces. De verdere ontwikkeling van je ziel. Zonder verandering immers geen groei zijn. Voor mij is het een steeds rijkere gedachte dat als je tijd daar is je er op kunt vertrouwen dat je ziel zichzelf bevrijdt van die tijdelijke structuur (jouw lichaam) om weer stappen vooruit te zetten. Voor mij is het niet eens meer mijn geloof. Het gaat veel dieper in een vertrouwen. Misschien voor veel mensen een vreemde gedachte. Maar dit is niet waar mijn blog deze week over gaat.
Ik zat te denken aan wat voor soort volgende ouders ik in
dat nieuwe leven zou wil hebben en waar ik opnieuw geboren zou moeten worden.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben meer dan dankbaar, blij en trots op mijn
huidige ouders. Hoewel die fysiek niet meer op deze wereld rondlopen, ontmoet
ik ze dagelijks.
Nou, veel van jullie zullen misschien denken... “Die
Frans is meer en meer de weg kwijt. Hoe kon die man ooit manager van een
organisatie zijn?” En nee, ik was bij die gedachten niet onder invloed van
alcohol (ik drink geen alcohol meer) of drugs en droomde niet ;). Ik voel me
meer dan verbonden met leven en dat is voor mij wat rijker geworden met nieuwe
gedachten en inzichten.
Ik leef hier in Thailand een totaal ander leven en
levensstijl dan ik eerder in Nederland leefde. En in mijn rol als CEO ontdekte
ik dat ik al dat ik ‘anders’ was. Geen andere baksteen in de muur. En het
aanbod hebben om verdere stappen vooruit te zettten? Ik ga er graag mee door.
Super blij dat mijn twee kids kinderen ook ontdekken en al veel ontdekt hebben
dat je meer uit je leven kunt halen door juist niet ook de volgende baksteen in
de muur te zijn. Geen ‘huisje, boompje, beestje’.
Ja, we hebben te dealen met allerlei systemen in elk
land, in elke cultuur, in elke religie. En zonder enkele regels zal het heel
moeilijk zijn om samen te leven in dat dorp dat ik ‘de wereld’ noem. Maar is
het altijd nodig om al die systemen te volgen? Zijn we niet nog steeds 'vrije'
mensen om onze eigen keuzes te maken? We nemen veel en veel zonder slag of
stoot maar aan of praten na want andere ons zeggen. Je moet bijvoorbeeld
doorwerken tot een bepaalde leeftijd. Waar staat dat? Wie maakt het je wijs?
Heb je daarin niet een vrije keuze? Droom je je leven of volg je je droom?
Toen ik nadacht over wat voor volgende ouders ik zou
willen vinden, kwam gelijk een stel als voorbeeld in mijn hoofd op dat ik hier
leerde kennen. Een Thaise vrouw, een man uit Groot-Brittannië en hun zoon.
Eigenlijk is dit koppel voor mij meer dan speciaal. Ik vind ze heel, heel
bijzonder. Uniek en anders. Geen andere of zelfde stenen in die muur.
En ik denk niet dat er veel koppels in de wereld zijn die
net als zij liefde leven, het leven Leven, hun eigen weg gaan en waar mogelijk geen
systemen volgen. Ze voelen zich thuis in het dorp 'Wereld' waar ze samen zijn
als een familie. Vrijheid in verbondenheid. Ze bieden hun zoon en zichzelf de
'Street University of Life' aan. Ze doen wat ze kunnen om hun kind niet de vaste
systemen te laten volgen, maar juist levenservaringen te krijgen.
Tot nu toe - en ik denk dat hij al 8 jaar oud is - , gaat
hij bijvoorbeeld niet naar school. Op een speelse manier leert hij van
culturen, hij spreekt en schrijft verschillende talen, hij is meer dan slim (leeft
zijn innerlijke wijsheid) en krijgt de steun van zijn ouders om te zijn wie hij
is en om het leven ‘gewoon’ volledig te onderzoeken in hoe en wat het is. Een
ziel met liefhebbende en inspirerende ouders die niet willen dat hij door
systemen waardevolle en mooie dingen afleert die allemaal in deze jongen zijn
opgeslagen. Geweldig om te zien. Soms laten deze ouders echt zien dat ze het
lef hebben om bestaande systemen te 'verslaan'.
Heb je ooit stil gestaan bij de gedachte dat wetenschap
de ontwikkeling van kennis is en wijsheid de ontwikkeling van leren van het
Leven? Deze mensen gaan voor dat laatste en laten hun zoon zien wat dat voor
stimulans in zelfontplooing kan zijn.
En toen dit stel in mijn hoofd als ‘voorbeeld volgende
ouders’ op kwam, kreeg ik het idee om ze eens in Mexico te schrijven. Ze een
compliment te geven en mijn op het eerste gezicht misschien wat rare verhaal
met ze te delen. Zo’n koppel in mijn volgende leven graag als nieuwe ouders te
hebben. Ik kreeg een prachtige e-mail van ze terug. Graag deel ik een gedeelte
van die mail waarin ze met me delen waarom hun zoon niet naar school gaat:
"De massa geeft (naam van de jongen) spontaan complimenten
over zijn kijk op het leven en zijn scherpte en wil altijd dat we zijn school
aan hen aanbevelen !!! ... Ah geen school zeggen we als antwoord. De leraren
moeten van hem leren zeggen we dan... Velen zien het als een grapje, terwijl
anderen zo geconditioneerd zijn om bij het systeem te horen, verslaafd aan de
nieuwe energie in de samenleving en ons op hun beurt proberen een lezing te
geven over wat wij als ouders zouden moeten doen !!! ... alsof dat voor hen
werkte ... niet dus.
Zijn kennis is niet geleend van scholen, het is van binnen
of 'in' (intrinsiek, intelligentie en intuïtie).
Om een eerlijk te zijn is zijn bestaan tot nu toe zo prachtig
samengevallen dat het al een hele lange tijd (naam van de jongen) weg van deze
conditionering heeft kunnen houden ... En alweer zijn wij daar dankbaar voor.
Zoals Pink Floyd zingt... nog een steen in de muur ... we
hebben geen opleiding nodig ... hey leraren laat kinderen met rust. '
Volgens mij zijn de meeste ouders niet in staat, niet
bereid of durven ze het niet aan om die vrijheid voor hun kind of kinderen te
bieden die ze laat verkennen wie ze daadwerkelijk zijn (en dat zit hem niet in
een prive school bijvoorbeeld). Ik ben inmiddels gelukkig al ongeveer 10 jaar heel
bewust bezig met de voortdurende verdere ontdekkingsreis over waar mijn leven echt
over gaat. Draai de bakstenen van lessen, ervaringen en zelfs gedachten eens
om. Voor mezelf en voor vele anderen heb ik mijn steen inmiddels uit die muur
gehaald. En als ik eerlijk ben dan zat hij eigenlijk ook al heel erg lang
daarvoor aardig los.
Ik ontdekte dat er zoveel meer 'in' mij is en dat er nog steeds
veel en veel meer in mezelf te ontdekken en te delen valt. Mezelf zijn. Zoveel
mogelijk vrij van systemen. Me al ver op weg voelen om weer aangeleerde dingen
uit systemen af te leren.
Dit soort multiculturele ouders die ware liefde leven en voortdurend
de waarde van het leven verkennen. Waar 'thuis' de betekenis heeft ‘ergens
samen zijn in het dorp dat Wereld heet’. Die het lef hebben om zichzelf en
mijzelf weg te houden of te bevrijden, voor zover ik het zelf nog niet kan,
vanuit welk systeem dan ook. Niet bang voor wat de wereld over hen denkt. Die vanuit
hun liefde voor mij handelen en bijdragen en me helpen in een voortdurend
gevoel van geluk. Die mij de mogelijkheid bieden om mezelf nog dieper te leren
kennen en mijn specifieke schatten (zoals ieder ander die ook heeft), die
uniekheid, met de wereld om mij heen te delen. Die mijn innerlijke wijsheid
stimuleren om tot bloei te komen. Die me beschermen tegen mensen die me nog
niet begrijpen. Die me vertrouwen en in me geloven. Die mij absoluut niet
helpen om een volgende gelijke baksteen in de muur te zijn. Die zijn verbonden
met het leven en, wie weet, werken in jobs waarin ze bewust en betrokken zijn
in zaken die ons gezin energie opleveren en periodieke verandering van
leefomgevingen met zich mee brengen.
Waarom? De meeste bedrijven houden zich met onbewuste
markten bezig ... hoe onbewuster het product, hoe meer financieel succes ... is
de gedachte. Vanuit een omgekeerde filosofie betekent het hoe minder duurzame
geluk en blijheid.
Ik hoop dat die volgende ouders me echte rijkdom laten
zien en aanbieden. Een rijkdom die geld op geen enkele manier kan bieden... Een
gezond leven, levensstijl en me stimuleren in die unieke bijdrage die ik kan
leveren. In het ondersteunen van mijn intelligentie en intuïtie om te groeien
in liefde, in het trouw blijven aan mezelf en in het delen van mijn uniekheid.
Misschien brengt dit weer een gezonde rimpel in de vijver
...
Frans Captijn
www.captijninsight.com
captijninsight@gmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten