Dit jaar
ontving ik veel digitale kerst- en nieuwjaarswensen en ook e-mails. Ik werkte
rond de kerst met een kleine groep fijne gasten. Die wensen, mails en het
werken met mijn gasten gaven mij meer dan ooit het besef dat veel mensen weten en
ervaren dat ze hun leven niet echt LEVEN. Ze vervullen vooral
verwachtingspatronen waarvan ze denken dat andere mensen of familie die van hen
hebben. Zijn zichzelf eigenlijk al lang niet meer. Ze ervaren dat ze in een
soort vicieuze cirkel zitten. Een leven leiden dat ze eigenlijk niet langer zouden
willen leven, maar geld verdienen en verwachtingen blijven vervullen, zodat ze door
blijven gaan met een leven dat ze feitelijk niet langer meer zouden willen. Is
dat niet een beetje raar?
En ze
weten ook nog eens wat ze feitelijk zouden moeten veranderen en wat hen echt
gezonder en gelukkiger zou maken. Meteen nadat ze me dit hadden geschreven of verteld,
eigenlijk nadat ze hun eigen verhaal voor ogen zagen, volgde er de mededeling dat
het zo verschrikkelijk moeilijk is om hun leven of levensstijl te veranderen. Maar, zo was de boodschap aan mij, ze gingen in het nieuwe jaar proberen hun
best te doen om er verandering in aan te brengen.
Ik weet nu
al zeker dat ze er niet in zullen slagen. Ze blijven in hun vicieuze cirkel. En
daarmee dienen ze feitelijk niet zichzelf en ook de wereld om hen heen niet op
de beste manier.
Waarom stellen we dingen waarvan we intuïtief weten dat ze van het grootste belang voor onszelf zijn steeds maar weer uit tot later? Is het
niet raar dat je enerzijds weet dat je een ongezond leven of ongezonde levensstijl hebt
en dat het anderzijds zo moeilijk is om dat te veranderen, en jezelf (slechts)
voor neemt om een verandering maar eens te gaan proberen? Verzin je dan niet voor jezelf een
algemeen excuus om ontevreden over je leven te blijven? Je kunt het niet eens meer een goed voornemen noemen. Het is gewoon een lachertje. Er is maar één persoon
nodig om je leven te veranderen. JIJ!
Kijk eens
goed naar of misschien nog wel beter in jezelf. Waar ben je op dit moment in
je leven? Wat zijn je prioriteiten tot nu toe en wat ga je doen met de tijd die
je nog hebt? Ben je echt ‘op zijn best’? Moet je blijven zoals je nu bent? En
zo ja, van wie? Wie denk je (uitsluitend overigens zelf) dat je met deze
ontevredenheid dient?
In het
Westen worden we van 's morgens vroeg tot' s avonds laat ingenomen door
eindeloze activiteit. We nemen niet veel tijd om na te denken over de
basisoorzaken van ons (on)geluk, piekeren of lijden. We nemen ons voor om juist nog
meer te doen of nog meer te zorgen. Daardoor zal dat gevoel van ontevredenheid wel
vervagen. Een soort weglopen voor jezelf. Angst om de confrontatie met jezelf
aan te gaan. De waarheid is immers dat velen van ons zich in de steek gelaten
voelen en meer en meer gefrustreerd raken door onze huidige en hedendaagse
levensstijl. Een mobieltje of tablet lost het juist niet op.
Er zijn
maar heel weinig mensen die als ze eerlijk tegenover zichzelf zijn zouden
zeggen dat er niets de moeite van het verbeteren in hun leven, of op de manier
waarop ze de wereld om zich heen ervaren, is. Sommige mensen denken echter dat
hun persoonlijke zwakte en de tegenstrijdige emoties iets rijks zijn dat
bijdraagt aan de 'volheid' van hun leven. Ze zijn van mening dat hun manier van
leven 'normaal' of 'natuurlijk' is en dat het allemaal gaat om het accepteren
van de 'menselijke natuur'.
Ben je
bereid om te veranderen? Heb je het lef om te veranderen? Het gaan proberen om je best
te doen om dat proces dit jaar slechts een kans te geven brengt je, garandeer ik je, niet verder. Stop daar maar mee. Ga door met piekeren, lijden, ontwikkel nog meer
onvrede of ... verander het eindelijk eens. Doe het!
Van een
van mijn vrienden, een van mijn vroegere docenten, kreeg ik een verhaal toegestuurd
dat je mogelijk kan helpen om de verandering te maken om je leven op jouw
gewenste manier te gaan LEVEN. En ja, misschien op het eerste gezicht en voor
een korte tijd zal dat best effe moeilijk zijn. Een proces immers vaak van los laten. Daarna
ben je trots op jezelf, voel je je vrij, beter. En niet alleen zal jij je er
uiteindelijk beter door voelen. De wereld om je heen ‘dien’ je ook vele malen
beter. Als je verandering niet accepteert of aan gaat, zal je niet groeien.
Die
vriend stuurde me een verhaal van Bronnie Ware, een Australische verpleegster
die vele jaren werkte in de palliatieve zorg. Ze zorgde voor patiënten
in de laatste 12 weken van hun leven. Als persoonlijke getuige en uit vele
gesprekken met hen heeft ze hun top vijf van zaken waarover ze spijt in hun leven hadden opgesteld:
- Als ik terug kijk op mijn leven dan zou ik willen dat ik de moed had gehad om een leven te leven dat meer voor en van mijzelf was, niet het leven dat anderen van mij verwachtten.
- Ik zou willen dat ik niet zo hard had gewerkt.
- Ik zou willen dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten.
- Ik zou willen dat ik contact met mijn vrienden had gehouden.
- Ik zou willen dat ik meer gekozen had voor mijn eigen geluk.
Wat is jouw
grootste ‘spijt’ tot nu toe, en wat ga je doen om dat te veranderen of te bereiken
voordat je sterft?
Doe niet je best en ga niet langer wachten om te proberen om het te veranderen of te bereiken. Doe het! En wellicht doe het nu.
Frans Captijn
www.captijninsight.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten