Afleiding. Het voortdurend verbinden met onrust... De angst en vlucht voor rust en thuis komen.

Veel mensen die hier op de plek waar ik woon en werk al eens geweest zijn zeggen onafhankelijk van elkaar regelmatig dat ze vinden dat ik in het Paradijs woon. Eerlijk is eerlijk dat voelt als een super compliment over dat wat ik 'thuis zijn' noem.

Het is voor mij vooral de ervaring van de hoge energie hier, de natuur (flora en fauna) en de cultuur. De voor mij veel sterkere band met dat wat LEVEN in verbinding met die natuur je gratis aanbiedt.

Het Pavana Chiang Mai Resort, waar ik woon en werk, noemt zich ‘The one-stop destination for healthy living’. Iets dat je kunt vertalen als het enige loket waar je hoeft te zijn om gezond leven te ervaren. Een holstische benadering. Gezond zijn heeft immers niet alleen te maken met je lijf. Ook je geest, emotionele balans, spirituele verbinding & verdieping en inzicht in- en aanpak van je energie leveranciers en energie zuigers maken er deel van uit. Allemaal van groot belang om je intens 'gezond' te voelen en dus ook te kunnen noemen. 

In de aanpak van dat lichaam werkt het resort ook samen met een externe organisatie die zich vooral richt op de fysieke fitness. Mensen van letterlijk alle soorten/kom-af en maten die zich hier een week of soms meer zeer intensief met hun lijf bezig houden. En bij de temperaturen hier en in relatie tot het zware programma is dat niet altijd een pretje kan ik je zeggen. Een programma van vooral intensief bezig zijn. Niet stilstaan maar hollen, fietsen, trainen, zwemmen, etc., doen. Als ik de verbitterde gezichten vaak zie vraag ik me af en toe wel eens af of ze het niet ervaren als een tijdelijke lichamelijke pijniging voor het 'goede doel' in plaats van de mogelijke introductie van een langdurig gezonder en plezieriger leven. Of mensen het nadien ook echt een plek geven in hun leven...?
En dat is overigens niet anders met de ontgiftingsprogramma’s die we hier aanbieden. Een eenmalige gigantische schok aan je lichaam geven kan in mijn ogen niet echt gezond zijn. De bedoeling is om het als een start te zien en om van daaruit gezonder te gaan door-leven.

Onlangs toen ik naar de Sala, mijn open lesruimte op de heuvel hier, toe liep, kwam ik een man van dat fitness programma tegen. Uiterlijk gestresst, volledig in gedachten, koptelefoon op zijn hoofd (meer en meer mensen zie ik er mee rondlopen).

Ik probeerde hem aan te spreken. Natuurlijk hoorde hij me niet. De harde disco muziek op zijn oren kon ik van een afstand al horen. Helemaal in een soort van ‘trans’. Hij zag mijn toenadering en nam de moeite om zijn koptelefoon even om zijn nek te hangen. In het lawaai dat uit het apparaat door ging vertelde ik hem dat hij de gratis fantastische vogel- en dierengeluiden in dit paradijs miste bij het onwaken van de dag. Als blikken konden doden…

Toen ik weer thuis kwam zag ik dat ik die ochtend nog niet de bladzijde van de dag van mijn boek “wijsheid uit het verre oosten 365 dagen” had omgedraaid. Dat deed ik dus alsnog. En dit kwam tevoorschijn:

“De wind waait en gaat liggen. De vogels fluiten. In de diepe vallei van de berg valt een druppel van een blad. Nog rustiger is de berg.”

(Meester Keizan)  

Er kwam een lach op mijn gezicht. Dat is ook ‘toe-vallig’. Ik hoor die vogels elke dag, ik ben haast elke dag getuige van de steeds weer andere zonsopgang. Ik hoor die druppels inderdaad vallen, mijn hond en mezelf ademen, mijn voetstappen en zijn gedribbel en vooral… al die fantastische ochtend geluiden die de dieren bij het krieken van de dag maken. Die fantastische energie van de omgeving. De geur van het bos, het land onder de dauw of van de rijstvelden. Het chanten van monniken in de verte. De man die zijn koeien in het land brengt en zijn huppelende dochtertje in haar school uniformpje er achter aan. Ze is al klaar voor de schoolbus maar nog even de koeien met papa mee helpen wegbrengen. Ja… inderdaad…een paradijs.

En heeft dat te maken met hier? Volgens mij niet hoewel het zeker ook mee speelt. Het nodigt misschien meer uit. Hoewel het voor de koptelefoonman kennelijk geen enkele aantrekkingskracht uitoefende. Veel meer echter heeft het volgens mij te maken met de levensstijl en je eigen keuze om je te kunnen en mogen verbinden met dat wat er al lang voor je is. Gratis beschikbaar. Met de stilte. En begrijp me niet verkeerd. Stilte is niet het ontbreken van iets. Juist niet. Het is de uitnodiging om je gewaar te zijn van alles wat er voor je is. Voor mij een andere verbinding dan alleen met popmuziek in de natuur. 

Altijd en eeuwig maar weer die afleiding. En als je het mensen vraagt dan doen ze dat om juist om te ontspannen... Voor mij een weglopen voor jezelf. Angst om thuis (in jezelf) te durven komen…

Wat mij betreft dan ook geen koptelefoon in die fantastische natuur. Lekker in de wilgen er mee.

Frans Captijn

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com