Voor mij was het een soort van spiegel les in relatie tot
irritatie en boosheid. Nog niet zo gemakkelijk één, twee, drie gerealiseerd
maar wellicht een eerste stap.
Het boeddhisme noemt het de kunst van het kijken.
De opdracht was welke vraag je moest stellen als je je
irriteerde aan iets of iemand of het je zelfs kwaad maakte. Daar neem je dan
even de tijd voor en er komt van alles vanuit het verleden in je op. Dat is
eigenlijk al een eerste erkenning. Boos maak je je altijd over iets dat al
gebeurt is. Ook al is het een voornemen dat is geuit.
Na enige tijd kwam als reactie dat die vraag niet was, “Wat
is er mis met die ander?”, maar “Wat vertelt die irritatie of boosheid mij?”.
De oorzaak van je irritatie of boosheid ligt niet in de
ander of in de situatie maar heeft alles te maken met jou. De oorzaak ligt in
jou.
Hoe dat komt?
De eerste zeer goed mogelijke reden, spiegel, is het feit
die ‘mankementen’ die je in de ander irriteren vaak zaken zijn die jij zelf ook
hebt of zou willen. Onbewust onderdruk je ze en projecteer je ze nu op de ander.
Is het immers niet gek dat jij je wellicht aan sommige zaken ergert terwijl het
voor iemand anders geen enkele waarde of misschien zelfs wel een positieve
betekenis kan hebben?
Niet veel mensen herkennen dit op het eerste gezicht maar
het is bijna altijd waar. Als je er misschien wat langer over denkt en dit
spiegelt, kun je wellicht mooie waardevolle persoonlijke ontdekkingen in en
over jezelf doen.
De tweede spiegeling die je zou kunnen ervaren is dat de
boosheid of irritatie op iets in je leven wijst dat je tot nu toe weigert te
zien en nu resoneert. Het heeft zich nog niet geopenbaard zou je kunnen zeggen.
Het zit vaak (nog) vast en je hebt voor jezelf nog geen alternatieven om er
anders naar te kunnen kijken.
De derde spiegel is dat je boosheid en irritatie wordt
veroorzaakt omdat bijvoorbeeld het gedrag of de getoonde reactie niet overeen
komt met hoe jij zou reageren of met jouw verwachtingen. Een en ander staat in
verband met hoe jij bent geprogrammeerd. De spiegel toont je een manier van
gedrag of reactie die af wijkt van hoe jij dat zou aanpakken.
Irritatie vertroebelt je waarneming en maakt daarmee je
reactie ook veel minder effectief. Het leidt doodeenvoudig af. Is het niet
vreemd om van anderen te verwachten dat ze zich overeenkomstig de standaarden
die onder andere je ouders je hebben gegeven zich gedragen?
En een laatste spiegel is dat je moet afvragen of de
ander de intentie heeft om met zijn of haar gedrag te choqueren. Jij kent niet,
of onvoldoende, de achtergronden en ervaringen van de persoon waaraan je je
irriteert of boos maakt. Misschien kun je de ander wel zien als op dat punt nog
wat gebrekkig en daarmee minder afkeuringswaardig. Iemand die net als jij en ik
ook nog veel heeft te leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten