Ik herinner me nog hoeveel spanning en feitelijk ook
stress het bij zowel kinderen zelf als bij ouders op riep als het aan kwam op
het kiezen van een vakkenpakket, halverwege de middelbare school, of het kiezen
van een verdere vervolgopleiding of studie.
Inmiddels ben ik in een kleine vier jaar tijd enorm veel
volwassenen tegen gekomen die voor hun programma of tijdens een stuk life- of
talent coaching bij ons hun autobiografie vertelden of zelfs op schreven.
In die periode ben ik tot nu toe nog maar één persoon
tegen gekomen die nog steeds op een soort rechtlijnig pad als vervolg op die
eerdere keuzes volgt. De anderen, ik zou haast zeggen steevast, helemaal niet.
Toen ik hier afgelopen week met een gast over sprak vond
ik het tijd worden om die ervaring maar eens in dit blog te delen. Wie weet
maak ik er jongeren en ook ouderen blij mee of kan ik die ‘keuzestress’ wat
verminderen.
Jongeren maken heel vaak de keuzes op basis van wat ze om
zich heen zien of ervaren. Banen, posities, levensstijl, etc., van mensen die
ze kennen of vanuit verhalen die ze horen. Het is helemaal niet vreemd dat je
op jonge leeftijd nog niet precies weet wat je toekomst brengt. Dat is zelfs op
oudere leeftijd niet zo. Je missie kennen, en dat is iets dat van binnen uit
komt, is vaak nog heel ver weg.
De ‘keuzestress’ komt dan ook, vanuit de verhalen die ik
hier hoorde uit een internationaal gezelschap van mensen, veel meer voort uit
de gedachte dat je door die keuze op dat moment je verdere toekomst bepaalt.
Dat je jezelf vast legt. En juist dat is in de praktijk, zo blijkt, totaal niet
waar.
Het dwingt je helemaal niet om die weg, rechtlijnig te
volgen. En ja, dat kan maar hoeft absoluut niet. Achteraf blijkt dat eigenlijk geen enkele keuze 'verkeerd' was maar juist de basis is geweest voor en van dat wat je uiteindelijk - en dus vaak in afwijking - bent gaan doen.
Die roep om die dingen uiteindelijk te gaan doen die daadwerkelijk
bij jouw uniekheid, jouw passie en jouw missie liggen, komt meestal pas
achteraf. En ook dan kun je er meester in worden. Feitelijk ben je er al
meester in. Je hoeft die missie immers slechts toe te laten.
Het blijkt dat het vooropleidingsniveau, ervaring, kennis
van je talenten, enthousiasme en drive in bijna alle gevallen veel en veel meer
zoden aan de dijk brengt.
De idee is dan ook om dat aan vakkenpakket of
studierichting te kiezen waar je op dat moment verbinding mee hebt en er vooral
niet, of in ieder geval niet teveel, over na te denken over welke deuren je met
die keuze dan allemaal voor je toekomst ‘dicht’ zou slaan. Je keuze blijft veel
en veel vrijer dan je denkt en jouw pad zal ook onder je voeten ontstaan.
Enorm veel verhalen van mensen, ook in je eigen vrienden
en kennissenkring, zijn er van mensen die iets doen waar hun passie ligt,
waarmee ze hun geld verdienen, waar ze blij mee zijn en waarvoor ze absoluut
niet voor hadden gestudeerd.
Geloof in jezelf en gaan voor verbinding en vrijheid is
in mijn beleving dan ook veel belangrijker dan welke ‘keuzestress’ dan ook.
En ook aan mezelf merk ik dat het fantastisch is om aan
anderen te vertellen uit welke opleidings- en ervaringswereld je komt in
relatie tot die missie die ik nu met passie mag vervullen.
www.captijninsight.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten