Je hebt geen zekerheden dus je hoeft ze ook niet vast te houden.

Onlangs werd ik gevraagd voor een heel leuk interview. Eén van de onderwerpen in dat gesprek ging over het loslaten van je zekerheden. Een onderwerp dat regelmatig in onze programma’s aan de orde komt. Eigenlijk zijn het er twee. Zowel ‘loslaten’ als hoe om te gaan met ‘zekerheden’.

Ik kan, gelukkig, terug kijken op een fantastische jeugd. Mijn ouders hadden, net als iedere andere ouder, van hun ouders heel veel meegekregen. Zij brachten die opvattingen, vermengd met hun eigen inzichten, weer aan mij over. Eén daarvan was dat het niet verkeerd was om te gaan voor zekerheden in je leven. Als je ze kreeg of had dan moest je ze koesteren. Je kon het zien als de ankers in en van je leven.

Werk, een vast gegarandeerd en liefst jaarlijks stijgend inkomen, een eigen huis, een goeie relatie, status en positie in de maatschappij. En zo kan ik er nog wel een heel aantal opnoemen. Bij jou zal dat denk ik ook wel zo zijn. En als het vertrouwen op zekerheden dan niet op de eerste plaats kwamen, dan had je altijd nog het mooie woord dat je toch ‘verantwoording’ voor anderen had te nemen. Zo iets als nog een anker er bij.

Zonder er bij stil te staan ben je dagelijks bezig die zekerheden, zoals een jongleur de bordjes op lange pennen in een circus, in de lucht te houden. Als er één uit balans dreigt te raken spurt je er naar toe om er letterlijk weer een draai aan te geven en dan hobbelt het weer voor even. Hoe meer ‘ballen’ je in de lucht moet houden hoe zwaarder het wordt en hoe minder tijd je voor jezelf hebt om überhaupt nog om je heen te kunnen kijken naar andere dingen dan jouw ‘zekerheden’. Jaren was ik er mee bezig. Zeeën van energie kostte het me.

Nu ik steeds meer bordjes hier in Thailand maar laat vallen blijkt dat er eigenlijk helemaal niets valt. Er waren namelijk helemaal geen bordjes, geen zekerheden. Waarom zag ik er dan zo tegenop om ze los te laten. Ik ben er nu pas achter dat ik vreselijk veel inspanningen geleverd heb voor dat wat eigenlijk ‘gebakken lucht’ was en is. Pas nu begin ik te leren en ervaren wat leven is. 

Ik ben er, zeker ook door inzichten vanuit het oosterse denken waar ik hier dagelijks mee word geconfronteerd,  achter gekomen dat zekerheden helemaal niet bestaan. Je kunt ze dus ook niet vasthouden. Verantwoording hoef je alleen maar voor jezelf te nemen. Daarmee lever je het beste uit jezelf aan en voor anderen.

De wereld staat momenteel een beetje op zijn kop. Zogenaamde zekerheden blijken eindelijk schijnvertoningen te zijn. De crisis drukt ons met de neus op de feiten. Dat geldt voor alles. Voor al die zaken die je wilt of moet hebben (omdat je dan gelukkig bent?), voor geld, voor relaties en noem maar op. Vraag eens aan mensen die met pensioen konden gaan na een fantastische tijd in een organisatie wat er van alle interne en externe relaties nog over is.

Hier ben ik er achter gekomen dat er eigenlijk maar twee zekerheden zijn. 

1. Zeker weet je dat je het op deze planeet niet voor eeuwig vol houdt. 
2. Het tweede dat je zeker weet is dat je voor alles dat je wilt of voor jezelf moet doen bent aangewezen op jezelf. Zie het als een druppel kwik. Die hecht aan niets. Al die zaken en zekerheden die je ogenschijnlijk 'hebt' heb je slechts voor even te leen. 

Is het niet vreemd dat de meesten van ons zich dag/dagelijks absoluut niet bezig houden met het moment dat je alles terug geeft? De eerste zekerheid die ik noem. 
Dag in dag uit stap je in je bed in het vertrouwen (de on-zekerheid) dat de zon voor jou de volgende dag weer op gaat. Wat als dat nu eens niet meer gebeurt... Je piekert 's nachts over het kwijt raken of niet in bezit kunnen krijgen van zogenaamde zekerheden die je dus helemaal niet eens hebt.

Vasthouden aan ‘zekerheden’ is je slechts verschuilen achter jouw generale excuus om die dingen die je werkelijk ter harte gaan uit te stellen en dus niet te doen.

Ga eens op zoek en vind jouw generale excuus. Besteed aandacht aan jezelf en wat minder aan de show die niet leven, maar uiterlijke schijn ten koste van jezelf is. Dat maakt rustiger, je houdt energie over én, je ziet, hoort, proeft, voelt en ruikt zoveel meer. Er ontstaat ruimte voor een wereld die er al lang is maar die je door jouw blikveld en blindheid nog niet eerder had gezien.

Laat je door leven verrassen (nu het nog kan)!

Frans Captijn