Het is niet alleen wat maar vooral hoe je iets voorgeschoteld krijgt.

Iets dat ik in de horeca al snel leerde en ook van huis uit mee kreeg. Iets moet toch ook 'een beetje smoel' hebben om het aantrekkelijk te maken.
 
Afgelopen week heb ik het Amerikaanse debat tussen de presidentskandidaten voor de komende verkiezingen daar bekeken. Let wel, ik heb onvoldoende verstand van buitenlandse politiek. In de Nederlandse ben ik door persoonlijke ervaringen helaas te veel gekleurd en raak ik soms allergisch van de onderliggende spelletjes die vaak gespeeld werden en worden.
 
Ik keek het Amerikaanse Presidential Debate dan ook meer, vanuit mijn amateur toneel achtergrond,  als toeschouwer in een theater.
En vanuit die optiek zag je tussen de twee kandidaten hele duidelijke verschillen. Ik kon me ook goed vinden in de opvattingen van de nabeschouwingen door diverse televisiezenders.
 
Voor mij prevaleert voor een leider iemand die naast kwaliteiten en een mate van zelfingenomenheid en charisma, primair opkomt voor het algemeen belang. Het algemeen belang van de mensen en, in dit geval, het land. Verbinding met, interesse in, en interactie (al zeker in een democratie) met en binnen die zaken zijn daarbij essentieel. En voor mij, van huis uit mee gekregen, werkt een natuurlijke lach en soms ook humor in die processen ontwapenend. Het geeft verbinding en laat ook nog eens zien dat je een normaal mens tussen de mensen bent. Prettig in omgang.
Je weet vooraf, of kan in ieder geval begrijpen, dat iedereen tevreden weten te stellen in zo'n functie zeker weten nooit lukt. 
 
Bij toeval zag ik vanmorgen ook een aantal nabeschouwingen van de russische staats televisie. Een van die twee Amerikaanse kandidaten werd daar nagenoeg uitsluitend weg gezet als niet kababel. Dat werd ondersteund met foto's waarop die kandidaat spontaan, vaak gierend van de lach, uit verschillende situaties wordt getoond. Geen leidinggevende kwaliteiten voor een president en duidelijk de verliezer van het debat.

Het meeste commentaar stond, en dat staat iedereen natuurlijk vrij, haaks op de ervaringen die ik tijdens dezelfde theatershow die ik afgelopen week op tv zag had opgedaan.
 
Ik dacht er over hoe dat toch allemaal kon en of mensen met een klein beetje ontwikkeling dit allemaal geloven. En ook dat geldt natuurlijk voor twee kanten. De zogenoemde 'zwevende kiezers' in Amerika zijn immers als je de berichten mag geloven niet over een streep getrokken.
 
Had ik het dan verkeerd waargenomen? Ben ik (ook) teveel geindoctrineerd door de media? Of zouden die mensen misschien niet gevoeld en anders gekeken hebben dan ik?
 
Zeker weten dat verschillende culturen, waarden en overtuigingen een rol daarbij spelen. En wie weet wat en hoe er aan beide kanten wel of niet in de  vrijheid van journalistiek over gepubliceerd mag worden.
 
In ieder geval bleek mij dat het stereotype politieke leider die onkreukbaar en zonder enige emotie met een soort van 'stalen smoel' naar buiten op treedt nog steeds kennelijk diepgeworteld in culturen aanwezig is.
Persoonlijk vraag ik me af of dat niet alleen nog van deze tijd is maar ook of dat wel toekomst gericht is daar waar politiek en leidinggeven toch om mensen draait. 
 
Van mijn moeder weet ik dat ze dit soort rollen ook niet kon spelen en haar regiseurs wisten daarvan. Het paste totaal niet bij haar en het werd te veel forceren waarbij haar warme persoonlijkheid die rol in duigen gooide. Dat gebeurde dan doordat ze spontaan in lachen uitbarstte als ze zichzelf zo zo zag spelen.

En is een van de lessen en eigenlijk ook leefregels van het boeddhisme juist ook niet die lach? Ook die Boeddha is slechts een mens, verbinder, en fanastische leraar en leider. En paus Franciscus bijvoorbeeld kan er ook wat van.

Humor is juist prima als ontspanning wat niets af doet van de leer... Het verbindt juist. 
 
De (sociale) media hebben grote beinvloedingskracht. Je moet je koppie er dus zelf toch altijd even goed bij houden. 

En zo kom ik weer terug bij die horeca. Het is niet alleen wat, maar vooral hoe je eenzelfde gerecht voorgeschoteld krijgt.
 
Het smaakt naar meer of naar minder...

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Credits foto's: 
Lachende monnik: Ksenila Chunaeva
Paus Franciscus: Bohumil Petrik/CNA