Een jonge magere vent met, naar ik aanneem, zijn (enorme dikke) vriendin achterop die, totaal niet onder de indruk van het gedrag van haar vriend, in haar mobiel hing. Alletwee geen helm. De jonge maakte er een feest van en genoot van zijn one-man-show voor het rode licht.
Ik keek automatisch af en toe even opzij en moest er een beetje om lachen.
De gedachte ging door mijn hoofd dat die scooter misschien wel een wheelie zou maken door het gewicht van die jonge vrouw als de jongen zou gaan staan maar gelukkig bleef hij op zijn zadel zitten.
Hij lachte terug. Zijn vriendin bleef, als een zoutzak achterop, in balans en onverstoord geobsedeerd in haar mobiel hangen.
Iets later pas viel me ineens om zijn linker enkel een band met daarop een of ander kastje op. Ik had er wel eens van gehoord maar had zo'n ding nog nooit gezien. Hetzelfde als op de foto die ik op internet vond.
Even ging er van alles door mijn hoofd heen. De jonge man zag een beetje mijn verbazing en zelfs een beetje schrik maar ging er denk ik nog harder om lachen en feest van maken. Snel keek ik naar iets anders.
Het licht sprong op groen en inderdaad, alsof de hekken bij een paardenrace geopend werden, hij ging er als een raket en met veel lawaai vandoor. Hij draaide tijdens zijn 'vlucht' nog even om en zwaaide met een lach naar me. Ik zwaaide met een lach terug.
Verder onderweg naar die bouwmarkt dacht ik er aan dat deze jongen misschien wel net was vrijgelaten. Elke provincie heeft hier een gevangenis en daar in een soort grote kooi met veel andere gedetineerden in moeten zitten is absoluut geen pretje. Geen vergelijk met de omstandigheden in Nederland.
Wellicht was hij dus wel super blij dat hij weer eens even wat 'normaler' kon luchten en zijn leven weer wat oppakken waren mijn gedachten.
Even een beetje verbazing omdat ik er nooit bij stil had gestaan. Weer een ervaring rijker. Eigenlijk best goed om deze mensen niet alleen zo weer een nieuwe een kans te geven maar ook die overvolle gevangenissen hier een beetje te ontlasten.
Of het uiteindelijk allemaal wat oplevert in blijvend veranderd gedrag blijft voor mij een vraag. En dat geldt natuurlijk niet alleen hier.
Hoewel ik ook geen andere oplossing weet zet ik regelmatig grote vraagtekens bij gevangenis straffen, laat staan taakstraffen.
Gevangenissen blijken, in mijn ogen, vaak hogescholen en universiteiten voor criminelen.
Dat er nieuwe inzichten bij mensen ontstaan is me helder. En zeker weten dat het bij een aantal mensen tot het inzicht leidt om om dat waar ze hun straf voor uit zaten niet meer te doen.
Voor veel anderen werkt de nieuwe 'vriendenkring' aanstekelijk om op het ooit ingeslagen pad verder en zelfs regelmatig nog gerafineerder en dieper door te gaan.
En of taak'straffen' veel zoden aan de dijk zetten is ook maar de vraag. Helaas heb ik diverse verschillende verhalen daarover gehoord.
Haast vanzelfsprekend starten veroordeelden super ongemotiveerd er mee en alles wordt uit de kast getrokken om vooral zo lang mogelijk zo min mogelijk te doen om de uren afgetekend te krijgen. Soms is het in de praktijk slechts alleen proberen om op een slimme manier aanwezigheid te laten registreren.
Met zo'n enkelband worden mensen, als het goed is, tenminste nog een beetje tijdelijk in de gaten gehouden. En dat ze bij die 'onvrijheid' er ook een feestje van kunnen maken dat heb ik nu in ieder geval een keer ervaren.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Dat zou best eens kunnen, deze man vierde zijn (beperkte) vrijheid!
BeantwoordenVerwijderenHij hield zich gelukkig meteen aan de verkeersregels.... stoppen bij
het verkeerslicht!