Afgelopen zaterdag, 24 februari en ook nog eens precies op zijn 64e verjaardag, ben ik getuige geweest van het aantreden van onze nieuwe bisschop Stephen Boonlert Phromsena in ons bisdom Ubon Ratchathani.
Dat bisdom beslaat maar liefst 7 provincies van Thailand: Amnat Charoen, Maha Sarakham, Roi Et, Sisaket, Surin, Ubon Ratchathani en Yasothon. Een groot gebied van 54.000 km2 en zo'n 8,2 miljoen inwoners waarvan maar een kleine 26.000 katholiek zijn. Thailand is immers een Boeddhistisch land.
Met drie personenbusjes vanuit onze kleine kerk in Surin bezochten we de inwijding in de kathedraal in Ubon Ratchatani (foto hiernaast). De "stoel" of "zetel" van onze bisschop.
Geloof het of niet maar uiteindelijk waren we vanuit de 55 parochies in ons bisdom met rond de vijfduizend bezoekers en daar moet aardig wat voor geregeld worden...
Ubon Ratchathani is van ons uit zo'n drie uur rijden. Vroeg in de morgen om vier uur opstaan en om vijf uur vertrek met de busjes naar Ubon. Een korte stop onderweg en vlak voor aankomst even een kort ontbijt.
Daar bij de kathedraal aangekomen al een drukte van belang. De kathedraal is gelegen bij een enorm groot schoolcomplex. Werkelijk alle openbare ruimten en sporthallen waren met stoelen ingericht voor parochianen en bezoekers.
En wat een top organisatie. Vanaf welke kant je het terrein ook op kwam, gelijk kreeg je van vriendelijke studenten een gelikt boekje voor de viering (helaas alleen in Thai maar ook nog wat Latijn dat ik nog kende uit mijn tijd als misdienaar in Bloemendaal). En, ja dit is Thailand, gelijk maar vast een tegoedbon voor de lunch in het boekje erbij.
Ongeveer zes tenten met medisch personeel en ook een ambulance standby. Moderne aanvullende toiletwagens. Jonge militairen die verkeer en publiek in goede banen begeleidde. Een meer dan fantastische catering voor de genodigden en alle bezoekende gasten. Volop en overal water. Verkoop kraampjes voor lokale mensen om wat fruit aan de man te kunnen brengen en... Vluchtwegen open en vrij,
En ja, hoe later het werd, hoe meer zinderende hitte. In de middag in de schaduw 40 graden celsius. Studenten, jonge militairen en scholieren bleven komen met koel water, snoepjes, verkoelingsdoekjes en iets om je luchtwegen te koelen als je er aan rook. Gaaf spul. Overal grote koelboxen met ijs en water en... veel ventilatoren. Volgens mij werd er wat veel stroom afgenomen want dat kon je af en toe zien aan het toerental van de ventilatoren.
Een prachtige viering en feitelijk ook best uniek om mee te maken. Op die ongeveer vijfduizend aanwezigen waren er drie Farang (buitenlanders) en dat valt op. Zeker ook als je de grootste bent en ook nog eens kaal zoals ik.
Na de viering de lunchbon inleveren en in een razend tempo werden de bezoekers voorzien van een fijne lunchbox met alles er op en er aan.
De genodigden kregen hun lunch uitgeserveerd aan tafels in verschillende overdekte ruimten van de school. Tijdens het eten was er volop Thaise dans door verschillende groepen terwijl de bisschop op zijn verjaardag ook de felicitaties en cadeautjes nog in ontvangst nam.
Het blijft op heel veel gebieden toch een mooie cultuur.
Die middag om iets voor vijf was ik weer terug in Surin. Een warme lange dag maar, zoals zoon Rik opwekkend zei: "Zo maak je nog eens dingen mee. Funny."
Ik denk dat die nieuwe bisschop, nog veel meer dan ik natuurlijk, aardig gesloopt was aan het eind van de dag en ook pittig wat liters zweet heeft verloren. Ik kan namens onze groep uit Surin spreken dat we hem nog lang hier hopen te mogen zien en meemaken.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten