Een koele bries. De zon komt langzaam weer op. Start van een nieuwe dag. Allerhande verschillende vogels fluiten. Koeien grazen in ons weiland. Een aantal kalveren komen drinken uit de waterbak die we, dicht bij ons huis dat we aan het bouwen zijn, dagelijks met fris water uit onze bron vullen.
Ik mediteer en doe mijn dagelijkse uur Kundalini yoga. Tegen mij aan ligt steevast hond Cupid. Onder aan de trap van de veranda op de mat geniet Kadhow van de eerste zonnestralen van de dag. Singto houdt vanuit haar prive 'villa' het vee op het land in de gaten. Phatsamon plant Dragon Fruit planten in onze tuin. Onze bouw vordert zonder enige haast.
Ik ben me bewust van wederom een geluksmoment en een goeie start van de dag.
Wat ben ik blij en dankbaar dat ik hier al bijna elf jaar in Thailand kan en mag wonen. Ik ben, voor zover ik weet, nog steeds super gezond. In ieder geval al die jaren hier al. Ook nog steeds sterk genoeg om helemaal zelf en samen met Phatsamon tot nu toe onze bouw te kunnen realiseren
Al drie jaar dagelijks in werkkleding en met veiligheidsschoenen. Totaal niet mee in de 'laatste mode' of met de laatste trends. Wat boeit het? Een goed, haast dagelijks, contact met de kids en een fijne relatie met mijn vriendin.
Geen rekeningen voor gas, water, waterschapslasten, WOZ, rioolrecht, afvalstoffenheffing, vastrecht voor diverse meters, energietransportkosten, of andere in Nederland zo bekende rekeningen. Geen hypotheek, leningen, afbetalingen of schulden. Nagenoeg geen verzekeringen. Maar beperkt last van de (ook hier) torenhoge inflatie. Heerlijk geen 'sociale' media.
De radio en televisie staan eigenlijk nooit aan. We hebben er de tijd niet voor over. Dat geeft ook een redelijke afstand van het wereldnieuws.
Kortom geen zorgen en het voelt als een soort van voortdurende vakantie. En natuurlijk zijn we ons er van bewust dat dat in een klap zou kunnen veranderen. De wereld is broos en mensen zijn broos. Het is niet mijn kop in het zand steken want ik weet nog steeds redelijk wat er allemaal speelt maar toch is het een bewuste keuze om me te focussen op onze eigen kleine wereld. En wat het is is het, maar dat wat er in de grote wereld aan spelletjes gespeeld worden en trucks worden uitgehaald is vanuit die kleine wereld steeds sneller, vaker en beter te doorzien en zelfs vaak te voorspellen. Dat is overigens geen complotdenken.
Achteraf ben ik meer dan super blij dat ik met 54 jaar door mijn burn-out niet meer met werken in het stressvolle klimaat door kon en moest stoppen. Blij ook om toen de keuze te hebben gemaakt om toekomstig verlies aan pensioen maar op de 'koop' toe te nemen, het roer van mijn leven definitief om te gooien, om te scholen en te kiezen voor Leven.
Hoe anders is het dan voorheen en voor velen nog steeds nu.
Je moet toch ziek worden van al het steeds negatievere nieuws en wereldklimaat waarin we leven. Het nieuws lijkt wel een voortdurende film die haast alleen nog maar draait om criminaliteit, moord-, schiet- en (het schijnt modern te zijn) steekpartijen. Bedreigingen, drugs, oorlog, vernietiging, martelpraktijken, moordwapen leveranties, vluchtelingen, en machtspelletjes. Corruptie, witte boorden criminaliteit, zakkenvullerij en armoede. Stakingen, klimaatverandering, natuurrampen, virus angst creatie, spionage, en wat al niet meer. Er lijkt maar weinig optimistish te melden. En al die berichten worden tussendoor ook nog eens allemaal vrolijk afgewisseld met de ontwikkelingen van de financiele markten en indexen (yep, lekker belangrijk) en voortdurende en verstorende schreeuwende marketing. Je moet immers toch wel blijven kopen. Wat een wereld... Een wereld die meer en meer door mensen ziek wordt gemaakt.
Wat een toekomst voor nieuwe generaties. Je moet je in mijn ogen als (mogelijk toekomstige) ouders toch eens afvragen in hoeverre je nog de verantwoordelijkheid kunt, wilt en durft te dragen om kinderen in deze wereld te zetten.
Blij met, en dankbaar voor, de geluksmomenten hier in onze kleine wereld op onze stek in Thailand. Het was zomaar deze morgen weer eens een overweging...
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Je kunt je samen met Phatsamon inderdaad gelukkig prijzen om te leven zoals jullie dat willen in het prachtige Thailand!
BeantwoordenVerwijderenWij hebben nog steeds dierbare herinneringen aan onze mooie vakanties in Thailand!
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen