Eigenlijk kort daarna zagen we steeds minder fantastische mooie vogels om ons heen. Het lijkt nu wel een dieptepunt. Onze vijver wordt niet meer door vogels bezocht. Ook de geluiden van de Otus uilen in de avond en nacht zijn inmiddels vertrokken.
In plaats daarvan in de vroege ochtend en late middag een brommer met iemand uit het dorp die een blauw net met zich mee draagt. Vreemd.
We kwamen er achter dat de persoon op de brommer al bijna twee maanden lang drie super grote netten in het bos gespannen heeft en daarmee de (exotische) vogels en uilen vangt.
Afgelopen zondagavond ineens grote zoeklichten in de bomen van het kleine bos aan de overkant van ons land. Plotseling een geweerschot. Weer een vogel aan gort. Even later hoorden en herkenden we aan de scooter de schutter uit het dorp.
Dit jagen met flinterdunne netten en afschieten van uilen en de meeste andere vogels is illegaal en volgens 'The Wild Animal Reservation and Protection Act (2019) verboden. Niemand die zich daar iets van aantrekt.
Het is allemaal heel 'gewoon' hier. Het hoort kennelijk bij de cultuur.
Ik kan er niet aan wennen. Dit zijn voor mij ook niet het type mensen waarmee ik een warme band heb of mee kan opbouwen. Het heeft zeker te maken met mijn opvoeding maar dit (voor de fun) lijden van dieren in vallen past niet in mijn straatje.
Op de natuur wordt hier mondjesmaat toch toezicht gehouden en ook de vogelstand wordt daarbij een beetje in de gaten gehouden. We vertelden de man op de scooter er over en nu komt hij in de middag niet meer om geen problemen te krijgen met mogelijke toezichthouders. Wij willen natuurlijk ook geen problemen.
Afgelopen zaterdagmorgen wandelden we met de honden en liepen haast pardoes tegen twee van de grote, aan bamboe gespannen, netten aan. Ze waren in rijstvelden vlak voor bomen geplaatst. Een dode vleermuis, duif en 'onze' vriend kingfisher hingen er verstrikt in. Het maakte me verdrietig.
We liepen naar huis en ik wilde er een foto van maken om er dit blog over te schrijven.
De vogels zijn na hun bevrijding even op adem gekomen en hebben inmiddels het luchtruim weer gekozen. Afgelopen maandag trof ik wederom een prachtige kingfisher aan die ik gelukkig kon bevrijden. Vier letterlijke geluksvogels inmiddels.
Als we de man op de scooter weer zien zullen we hem wat geven waarmee hij snacks kan kopen voor de borrel met zijn vrienden. Of hij daar blij van wordt weet ik niet. We zullen hem vertellen wat we gedaan hebben en hem vragen de netten te verwijderen. Eigenlijk gaat het nog maar om slechts een net. In de andere twee zijn jonge koeien blijven hangen en die laten zich daarmee niet vangen. Beide vallen zijn kapot.
Eigenlijk heb ik er, als gast hier, niets mee te maken. Toch kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om die spartelende vogels niet te bevrijden. Het is een cultuurverschil waaraan ik nooit zal wennen.
Hopen dat we snel weer mooie vogels om ons heen krijgen en dat de natuurbescherming er voor zorgt dat de netten weg gaan en blijven.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Wat een verhaal......
BeantwoordenVerwijderenIk kan me er helemaal niks bij voorstellen dat je netten spant om vervolgens de gevangen vogels te gaan eten.... mijn maag draait om.....
Jullie hebben er gelukkig een paar kunnen redden zodat ze weer
vrij kunnen vliegen!