De
broer van mijn vriendin heeft een paar weken vakantie. Hij werkt op een bank in
een naburige stad van waar wij hier in Thailand wonen. Het is de perioden van
het oogsten van de rijst en met zijn nevenfunctie als rijstboer besteedt hij
zijn vakantie daaraan. Mijn vriendin merkte op dat zij en ik eigenlijk altijd
vakantie hebben. Maar is dat eigenlijk wel zo?
In
ons ‘praathuis’, het restaurantje in ons buurdorp waar we regelmatig in de avond te
vinden zijn, hadden we het er met een paar kennissen over. Eén van hen was net
terug van een paar dagen vakantie met zijn partner naar de kust in het zuiden.
Onze
discussie in het praathuis leverde op dat vakantie eigenlijk niet meer is dan
‘verandering’ van je dagelijkse doen en een tijd om weer eens even te resetten
van de bezigheden waaraan je je dagelijks overgeeft.
In
die conclusie kan ik me goed vinden.
Zowel
mijn partner als ik zitten niet meer in een actief arbeidsproces bij of voor
een werkgever om onze boterham te verdienen. Ook geen enkele stress meer.
Dagelijks klussen we aardig wat af in ons proces om een klein privé spiritueel
centrum met eigen handen te bouwen. En toch is het fijn om ook af en toe daar
de knop om te zetten en even met onze dieren naar mijn ‘vakantie’ townhouse op de prachtige
natuurlijke residences in Mae Rim, Chiang Mai, te gaan.
Inderdaad,
het is even de verandering. Weer tijd nemen om je face-to-face te verbinden met
mensen die je goed kent en/of dierbaar zijn. En hoewel wij 24 uur per dag met
en bij elkaar zijn en blijven is het toch weer even een aardig verzetje. Een
andere manier van ontspanning en inderdaad weer even resetten en andere banden
en contacten weer aanhalen. En dat doen onze honden zienderogen ook.
Soms
heb ik het erover dat we even vakantie nemen tijdens onze voortdurende
vakantie. Zo voelt het ook en toch is vakantie tijdens die ‘vakantie’ een zeer
welkome afwisseling.
Mijn
werk in Nederland vond ik bijna altijd superfijn, uitdagend, afwisselend en
aantrekkelijk. Ik ging er ook aardig, misschien wel te veel doordat ik er een
burn-out door opliep, in op.
Ik
kon en mocht het roer hier 180˚ omgooien door mij om te scholen in filosofie,
meditatie, yoga, tantra en life-& talent coaching. En nu ben ik in mijn
oorspronkelijke vak en studierichting van architectuur en constructie weer
actief. Het leven, en voornamelijk de levensstijl, hier is echt totaal anders.
Geen gehol.
Ook
leeftijd speelt voor mij een rol. “Het hoeft allemaal niet meer zo nodig.” als
het ware. Niet dat ik alles al gezien heb of zo, verre van dat maar carrière,
bijvoorbeeld, hoef ik niet meer zo nodig te maken.
Mijn
voormalige bedrijfsarts, Chris Jiskoot, hield me eens voor dat, om je
daadwerkelijk te resetten (weer eens op adem te komen noem ik het maar) je het
jezelf moest gunnen om tenminste een aaneengesloten periode van drie weken die
verandering met jezelf aan te gaan. Eén week afbouw, één week optimaal die
verandering in gaan en één week je weer langzaam voorbereiden op het vervolg
van het traject waarin je zit. En ontspannen is dan vooral niet je telefoon van
de zaak mee nemen om 'lekker belangrijk' of 'lekker verantwoordelijk' bereikbaar te zijn. Chris had en heeft gelijk. Verandering. Daarvoor kun je
er op uit trekken, hij hield bijvoorbeeld van zeilen, maar dat hoeft niet en al
zeker niet ver.
En
wat werken betreft… Je hoeft dus niet drie weken slap te hangen en lullig te
kijken. Fysiek en mentaal inspannen in en voor totaal iets anders, kan relaxen
en is immers ook verandering. Het draait om het afschakelen van je dagelijkse
bezigheden en je inzet en aandacht op eens wat totaal anders richten. En
aandacht (quality time) voor je gezin hoort daar in een werkzaam leven als
prioriteit zeker ook bij.
Ook
wij hopen, ondanks onze voortdurende ‘vakantie’ nog lang de knop tenminste twee
keer per jaar om te kunnen en mogen zetten in een welkome verandering en
resetten.
Goed
voor je gezondheid volgens mij.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten