Zeker weten inmiddels! Het zit ingebakken in de oosterse cultuur.
Ik ben ervan overtuigd dat het merendeel van de mensen hier
er van uit gaan, en dus denken, dat veranderingen niet kunnen of dat zaken of
oplossingen niet voor handen zijn. Het lijkt soms wel een soort gemakzucht.
Als je bijvoorbeeld naar een bouwmarkt hier gaat dan wemelt
het werkelijk van personeel en als je vraagt of ze iets dat je zoekt hebben dan
is het antwoord haast steevast; “My mee” (Nee dat hebben we niet). Twee
schappen verder in dezelfde winkel loop je er dan ineens toch zelf tegenaan. Of
je krijgt een antwoord; “My dy” (Nee, dat kan niet).
Nee, het is eigenlijk niet iets typisch oosters. Bij verreweg
de meeste mensen zit een (dit) denken vanuit mogelijke bedreigingen veel dieper
in gebouwd, geworteld, dan een denken vanuit mogelijkheden en vooral kansen.
Nee, natuurlijk is niet altijd alles mogelijk, te bereiken of te
verwezenlijken. Daar zijn heel wat onderliggende zaken debet aan. En toch…
Zelfs in de fotografie leer je al dat als je vanuit een
andere invalshoek een foto maakt of je eigen standpunt wat veranderd, je zaken
in een heel ander licht zet. Soms een ware ontdekking.
Mijn hond helpt me er vaak bij omdat er toch snel 130 cm hoogteverschil
zit in hoe hij en hoe ik anders tegen de zelfde wereld aan kijken. En soms eens
door je knieën gaan levert regelmatig verrassende plaatjes op.
Je moet soms eens even over grenzen, met name van jezelf,
heen durven kijken. Ja, inderdaad, dat is misschien een beetje lef hebben. In
het zogenaamde ‘diepe’ springen nodigt uit om creatief te worden en om te
zoeken naar wegen om boven water te blijven nietwaar? En soms vergt dat een
aardige inspanning. Het is ook een persoonlijke ontdekkingsreis.
En zeg nu zelf en vanuit je eigen ervaring. Kun je,
achteraf gezien, meestal niet super trots zijn op jezelf omdat je die sprong
gewaagd hebt? Geen spijt. Het opent nieuwe mogelijkheden en… verandering is
groei (hoewel je dat op het eerste gezicht misschien niet zo ziet).
‘Het kan niet!’? Stop daar eens even mee. Neem een stapje
terug en begin eens vanuit een andere invalshoek te denken als bijvoorbeeld:
“Dat zou wel eens een aardig avontuur kunnen zijn en… wie weet!”.
En ik doel daarmee niet op een vorm van roekeloos gedrag.
Wel op lef tonen om stappen in je verdere ontwikkeling en groei te zetten of,
zoals in het voorbeeld hierboven, je vak beter te verstaan en een houding van
oprechte klantenbinding te laten zien en voelen.
Overigens, voor wat dat laatste betreft, moet je het toch
immers van die klanten hebben om je salaris maandelijks te kunnen blijven
ontvangen. Daarvoor hoeven overigens wat mij betreft klanten geen koning te
worden genoemd of als koning te worden behandeld.
Wat creatieve mensen die vanuit een grondhouding van “Yes,
I can” handelen in de praktijk laten zien (deze foto kreeg ik onlangs als
voorbeeld van mijn dochter uit Australië) is dat er, vanuit anders denken en
een beetje creativiteit veel en veel meer kan dan je ooit voor mogelijk had
gehouden. En het levert ook nog eens wat op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten