Bezuinigings en verbindings tip voor het nieuwe jaar. Drink weer koffie met vrienden en kennissen thuis.

Ik kreeg een uitnodiging om een paar weken geleden op een zondagmiddag een bijeenkomst van een groep mensen uit de Filipijnen bij te wonen. Een zalige Filipijnse lunch inbegrepen. Het werd een gastvrije ontmoeting en beleving.

Op enig moment ging het gesprek er over hoe je geld zou kunnen besparen en ook nog eens beter met mensen om je heen daadwerkelijke verbinding kon leggen.

Een van de jonge dames uit de groep wierp op dat je dan gewoon weer thuis moest gaan koffie drinken in plaats van naar de Starbucks te lopen. De koffie thuis was ook nog eens beter en thuis kwam je tenminste op echte verbinding en verhalen. Even viel het stil en er werd gelachen. Ik lachte mee. Er zit wat in...

Volgens mij denkt elke onderneming en ook hier elke Thai dat je goud geld aan koffie kunt verdienen. Met Starbucks geloof ik daar overigens best in hoewel dat voor mij toch meer met een grote show te maken heeft en niet meer met koffie. Knap om zo’n imago te gronden.

Daar waar ik woon komen de koffieshops als paddenstoelen uit de grond. Alsof iedereen er naar smacht om elke minuut van de dag koffie te willen drinken. De meeste shops blijven echter op een enkele voorbijganger na leeg.

En het knappe concept van Starbucks lijkt meer te gaan over het achter de grote ramen zichtbaar zijn voor anderen en de selfies die je kunt verspreiden dan over de kwaliteit van de koffie. Mensen weg gedoken achter laptops of opgezogen in hun tablets of I-Phones. Meer en meer is mijn ervaring dat er veredelde werkplekken worden aangeboden waar je uit je kartonnen bekertje met een groot logo in ieder geval zo min mogelijk daadwerkelijk met mensen communiceert, je absoluut niet bezig houdt met de inhoud van je bekertje, en waar je nog een zeer pittig bedrag voor moet neerleggen ook.

Ik denk dat de jonge Filipijnse dame een punt maakte. Ik herinner me nog hoe buren, de melkboer, de bakker en de schillenboer thuis bij mijn moeder aan tafel aan schoven. Mijn moeders 'koffie shop' was eigenlijk altijd open. Haar super kwaliteit ‘Koetosari koffie’, jawel, mijn vader was er ooit hoofdvertegenwoordiger van, prezen en de verhalen over van alles wat zich in onze families, onze omgeving, ons land en ook wat er zich voor zover dat toen bekend was in de wereld afspeelde. We kenden elkaar en er stroomde energie tussen mensen.

En dat koffie drinken? Dat kostte toch niets. Ach ja, een Melitta filter, duinwater uit de kraan, een beetje gas om het water te koken en natuurlijk de met de (hand) koffiemolen door mijn oudste broer gemalen bonen. Je liet mensen daadwerkelijk in je keuken en woonkamer kijken. Hele normale gastvrijheid toen. Nu ik dit zo typ komt dat zalige gevoel weer helemaal in me terug en ruik ik zelfs de koffie weer.

Ze heeft gelijk die Filipijnse jonge dame, verbinding en besparing. Een groots ding is om weer lekker thuis met vrienden en kennissen koffie te drinken en een goed gesprek over van alles en nog wat aan te gaan. Een antwoord op besparing en verbinding.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

captijninsight@gmail.com