Opmerking: Dit blog is misschien een beetje moeilijk om zomaar even te lezen en/of te begrijpen. Wellicht dit keer niet zo’n gemakkelijke kost. Toch wil ik het met
je delen.
Als je echt en dieper geïnteresseerd bent lees het dan na een tijdje
nog een keer en voel je vrij om me te mailen en er meer over te vragen of er over te weten te komen.
Met veel plezier heb ik meer dan vijf jaar voor heel veel
gasten in het “The Pavana Chiang Mai Resort” (voorheen The Spa resort Chiang
Mai) gewerkt. In met name het mentale deel van de holistische aanpak van hun
gezondheidsprogramma’s mocht en kon ik, als meditatie en yoga docent en life-
en talent coach, ondersteunen en begeleiden. Super dankbaar en inspirerend werk.
Sinds februari van dit jaar werk ik niet meer voor het
resort. Zalig woon ik nog steeds in mijn fijne energierijke huis op de
aangrenzende Spa Resort Residences. Ik voelde me een beetje rot dat ik er na deze
prachtige tijd na veel interne veranderingen niet verder kon met mijn
activiteiten. Een gevoel van, notabene letterlijk naast mijn huis, niet meer de
mogelijkheid hebben om de vele inzichten die ik verworven heb te delen. Meer
nog dat ik mijn voortdurende groei en ontwikkeling in meditatie, Kundalini yoga,
boeddhistische filosofie, life- en talentcoaching en meer en meer in energiewerk
niet meer deel. Veel inzichten die voormalige gasten hebben geholpen zichzelf
te ontdekken en hun eigen innerlijke latent aanwezige oplossingen te vinden. Om
moeilijke situaties en transformaties in hun leven uit eigen kracht en vanuit
persoonlijke ontdekkingen op te lossen en weer in flow te komen.
En zoals altijd als één deur voor je sluit, gaat er
automatisch een andere deur voor je open. Hoewel ik hier heel gelukkig ben,
voelde ik me in februari niet zo op mijn gemak. Ik voelde mijn passie om te
blijven groeien door te delen om mijn missie zin te geven steeds sterker van
binnen gaan duwen. Altijd enthousiast en actief, voelde het als in een 'gat' te zijn
gevallen. Wederom een stevige confrontering. Ruimte en tijd om, tijdelijk,
niets te kunnen doen. Niet actief. Niet mijn ding. En nee, natuurlijk is het feitelijk
niets om je nu echt druk over te maken. Het voelde alleen gewoon wat rottig.
Zoals ik leerde, hebben dit soort dingen altijd een
reden. Het tijdelijke ongemak is dat je die reden nog niet weet. Voor ons
geprogrammeerde menselijke brein voelt het gemakkelijker om de uitkomst, het
doel, alvast te kennen. Dan hebben we weer iets om na te streven en zo zijn
we in deze wereld opgevoed nietwaar?
Ik kreeg ruimte en tijd om opnieuw balans op te maken, de film nog
eens heel bewust terug te draaien, lessen te trekken, te denken, te verkennen en een stap
dieper in mezelf te zetten. Wat is de betekenis, wat moet ik leren, wat is de boodschap?
Ben ik echt niet aan het groeien? Er zelf weer aan te willen werken, in plaats van
te vertrouwen en eens rustig te wachten (daar kom ik later nog op) op wat zich ontvouwt.
Tijd om je open te stellen. Om werkelijk dat ‘niets te
doen’ te accepteren en om iets anders en nog beter dat voor je klaar ligt, zodra het zich aan dient, op te pakken. Die 'andere dimensie' klopt namelijk exact op het juiste moment bij je op je deur aan. Je kunt dat helemaal niet forceren. Het is een kwestie van tijd en juist niet er aan werken.
Inderdaad, het werd een gevoel en besef van opnieuw een geboorte van de volgende fase of stap in mijn leven.
Inderdaad, het werd een gevoel en besef van opnieuw een geboorte van de volgende fase of stap in mijn leven.
Vrijdag 13 juli jl., kreeg ik een onverwachte en
verbazingwekkende e-mail van een vriend die nog niets over mijn situatie wist. Hij
begon met: "Hallo Frans, ik vertrouw er op dat alles goed met je is. Zijn je
persoonlijke veranderingen afgelopen maand al verschenen of zijn ze nog voor je
onderweg?"
Hij legde me uit hoe hij van een Mexicaanse vriend had
geleerd dat het bestaan over een eigen kennis beschikt. Hoe langer we in een 'gat'
zitten, hoe meer we deel uit lijken te maken van die oneindige intelligentie van het bestaan.
Intuïtie bloeit als de geest het af en toe af laat weten, en als je je open stelt en accepteert dat er
meer mag komen...
Hij maakte die stelling met een prachtige foto die hij
met zijn bericht mee stuurde visueel. Een messcherp gat in de lucht, de hemel,
gevuld met niets en daarmee een vrije doorgang van en naar alles. En nu ik dit
zo schrijf maakt het mijn nieuwe inzicht nog helderder als opening en
verbinding tussen de ruimtelijke onbegrensde en onze wereldse begrensde dimensies.
Het kostte me een tijdje om het tot me door te laten
dringen en het te begrijpen. Voor mij heeft het alles te maken met opnieuw een innerlijke en persoonlijke energieverschuiving. Met nog meer aanwezig zijn in het moment, niet
oordelen, mijn aandacht en focus nog meer naar binnen toe richten en met
accepteren. Nog meer bewust zijn van de diepere laag van reflecties van mijn
zintuigen en de subtiele energie verschuivingen in mezelf en in anderen te
zien, te voelen en er naar te luisteren.
En vanaf die dag werden me steeds meer dingen duidelijk.
Feitelijk alleen maar omdat ik van houding veranderde en er niet aan werkte. Alles
wat je aandacht geeft, groeit ...
Woensdag 25 juli kreeg ik van een andere kennis, uit
Engeland, een onverwachte en verbazingwekkende groeps-e-mail die mij de
gelegenheid bood om, alleen nog binnen het tijdsbestek van die dag, gratis een
documentaire te bekijken met betrekking tot sjamanisme. Ook zij kende de
situatie waarin ik verkeerde niet en wist niets van mijn basale sjamanistische
talenten in mijn zogenaamde 'Levensboom' van talenten en gaven (zie foto). Verschillende
delen van de documentaire gaven me kippenvel. Meer en meer kreeg ik het gevoel
dat het een boodschap voor mij in zich had.
De kast ging dan ook open. Meer en meer puzzelstukjes
vielen op hun plek. Meer en meer verbonden zijn met de natuur. Zonder dat ik
het zelf nog besefte een paar jaar geleden gestopt met marketing van mijn
'bedrijfje' (eigenlijk heb ik het nooit als een bedrijf gezien maar juist als
mijn missie). De vrijwillige keuze om al tijden niet meer op sociale media te
zijn. Geen I-Phone, geen horloge. Veel meer alleen (helemaal één). Nee, absoluut
geen kluizenaar zijn of me eenzaam voelen. Na jarenlang wachten eindelijk een paar
maanden geleden uit India mijn nieuwe naam. Werken met
labyrinten en met Tantra. Met percussie-instrumenten zoals klankschalen, gongs, Tingshas, Ghantas en drums. Met kristallen, Dorjes en Phurbas. Met rituelen.
Nee, niets 'zwevends'. Nog steeds stevig met twee benen op de grond.
Geen referenties meer op mijn website van voormalige
studenten of gasten om mijn activiteiten 'aantrekkelijker' te maken en aan te prijzen. Ik ben vrij en kan zonder. De tijd is er voor mij. Ik hoef
niemand meer te zijn, heb gasten of studenten helemaal niet ‘nodig’ (en
natuurlijk is het fijn als ze er zijn, begrijp me niet verkeerd. Het is immers mijn missie om er voor mensen te zijn). Ik hoef niet langer
meer 'te werken' aan het delen van mijn inzichten en innerlijke wijsheid. De
tijd is voor mij aangebroken om eindelijk te begrijpen dat ik bij mezelf
kan en mag horen. Oneindigheid is geduldig ... En omdat ik steeds geduldiger
ben, vertrouw ik erop dat de juiste gasten mij zullen vinden. Ik hoef daar niets
voor te doen. Ik heb zelfs het abonnement op mijn website met ingang van de nieuwe verval periode, begin 2019, opgezegd. Wat er gebeurt, gebeurt.
Het inzicht om aan mijzelf toe te behoren helpt me om te
luisteren naar en te leren van mijn ziel en missie. De top drie van mijn persoonlijke talenten
in relatie tot mijn levensmissie, die me vanuit mijn levensboom tijdens de
opleiding tot talentcoach in 2011 helder werd, toont mij in de kruin de sjamaan,
ondersteund door een filosoof en een wonderdoener.
Ik voel dat het moment daar is om te stoppen met het slechts
daarin te geloven en soms zelfs te verbergen. Veel sterker nog kan ik er op vertrouwen
en kan ik het gewoon vertellen. Of het nu wel of niet begrepen en/of
geaccepteerd wordt. Ik merkte
dat ik nog verder terug kan stappen en dat ik helemaal geen ‘imago’ nodig heb om te kunnen overleven.
Ik stel me open om verder te groeien op het sjamanistische pad.
En beschikbaar als ik ben, wacht ik tot gasten en studenten
die mij denken nodig te hebben mij vinden...
Ondertussen zal ik manieren vinden en zeker weten ook krijgen
om mijn drie toptalenten verder te voeden en mezelf open te stellen om gebruikt
te worden als verbinding tussen de onbegrensde en begrensde. Een vorm van
dienend begeleider of gids schap in processen van herstel en heling. Twee hechte, dierbare en
professionele relaties, werken daarbij als basis met en door mij.
Ik gebruik vanzelfsprekend mijn reeds opgebouwde kennis en ervaring daar nog steeds ook bij. Stap voor stap me dat nieuwe gebied nog meer eigen maken om hernieuwd evenwicht in verstoorde energievelden in mensen te helpen brengen en weer (of meer) flow te creëren.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
www.captijninsight.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten