Ik mis je en dat maakt me gelukkig. Het verbindt me nog meer met het hier en nu.

Gisteren schreef ik in een e-mail aan een goede vriendin van mij: "Ik mis je en dat maakt me gelukkig. Het verbindt me nog meer met het hier en nu".

Even later kreeg ik een reactie van haar en stelde ze me twee vragen:

# Laat me weten hoe “Ik mis je zo” je gelukkig kan maken?

# Laat me weten hoe "Ik mis je zo” je meer kan laten verbinden met het hier en nu?

Natuurlijk kan ik begrijpen dat dat wat ik schreef misschien op het eerste gezicht wat vreemd over komt en raar kan voelen. En toen ik wat dieper over deze twee vragen dacht om haar te antwoorden, kon ik - en daarmee als uitleg ook haar – mijn gevoel, de diepere betekenis en inzichten ook beschrijven. En ik wil die inzichten graag delen omdat ‘iets of iemand missen’ meestal juist een gevoel van droefheid oproept of andere negatieve denkbeelden.

Toen mijn moeder was overleden, volgde ik om haar te eren, een avondcursus acteren. Mijn moeder was actrice en ik wilde ontdekken of ook ik die talenten van haar had mee gekregen. Mensen die mij kennen zullen nu wellicht een glimlach op hun gezicht krijgen, omdat ze me meteen zullen vertellen dat ik dat niet hoef te ontdekken door ook nog eens een cursus te volgen. Ze hebben die innerlijke nar van mij al lang ontmoet.

Een van de dingen die ik in die fijne cursus heb geleerd is dat er verschillende manieren zijn om gevoelens te uiten en dat dus ook op toneel als persoon die je speelt uit te drukken. Ik leerde dat ons gedrag is te spiegelen aan de basiselementen van de natuur. Aarde, Water, Vuur, Lucht en Ether. Je kunt ze zien als een soort onderliggende energieën.

De zelfde energie van het element Vuur bijvoorbeeld kun je gebruiken om een ​​gelukkig gevoel te creëren en te tonen (je laat dat zien door bijvoorbeeld te lachen, door twinkelende ogen, je open stellen voor verbinding). Anderzijds kun je diezelfde energie gebruiken om droefheid te uiten. (je houdt de energie binnen jezelf, je zoekt geen verbinding met anderen, zondert je af, misschien krijg je zelfs tranen in je ogen van verdriet).

Een warme, fijne, vriendschap en zeker een relatie kent als het goed is op heel veel manieren verbinding. Een soort holistische connectie. Emotioneel, mentaal, spiritueel, omgeving (energie gevend of energie slurpend) en ook fysiek/lichamelijk. Het is een interactie van je zintuigen met jezelf en met een ander zo we in Tantrisch werk leren. Ik denk dat er in de tegenwoordige tijd een enorm gebrek is aan deze intense verbindingen. Sommige mensen zijn zelfs bang voor aanraking. Maar goed, dat is weer iets heel anders en daar gaat het hier in dit blog nu niet over.

"Jou missen maakt me gelukkig"? Omdat de verbindingservaring en energie die ooit op een natuurlijke manier tussen ons optrad, zelfs nu als je fysiek niet dicht bij elkaar bent, me nog steeds de energie levert om te sprankelen, nog meer alert te zijn, open te staan om te geven en te kunnen ontvangen. De droevige kanten (het andere gebruik van de zelfde energie van de elementen) ben ik tot nu toe nog niet tegen gekomen. Het raakt me (nog) niet omdat het er ook (nog) niet voor me is.

Laat me uitleggen waarom. Voor mij is het essentieel om te weten en te blijven voelen dat er nog steeds vormen van verbinding zijn ook al is het letterlijk elkaar kunnen aanraken dan niet mogelijk (en ook helemaal niet altijd noodzakelijk). Het regelmatig sturen en ontvangen van korte berichtjes aan elkaar bijvoorbeeld, helpt me om die energie, die verbindingsdraad, te herinneren. Te voelen dat die energetische verbinding er nog steeds is. Voor mij is dat anders dan zo af en toe eens een keertje een berichtje te krijgen. Voor mij werkt het als de wortels van een plant regelmatig water geven en de plant zo af en toe eens in de zon zetten of lekker in de regen een verfrissende douche geven. Noem het aandacht (elke persoon heeft dat naar mijn mening nodig. Niet meer dan natuurlijk.). Niet dat ik me vastklamp aan het moeten krijgen van aandacht. Als er op de natuurlijke manier die ik net omschreef aandacht voor elkaar is dan voelt dat voor mij helemaal OK. Vrij zijn in het gevoel van verbondenheid.

En het andere dat ik daardoor en daarbij voel is dat er een tijd zal zijn, ik weet niet wanneer, dat we wellicht toch weer een tijdje dichter bij elkaar zijn. En aan die gedachte zit verlangen vast. En dat gevoel levert mij een geweldige energie.

Met betrekking tot de tweede vraag heb ik eigenlijk al het antwoord tussen de regels gegeven.

Deze positieve energie van 'jou missen' maakt me (tot nu toe) niet verdrietig, maar geeft me eigenlijk zoveel positieve energie. Energie om nog meer open te zijn, alerter, meer verbonden. Het is een soort gevoel van opwinding en oog hebben om alles te willen ontdekken. En geloof het of niet ... dit verbindt me nog meer met het hier en nu.

Hoe geweldig om door twee simpele vragen, na een uitspraak op papier, nog meer het inzicht te krijgen dat vrij bent in de keuze om de energie van de elementen op een stimulerende manier te gebruiken. Vrij beschikbare, gratis, energie om een ​​nog hoger niveau van gemoedsrust (geluk) te creëren en te bereiken.

Frans Captijn

www.captijninsight.com 
captijninsight@gmail.com