Geluid vernietiging. De mens rukt verder op.

Vanmorgen liep ik met mijn hond lang door het bos. Meer en meer kent hij de weg en gaat hij waar hij wil gaan. Ik volg. Wie laat wie nu eigenlijk uit denk ik wel eens? We blijven er samen vitaal bij.

Op een stil bospad trok zowel bij hem als bij mij het geluid van een prachtige grote vogel onze aandacht. Eigenlijk stonden we samen tegelijkertijd stil om te luisteren naar de harmonie van al die geluiden daar op die plek.

Misschien komt het ook omdat ik de laatste maanden steeds meer met geluid werk en me er door studie in verdiep. Meer en meer gewaar en bewust ben van de fantastische geluiden in de natuur om ons heen.

Als je je meer bewust wordt van de harmonie in geluid, wordt je hele manier van luisteren gewijzigd. Je kunt de harmonie horen in een druppelende kraan of je gewaar zijn van de boventonen van de wind die wind die tijdens een storm langs je raam vliegt. Je luisterpatroon verandert en als dat gebeurt verandert je bewustzijn feitelijk ook. Je verbind je op een dieper niveau.

Luisteren neemt ongeveer 70% van onze sensitiviteit in beslag. We kunnen er gemakkelijk door leren om ons met onze omgeving te verbinden. Iets dat we van nature gewend zijn om te doen. Helaas verliezen de meesten van ons dat als ze ouder worden. Er zijn andere dingen belangrijk om ons op te richten.

Wetenschap toont aan dat een van de basis functies van onze oren is om door natuurlijk geluid het energie van onze hersenen en van 90 – 95% van ons lichaam op te laden.

Elke ochtend start ik in de Sala hier op het resort. Carlien, mijn dochter, noemt het de ‘vogel disco’. Het is fantastisch om de tijd van de dag inmiddels steeds meer te kunnen ‘lezen’ door de geluiden om je heen. Als je je bewust bent van de combinatie van het werken van je zintuigen heb je de klok niet meer nodig. Ik draag dan ook al vijf jaar geen horloge meer. In één woord zalig.

Op die plek in dat bos, actief met dat luisteren samen in de weer, hoorde we in de verte het geluid van een motorfiets, nog een en nog een. Het bleken cross motoren te zijn die, als idioten, door het bos en over de wandelpaden kwamen scheuren. Grote stofwolken en een oorverdovend lawaai. Nog net op tijd kon ik mijn hond aan de riem vast maken om een aanrijding met de eerste motorrijder, die niet in de gaten had dat er ook nog iemand ‘stil’ stond te luisteren, te voorkomen. Ze scheurden alle drie voorbij. Ik bleef kuchend in het stof en met mijn aangeslagen hond achter. We bleven maar even stil staan tot het stof weer was neergeslagen. Het geluid was anders geworden. De stilte, de ervaring van de aanwezigheid van alles, was ‘dood’ geworden. Dat alles wat er was… was er ineens niet meer. Uitgedoofd, vernietigd, door de plotselinge verstoring. De een zijn plezier, de ander moet maar even slikken (of beter gezegd stof happen).

Het deed me denken aan een hele korte filmimpressie die in onlangs kreeg toegestuurd over de musicus en natuuronderzoeker Bernie Krause. Hij is een van 's werelds toonaangevende experts op het gebied natuur geluiden. Krause neemt gedurende een lange periode en steeds op een zelfde plek zogenaamde "soundscapes" op en gaat ze nadien met elkaar vergelijken. De wind in de bomen, het getjilp van de vogels, de zang van bultruggen. Dat doet hij al meer dan veertig jaar en hij heeft het grootste archief ter wereld daarover inmiddels opgebouwd. Hij kan in kaart brengen hoe de de geluiden in en van het landschap in de loop van de tijd zijn veranderd. Deels door klimaatverandering maar ook omdat de mens steeds verder oprukt en verstoort. Verandering en verstoring in de omgeving. (Als je zelf wilt luisterenklik dan hier. De stilte spreekt boekdelen.

Het lijkt wel of we niet meer zonder extra geluid kunnen. De radio of muziek in de auto, muziek tijdens sporten of hardlopen, muziek in huis en tijdens onze studie, overal extra geluid. En met al dat extra geluid verjagen we als het ware dat geluid dat er ooit was om ons juist te bedienen van rust, verbazing, eens even stil te staan (zoals ik dat in het bos even mocht doen).

Is er een manier om je beter met de wereld om je heen te verbinden? Tenminste kun je er op inzetten om beter te luisteren. Door beter te luisteren naar het geluid van leven, in plaats van die geluiden om zeep te helpen, komen we in een magnifieke speurtocht terecht naar het holle geluid van diegene die we zijn. Diepere lagen van luisteren en diepere verbinding met onszelf en onze omgeving.  

De mens rukt op, het heet groei en groei is verandering waarin we mee moeten. Op zich niets verkeerds aan. We moeten en willen meer. Het draait om ‘ik’. En de wereld om ons heen moet dat maar respecteren. Stofwolken en lawaai of niet. IK, MIJN plezier. Klimaatveranderingen laten ons grotendeels koud. Van dat wat we verder van en voor onszelf vernietigen zijn we ons steeds minder bewust. Dat nieuwe generaties ook nog verder willen staat niet op ons lijstje. De techniek lost dat dan wel weer op…

Ik hoop dat mijn vogeldisco nog lang stand houdt en na het zien en horen van het korte filmpje van Bernie Krause heb ik daar toch een hard hoofd in. Natuurlijke stilte, open staan voor het ervaren van de aanwezigheid van alles... Ik ga er dagelijks nog meer voor open staan nu het hier nog even kan.  


Frans Captijn

www.captijninsight.com