Omgaan met onzekerheid.

Afgelopen week kwam diverse keren het onderwerp ‘onzekerheid’ ter sprake.

Wat is eigenlijk zekerheid?

Het woordenboek ‘Van Dale’ geeft aan: 

1. Het zeker-zijn, vaste overtuiging 
2. Waarborg, veiligheid 
3. (Juridisch) Onderpand

Er zijn nogal wat gebieden waar zekerheid (en dus ook on-zekerheid) betrekking op kan hebben. Om er een paar te noemen: Financiële zekerheid, sociale zekerheid, trefzekerheid (van een doel of voorwerp), etc..

Zoals het onderwerp bij ons ter sprake kwam had het eigenlijk altijd te maken met dingen die je koste wat het kost, vast wilde houden. Dit omdat ze je basis, je garanties, de fundatie van waar je uit handelt, zaken waar je op 100% op vertrouwt, zijn. Je gebruikt ze, zoals ‘Van Dale’ aan geeft, als vaste overtuigingen. Markeerpunt om de door jou en voor jou voorgestelde toekomst te realiseren.

En als die overtuiging ineens begint te wankelen, helemaal niet vast blijkt, weg valt of niet waar blijkt te zijn, dan heeft dat direct invloed op de manier waarop je handelt, je verlangens en je gedachten. Kortom, de manier waarop je in het leven staat en wat en hoe je dat naar de buitenwereld uit straalt. Dan blijkt dat rooskleurige toekomstbeeld of doel in ieder geval op de door jou voorgestelde manier misschien niet haalbaar  Verslagen in een hoek blijven zitten en de buitenwereld de schuld geven biedt geen soelaas.

Ik ben er achter dat er maar heel weinig zekerheden bestaan. De rest is dus voor mij standaard eigenlijk onzeker. Op zekerheden vertrouwen blijkt vaak schone schijn en als je ze probeert vast te houden dan houd je ook helemaal niets anders vast dan ‘slechts’ jouw overtuiging. Op dat moment nog slechts een gedachte. Je verliest aardig wat energie als je de strijd aan gaat om dus eigenlijk niets vast te houden anders dan een oude en/of belemmerende gedachte.  Soms verlies je zelfs zo veel energie dat je er zonder er erg in te hebben eigenlijk zelf op deze manier voor kiest om je fysiek, mentaal en of emotioneel ziek te maken. Je omgeving neem je er automatisch in mee. Je kiest voor verkramping en angst in plaats van het avontuur van de onzekerheid maar eens aan te gaan. Er dient zich immers een aanzienlijke verandering in je leven aan.

Eerlijk in eerlijk dat proces zo zien en aangaan is best moeilijk.

Er zijn maar heel erg weinig zekerheden in leven. De zekerheid dat alles verandert en de zekerheid dat dit leven uiteindelijk eindig is, is wél een gegeven. Vreemd genoeg accepteren we de ene verandering zonder enig probleem (bijvoorbeeld het veranderen tijdens je groei van je schoenmaat) en verzetten we ons tegen andere veranderingen. Helaas is het leven één grote verandering en dat tegen houden lukt niet.

Financiële en sociale zekerheden staan steeds meer op losse schroeven en/of blijken gebakken lucht te zijn om over de waarde van (juridische) onderpanden nog maar te zwijgen. En ook al kun je de mooiste technieken verzinnen om misschien zelfs letterlijk je doel te treffen… dan nog blijft er een kans bestaan dat je ‘mis’ schiet.

Het inbouwen van allerhande waarborgen en veiligheden lijkt je te bevrijden van zorgen maar levert in de praktijk vaak meer zorg, verstarring, verkramping en afhankelijkheid in het leven op dan om ze niet te hebben en de vrijheid van leven te ervaren.

In en met al die on-zekerheid kun je met je talenten de wereld helemaal aan. Het draait daarbij in mijn ogen om passie, zelfvertrouwen (als je jezelf al niet kunt vertrouwen wie kun je dan nog vertrouwen), creativiteit en ook zelfverzekerdheid. In heel veel van je uiteindelijke behoeften (Maslow) speel je zelf de grootste rol.

Geef verzet tegen verandering en onzekerheid op. Kom uit die hoek. Je kunt die tijd beter gebruiken om even stil te staan en na te denken over andere creatieve mogelijkheden om dit avontuur verder aan te gaan, of liever gezegd te laten ontstaan. 

Frans Captijn