Een
klein jaar geleden hebben we in de voorgevel van ons huis een gegraveerde groen marmeren
tegel als dank, eer en blijvende herinnering daaraan ingemetseld. In het midden van die gedenktegel staat, in het Thais, de datum 15 juli 2568 (het Boeddhistische jaar hier, voor ons is dat 2025) geschreven.
Toen we zo'n dikke vijf jaar geleden aan ons experiment
'Het meditatief ontwerpen & bouwen van een kleine spiritueel centrum' begonnnen
hadden we slechts een hele globale inschatting gemaakt van hoe lang het zou
gaan duren om die ideeën met z’n tweetjes in de praktijk te gaan brengen.
Vooral niet 'SMART' en ook geen project. Dat geeft te
veel druk, brengt de creativiteit om zeep en je geniet zoveel minder. Gewoon een proces zonder stress dat zich ontvouwt.
Daarnaast
hadden we geen bouwbudget, wilden we ons voor geen cent (Thaise Bath) in de schulden
steken, en moesten het dus doen met wat gezamenlijke reserves en de inkomsten die we, voornamelijk vanuit mijn pensioen, maandelijks krijgen. We konden gelukkig meestal niet sneller bouwen dan het bedrag
dat we daarvan elke maand hadden kunnen sparen maar dus niet spaarden. We kochten er bouwmaterialen en goede gereedschappen van.
Het werd, en is nog steeds, een creatief proces zonder
enige stress en van zo goed mogelijke kwaliteit, door gewoon in alle rust aandacht aan ons handwerk te geven.
De vraag die we inmiddels al jaren steevast krijgen is:
"Wanneer is het klaar?"
Het vaste antwoord met een glimlach: "Als het af is!"
Met alle ideeën die ik nog in mijn hoofd heb is 'Het'
denk ik nooit klaar. Ja, natuurlijk als ik op enig moment mijn hoofd neer leg,
maar toch.
Het is voor mij niet alleen een kwestie van geestelijk en lichamelijk in de running blijven. Ik vind het daarnaast veel te leuk om met onze eigen handen dingen te creëren die er voor decennia of langer toe blijven doen.
Het oorspronkelijke plan, waarvan we nog niet van zijn
afgeweken, was het bouwen van een woonhuis met drie slaapkamers met veel
privacy en een kleine yoga/meditatie sala. In de tuin een labrint en een grote natuurlijke vijver met een pad eromheen en diverse bomen. Aansluitend wilden we voorlopig het grote rijstveld nog maar even laten voor wat dat was.
Het vaste antwoord met een glimlach: "Als het af is!"
Het is voor mij niet alleen een kwestie van geestelijk en lichamelijk in de running blijven. Ik vind het daarnaast veel te leuk om met onze eigen handen dingen te creëren die er voor decennia of langer toe blijven doen.
Dat idee mondde uit in twee los staande gasten kamer piramides, primair voor als mijn zoon en dochter bij ons op bezoek komen en daarnaast voor vrienden en kennissen en inmiddels ook voor 'vrienden op de fiets' gasten.
Daarnaast dat labyrint, die vijver, een verhoogde (op de eerste
buitenverdieping) yoga/meditatie sala als deel van ons basis woonhuis. Een
niet al te groot Westers woonverblijf van diverse gemakken voorzien en
gelijkvloers, met grote veranda’s (de Thai wonen voornamelijk buiten) een
Thaise buitenkeuken (die nog moet worden aangesloten) en met uitsluitend een
slaapkamer voor onszelf. Hoezo privacy?
Als ons huis klaar is dan volgt de aanleg op ons terrein, waar nu nog het grote rijstveld is, van een grote vijver met een eiland met daarop ook weer een sala. Om die vijver een
aangepland bos om veilige woonruimte te bieden voor de prachtige vogels hier. De eerste jonge boompjes daarvoor is Phatsamon inmiddels op diverse plekken in de tuin aan
het opkweken.
Niet SMART zegt in ieder geval vooral ook; geen druk van
tijd of wat dan ook. Geen druk van een vast budget, en vooral juist aandacht voor de kwaliteit van het werk. We doen wat we kunnen en wat al af is, is af (en zo netjes
mogelijk voor elkaar).
We zijn inmiddels nu een half jaar langer onderweg dan we
eerst dachten. Geen probleem want we hebben immers geen planning. Er komt nog wel een jaartje bij. Kwestie van zo gezond
mogelijk proberen te blijven, en het leven en afgeronde stappen in onze bouw,
zoveel mogelijk als troffeeën vieren.
Dat lukt tot nu toe allemaal prima. Het komt denken we ook nooit af omdat we steeds weer wat nieuws verzinnen en ook regulier onderhoud van dat wat we allemaal al met onze handen gemaakt hebben, vraagt inmiddels wat tijd. Geen probleem.
En toch... de laatste drie tot vier weken wat stress. Ik
sla inmiddels (tijdelijk) mijn middagdutje over en zweet lekker elke dag, met
momenteel dik 90 % vochtigheid en rond de 35 graden Celcius, extra door. Allemaal door
dat tegeltje.
Dat tegeltje geeft aan dat we op 15 juli
dit jaar, volgende week dinsdag, zijn ingetrokken. Het is de verjaardag van de
moeder van Phatsamon die dan 81 wordt. Een extra eer aan haar!
Dat lukt tot nu toe allemaal prima. Het komt denken we ook nooit af omdat we steeds weer wat nieuws verzinnen en ook regulier onderhoud van dat wat we allemaal al met onze handen gemaakt hebben, vraagt inmiddels wat tijd. Geen probleem.
En toch... die eerste nacht in het nieuwe zelfgebouwde huis slapen moet komende dinsdag gaan lukken. Stilzitten is er in ieder geval nu effe helemaal niet bij.
Top om af en toe even stil te staan en te kijken naar het resultaat
van dat wat we gemaakt hebben van geld dat, nog steeds verantwoord, niet op
onze spaarrekening staat maar is omgezet in zoveel waardevols en moois waar we nu,
en elke dag, zelf enorm van genieten. We zijn er super dankbaar voor.
Het is een paar weken (tijdelijk) effe stressen. Niets
mis mee omdat het is te overzien en omdat we toch gezond deze 'deadline' willen
halen. Ik voel het ook. Mijn lichaam geeft het keurig netjes aan.
Na de 15e gaan we weer lekker terug in ons oude ritme maar dan wel vanuit een, in onze ogen, fantastisch mooi en vooral energierijk huis waar heel veel aandacht aan is en wordt besteed.
We kijken, met onze vier 'viervoet-dochters', uit naar
dinsdag!
Na de 15e gaan we weer lekker terug in ons oude ritme maar dan wel vanuit een, in onze ogen, fantastisch mooi en vooral energierijk huis waar heel veel aandacht aan is en wordt besteed.
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten