Toen we hier net kwamen wonen vroegen we ons af wat we met ons afval moesten doen. In de stad zelf wordt dat keurig opgehaald maar in ons dorp niet. We hebben een soort kleine afval stortplaats in het dorp maar de meeste mensen die hier wonen verbranden hun afval ergens op hun land. Vaak in de avond of vroeg in de morgen. Dat kan, als de wind onze richting op staat, soms aardig stinken vooral door de 'rijkdom' aan plastic die dit land heeft.
Onvoorstelbaar vaak die 'vuilstort snelwegen' er bij te zien liggen. Zeker in de droge periode als het bermgras het niet overwoekerd.
Wij wilden er allemaal niet aan meedoen en zijn gaan vragen hoe we anders met ons afval om konden gaan. Een keer een gezellig kampvuur met hout van onze bomen en struiken is tot daar aan toe maar verder geen rotzooi, laat staan al dat plastic.
We kregen als tip om ons afval naar de stad te brengen en daar gratis af te leveren. In het centrum, bij de grote dagmarkt, stonden twee containers waarin we het kwijt konden.
Wij scheiden ons afval in restafval, glas & blik, en papier en karton. En elke maand hebben we ook aardig wat bouwafval. Metaal leveren we in bij een soort van mileu depot. We krijgen er nog een paar centen voor. Maar de rest gaat naar de containers.
Eens per maand rijden we er naar toe. Het afval van mijn schoonmoeder en soms ook van een paar dorpsbewoners nemen we ook mee. Een soort goed voorbeeld doet wellicht goed volgen voor een beetje meer milieuvriendelijkheid hier.
Daar aangekomen troffen we steevast twee oudere dames op blote voeten in de containers aan tussen al het afval. Het was hun bron van inkomsten om er nog uit te halen wat nog wat voor ze kon opleveren. Ze verkochten het weer om te recyclen. Helemaal prima.
Als ze onze truck zagen kwamen ze direct helpen met uitladen. Het restafval werd niet meer nagekeken en de andere spullen werden gelijk in hun karretjes gegooid en leverde wat op. Een doos met lege bierflessen 25 Eurocent bijvoorbeeld voor ze. We gaven ze altijd een tip. Je zult maar de hele dag in een vuilcontainer staan om je centjes te verdienen.
Nou ja, terug naar huis en in de avond maar weer terug.
Die avond, geen containers maar een heuse moderne joekel van een vuilnisauto van de gemeente. En, helemaal terecht, storten gaat zo maar niet, eerst registreren.
Mensen in de binnenring van het centrum en de mensen met een marktkraam voor THB 50 per maand en van het platte land gebied 150 THB (ca. Euro 3,95) per maand.
Dat hebben we nu gedaan en we konden drie maanden vooruit betalen. We mogen al ons afval eens per week in de avond naar de nieuwe vuilnisauto brengen en die voert het af naar de gemeentelijke vuilstort en verwerking.
De dames zijn hun 'baantje' kwijt en dat is, wat hard werken voor een paar centen betreft, sneu. Misschien dat we glas, blik en karton toch nog ergens bij ze kwijt kunnen. Dat gaan we even uitzoeken.
Hoewel volkomen terecht en ook blij, vraag ik me af of het bijdraagt aan ander gedrag. De drempel voor mensen van het platte land om hun afval in te leveren is voor hen toch wat hoger geworden. En, gek genoeg, op de scholen wordt er niet veel aandacht aan gegeven en ook niets over het wegwerp gedrag gezegd.
Zo'n twintig jaar geleden mocht ik in mijn loopbaan voor de Europese Unie samen met een milieuambtenaar van Tilburg twee weken particieren in een project (Sustainable Uban Health and Safety). Dat was voor twee Thaise provincies grenzend aan Bangkok (Nontha Buri en Pakret). We zagen schoolkinderen die in een musical op een speelse en enthousiastmerende manier hun goede milieu voornemens en voorbeelden aan hun ouders duidelijk maakten. Ze stonden er helaas alleen in en de goed bedoelde adviezen werden door de ouders in de wind geslagen. Er is nog een stevige weg te gaan.
Door de langzaam wijzigende aanpak groeit misschien toch het inzicht dat je rotzooi zomaar weggooien of verbranden nou niet een fantastische oplossing is om dit prachtige land prachtig te laten zijn en te laten blijven.
Kortom, blij om na dik vijf jaar nu afvalstoffen heffing te betalen. Wie weet draagt het wat bij aan een wat beter milieu.
Frans Captijn
