Afgelopen woensdag was het dan eindelijk zover. Mijn voormalige collega en regionaal commandant van de Veiligheidsregio Limburg-Noord, Paul van Mullekom, kwam op de fiets vanuit Nederland bij ons op visite.
Begin dit jaar kreeg ik al een eerste berichtje er over dat hij bij ons wilde aankomen. Paul, waarmee ik jaren heb samen gewerkt, mailde me dat hij, geen grap, op 1 april jl. met pre-pensioen ging en dat zijn grootste wens was om dat pensioen op de fiets te starten. Beter gelijk dan langer wachten. Wie zegt hij het? Ik zeg "doen" als je nog gezond en wel bent. Niet over aarzelen.
En hoewel 63 jaar dan nog wel jong is, wij begonnen toen met ons bouw proces, blijft het toch een pittige kluif die niet zomaar zonder slag of stoot gaat. Eerlijk is eerlijk, ik zou nu (67) niet meer met zo'n groot bouwproces starten. Let wel, ik/we hebben nog genoeg plannen voor de toekomst en stilzitten zal er, met uitzondering van meditatie, als het aan mij ligt niet veel van gaan komen ;).
Paul zijn eind bestemming was Roi Et in Thailand om familie die er woont te bezoeken en verhoudings gewijze niet ver van Roi Et, in Surin, ook met mij weer eens bij te praten. Afgelopen woensdag, na de start van zijn tocht op1 april dit jaar, kwam hij dus (weliswaar tien kilogram lichter en zonder enige zadelpijn) bij ons aan.
Mijn zoon Rik was de dag ervoor, na zijn vakantie bij zijn zus in Australie en bij ons hier, net weer naar Nederland vertrokken. Piramide schoon maken en klaar voor een aparte volgende visite.
Apart? Ja, niet die Paul. Dat is alleen maar hartstikke leuk om elkaar na zoveel jaren (ik ben al ruim 12 jaar uit Nederland weg) weer te zien. Het aparte zit hem in dat bezoek op de fiets.
Het fietsbezoek aan ons is nu zo ongeveer het eindpunt van zijn tocht van maar liefst 14.000 kilometer. Een tocht die vanuit Nederland door Duitsland naar Oostenrijk, Turkije, Georgie, Kazachstan, vliegen over de Gabi-woestijn en naar China ging. Vanuit China naar Laos en Thailand. Na ons nog een weekje naar Hua Hin in het zuiden van Thailand en dan met het vliegtuig terug naar Nederland.
Wat een ervaringen als ik naar zijn verhalen luisterde!!! Dit neemt niemand je meer af Paul!
Ik hoorde pas iemand zeggen zeggen: "Dromen zijn wensen zonder plan." Paul had deze droom. Hij echter maakte zijn voorbereidingen en maakte een fantastisch plan voor zijn grote wens. Hij hield de vrijheid daarin om, als getraind fiets liefhebber, profesioneel te improviseren en deze avontuurlijke expeditie aan te gaan. Overnachten in jeugdherbergen en via een App van en bij toerfietsliefhebbers over de hele wereld. Dagelijks contact met zijn vrouw en kinderen via de sociale media en dagelijks zijn blog bijhouden.
En, let wel, slechts vier lekke banden en op zo'n aftand teken je daar denk ik voor.
Petje af. Wat een prestatie!
Hoe top om je dromen achter je te kunnen laten door je wensen waar te maken.
En natuurlijk gingen onze gesprekken niet alleen over zijn reis. Hij was super geinteresseerd in ons en onze activiteiten hier. 12 Jaar bijpraten. Ik ben ook weer op de hoogte van het wel en wee van de veiligheidsregio's en veel mensen die ik nog ken die daarin werken/werkten. En wederom, je bent helemaal niet onmisbaar. De wereld draait door en ontwikkelt zich verder. Je mag er slechts een moment aan bijdragen en voel je vooral niet te belangrijk. Wat stel je feitelijk voor in de mierenmassa mensen op deze planeet.
Fijne gesprekken, goeie potten (Chang) bier, heerlijk eten en als klap op de vuurpijl gast voor een nacht in een van onze gastenpiramides. Hij sliep als een roosje!
Dank voor je bezoek Paul en zoals afgesproken, over een aantal jaar zien we je hier samen met je vrouw om onze bouw, als hij af is, te beleven.
Goeie reis verder en vooral een fijn, lang en gezond pensioen!
Frans, Phatsamon en de dog-clan.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten