Media en de aantrekkingskracht van emotie

Als ik zo af en toe het ‘nieuws’ kijk of op de (Thaise) televisie, in het restaurant waar we regelmatig eten, in een show flarden van wederom een familiedrama voorbij zie komen, dan komt regelmatig een herinnering uit mijn masteropleiding terug.

Het eerste is dat ‘nieuws’ eigenlijk altijd al ‘oud’ is. De media geven immers normaliter verslagen van dingen die al gebeurd zijn. Media zijn, van oorsprong, onafhankelijke en onpartijdige organen die dienen als de ogen en oren van de bevolking om verslaglegging van feiten die gebeuren te doen. Zo werd het ons in ieder geval verteld en uitgelegd. Het sprak en spreekt me aan.

Wereldwijd gezien vraag ik mij overigens die onafhankelijkheid en onpartijdigheid aardig af. De betaler betaalt en ook (politieke) macht heeft aardige invloed op wat ons wordt voorgeschoteld op wat de media brengen of mogen brengen zo we allemaal weten. Wat de échte waarheid achter sommige verhalen is blijft regelmatig de vraag. En ook na verloop van tijd blijkt uit nieuwe of aanvullende informatie dat het gepubliceerde verhaal toch iets anders was. Je hoeft dus zeker niet alles te geloven.

Een tweede fenomeen is dat voor de media de waarde van nieuwsartikelen emotie prioriteit heeft. In een kamer van het dagelijks journalistenoverleg pronkte op nummer 1 (van drie) op een muur in relatie tot onderwerpen die in het ochtend overleg mochten worden ingebracht het woord ‘emotie’. Ik ben overigens die andere twee vergeten.

Nieuws moet ‘aantrekkelijk’ zijn en emotie is de grootste trigger. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor nieuws maar zeker ook voor al die fundraising en goede doelen campagnes waarmee je haast wekelijks om je oren wordt geslagen.
Thuis hadden mijn ouders een massa geproduceerde kopie van het schilderij van het bekende huilende jongetje (foto bij dit blog). Het maakte me altijd wat triest. Iets dat eigenlijk in ons gezin ook totaal niet paste.

Het is maar net waar je de focus op legt en… hoe je het brengt. Soms goed om even bij stil te staan omdat een verhaal altijd meerdere kanten (wat door de media ook onderzocht hoort te worden) heeft of soms ook met een korreltje zout genomen kan worden.

Emotie in nieuwsberichten en marketing levert abonnees, donateurs, televisiekijkers, internetbezoekers, etc. op. Het is altijd ook zakendoen. Of het echte (meer)waarde heeft? Voor het nieuws in ieder geval wel.

De meeste mensen, nieuwsgierig (nieuws gierig?) als we immers zijn, smullen er van…

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com