Meer waardering voor natuur. Van lawaai in je leven naar stilte.

Lawaai en stilte

 

Ik moet het lawaai buiten sluiten

om boven het lawaai uit te stijgen.

Het lawaai dat onderbreekt, dat verbreekt.

Het lawaai dat isoleert.

 
Achteraf gezien heeft die burn-out van mij in 2010 heel veel goeie dingen opgeleverd.
Ik had een team van vier deskundige medici om me heen. Mijn huisarts, de bedrijfsarts, een eerstelijns psycholoog en een psychosomatisch fysiotherapeut.
Voor hen was het een pittige klus om mij ‘wakker’ te maken over daar waar ik nog mee bezig was. Na dertien maanden hard werken had ik eindelijk nieuwe inzichten over waar het leven van het leven werkelijk om draait en ging bij mij het roer van mijn levensstijl 180 graden om.
 
Een van de oefeningen die ik in het begin van zowel mijn huisarts als de bedrijfsarts kreeg was om tenminste een uur per dag in de buurt en in de natuur te gaan wandelen en eens stil te staan bij dat wat ik zag. Ik en stilstaan? Ik schaamde me in het begin kapot. Mijn prima salaris van de gemeenschap doorbetaald krijgen en ‘rustig’ een uurtje in de buurt en in de natuur wandelen…
 
Veel tijd aan de natuur besteedde ik tot dat moment niet. Ik leerde de natuur vanaf toen eigenlijk pas kennen. Van het lawaai in mijn leven kwam ik heel, heel langzaam, steeds meer in de stilte terecht. Mijn fotografie hobby hielp een handje (zoals de foto van één van de vele vlinders in onze tuin in Thailand op dit moment bij dit blog). En die natuur heeft inmiddels in mijn leven een prominente plek. Zeker ook als levensinspiratiebron en bij mijn dagelijkse meditatie.
 
De natuur is een wonderlijk gegeven dat we tijdelijk in bruikleen hebben gekregen. Prachtig om van te genieten. Heerlijk om erin tot rust te komen. En ook, hoewel ik niet echt een tuinliefhebber ben, boeiend om in te werken.
 
Je bewust’zijn’ komt los. Je gaat bewuster kijken en vooral zien, luisteren en vooral horen. Je merkt ‘verstoringen’ van de stilte op. Wind, de geluiden van vogels, een blaffende hond, een vis die in de vijver opspringt en een vogel die er in duikt om zo'n vis te vangen. Regen op de bladeren van de bomen, een werkende boer in het veld en af en toe een loeiende koe. Het gigantische palet aan en binnen kleuren. Bijvoorbeeld alleen al tientallen kleuren groen.  
Het is een opnieuw bewust ruiken, voelen en soms zelfs proeven. Zeker met een partner die op ons land zoveel groenten, fruit en kruiden verbouwd en daar mee kookt.
 
Het zijn dingen waar je normaal nauwelijks acht op slaat. Omdat het gewoon is? Nou nee, nu besef ik dat het heel veel kleine ‘wondertjes’ zijn. Het is veel meer omdat je er de tijd niet voor neemt. Al het andere (hollen) is veel belangrijker en moet vooral, is de mantra die je zelf in je hoofd hebt ingeprent.
 
En die tijd niet aan jezelf gunnen is kansen laten liggen. Je slaat de gratis hulp om tot rust te komen, je hoofd leeg te maken, energie, inspiratie en creativiteit op te doen, gewoonweg af. Door maar door te hollen raakt je batterij niet alleen (te) leeg maar laadt hij (burn-out) ook bijna niet meer op.
 
Mijn hoofd is zo goed als leeg, ik voel me gezond en gelukkig weer in balans. Stress weet ik me nog slechts te herinneren. Een van mijn lessen is dat ik me veel en veel eerder de tijd had moeten gunnen om die natuur meer in mijn leven toe te laten en te integreren. Op de keper beschouwd absoluut geen tijdverspilling omdat je na je bezoek weer fris naar dingen kijkt en sneller met creatieve oplossingen komt.
 
Weer een reden, meer een opdracht, om veel beter voor die natuur te zorgen en er respectvol mee om te gaan. “Laat niet als dank…”. Die gift moet ook voor volgende generaties in (betere) conditie zijn.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com