Het is hier pittig en tropisch aan het regenen. Het geeft ons bouwproces extra pauzes. De
afgelopen twee dagen waagde ik me er dan ook aan om een paar keer op mijn laptop live naar de algemene
beschouwingen te kijken. Eergisteren vroeg mijn vriendin me daardoor ineens of ik
heimwee had naar Nederland. Nou, … nee.
Natuurlijk mis ik daar mijn zoon en zou ik mijn familie graag weer eens willen zien. Een plan dat vorig jaar door een wereldwijd virus op het laatste moment in het duigen viel. Maar dat heeft voor mij niet met heimwee naar Nederland te maken.
Die
beschouwingen waren in hoofdzaak voor mij een voorbeeld van een leerschool over hoe
je vooral op vragen geen antwoord geeft en ook niet naar elkaar luistert. Het
is werkelijk een kunst en dat noemen we kennelijk politiek.
Aan
mijn zus schreef ik dat er in een peuterspeelzaal (waar de kinderhandjes dan
ook nog eens niet zijn gevuld met een mobieltje of tablet om te tonen dat
verhalen (beschouwingen) van een ander je geen ruk interesseren) stukken beter met
elkaar gecommuniceerd wordt.
Hoe
kunnen mensen de grijns op hun gezicht (of masker) in stand houden? Het moet
toch vreselijk zijn om in deze negatieve energie van modder gooien, negeren en elkaar afzeiken te moeten (of willen) werken. Niet gezondheid bevorderend. Ziekmakend.
Het
kleine Nederland is op heel veel gebieden groot. Iets om trots op te zijn. Voor
de landspolitiek moeten we ons schamen. Het is, net als op veel andere plekken
op de wereld, geen enkele eenheid (maar onenigheid) en, in mijn ogen, een
trieste vertoning waarin mensen met werkelijk goeie bedoelingen voor het land helaas weinig
voor elkaar kunnen krijgen… Dit is toch niet samen een land besturen van dat wat er binnen de EU nog te besturen voor een land over is?
Mijn jongste zus maakte de opmerking: “Je mist niets!”. Ze heeft voor mij gelijk. Nee… zeker geen
heimwee. En, achteraf gezien, had ik beter wat anders en positievers kunnen doen dan naar deze vertoning van meningen te kijken. Het heeft nog niet eens amusementswaarde.
Natuurlijk mis ik daar mijn zoon en zou ik mijn familie graag weer eens willen zien. Een plan dat vorig jaar door een wereldwijd virus op het laatste moment in het duigen viel. Maar dat heeft voor mij niet met heimwee naar Nederland te maken.
Niets gemist en toch een beetje verspilde tijd. In ieder geval toch weer wat geleerd. In de toekomst maar niet meer kijken. Hopen dat het weer komend jaar deze tijd wat droger is.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten