De juiste leefomgeving. De verbinding en de geriefelijkheid van paradijselijk dorps leven ervaren.

Tijdens een privé retraite programma werkte ik met een vrouw uit Rusland. Samen met haar familie was ze, door het werk van haar man, gestationeerd in een wereld stad.

De eerste ochtend van haar programma vertelde ze me twee keer welke fantastische herinneringen uit haar jeugd boven kwamen toen we door ons dorp hier in Thailand liepen. Ze kwam uit een Russisch dorp vlak tegen de Japanse grens dat ongeveer twee duizend zielen telde. Ons dorp is nog veel kleiner. Ze noemde de plek hier het ‘paradijs’. Het maakte haar blij en ze keek met verlangen terug op de tijd dat zij zo leefde.

En zij is niet de enige. Inmiddels heb ik de naam ‘paradijs’ als spontane reactie van mijn gasten hier al heel vaak gehoord. Heel veel mensen die hier naar onze ‘een loket bestemming voor gezond leven’ komen noemen het zo. Ze genieten en houden er van en hebben toch allemaal een excuus om zelf niet op een totaal gezonde plek te wonen. Niet in de juiste levensomgeving om optimaal te kunnen groeien en leven.

Tijdens haar opleiding Oriëntaalse talen moest mijn dochter een periode op een universiteit in Peking studeren. De verontreinigde lucht maakte haar ziek en ze kon er niet blijven. Haast iedereen die er woont en werkt is op jacht naar geld. Ziekmakend of niet, het geld lonkt en hoewel zelfs kleine appartementen super duur zijn gaan ze door met hun ziekmakende leefstijl en leefomgeving om… uiteindelijk hun verdiende geld te besteden om weer gezond te worden en te ontdekken wat gezond leven eigenlijk in houdt. Tot die tijd blijven ze geloven dat alleen geld ze gelukkig maakt. Ze moeten gewoon door rennen in de ongezonde situatie waarin ze leven.

Wat een verschil ons paradijs.

Iedereen kent me hier, iedereen zegt me gedacht en wil met me omgaan. Het voelt als thuis zijn, nee het is mijn thuis. Niet omdat iedereen alles van me zou willen weten maar omdat je heel normaal met de andere dorpsbewoners mee doet. Niets verheven aan. Koeien die soms de weg blokkeren. Geen files. Geluid van de natuur dat je nog kunt horen.
Je moet je zelf aanpassen en je levensgewoonten en leefstijl gewoon wat aanpassen. Je ego wat laten varen. Ik ben het die deze cultuur moet respecteren en niet andersom. En… tot dusverre maakt en houdt het me gezond. Mensen willen zich met je verbinden.

Zelfs de buschauffeur van de schoolbus, die elke ochtend de kinderen uit ons dorp op haalt om ze naar de school in ons buurdorp te brengen, toetert elke ochtend en de kinderen zwaaien als ik ze tegen kom als ik de hond op de scooter uit laat. De kinderen achterin de auto schreeuwen luid in het Engels ‘Goeie morgen’ en ‘prettige dag’!

Ik ben de kale buitenlander met de Thaise tempel hond op de Tricity scooter, die in witte kleren met onze gasten door het dorp loopt en iedereen kent me inmiddels. Ik heb zelfs een USB stich met Engelstalige karaoke nummers die ik kan zingen tijdens de Thaise dorpsfeest avonden waar ik inmiddels gewend ben om ook op te treden. Het is zo normaal, het is heel gewoon. Geen stress, niet beter willen zijn, niets extra’s willen, gewoon mee doen en leven.

Hoe anders wat dat in mijn vorige leven in dit leven en op de plekken waar ik eerder gewoond en gewerkt heb. Er was een handje vol mensen die je gedag zeiden. En als je zelf het initiatief nam om een onbekende goeie morgen te zeggen dan werd je niet aangekeken of werd je aangekeken met een soort vijandige blik van ‘heb je wat van me nodig’. Je moest soms zelfs uitkijken want echt gewenst was het meestal niet. Ieder voor zich en God voor ons allen…

In ons inmiddels als gewoon ervaren hol leven zijn we meer en meer de weg kwijt. We missen de echte interactie.We volgen dat wat we denken dat andere mensen van ons denken. We volgen de massa, de meute, onze omgeving, onze economie, de verwachtingen van anderen. We geloven in marketing die ons slechts tijdelijk plezier of geluk aanbeveelt.

Blij en dankbaar om in ‘mijn’ dorp te kunnen en mogen wonen. Inderdaad, veel mensen (ik ben er één van) noemen het het paradijs en… voor mij is dat het ook.

Denk eens na over je leefomgeving (woon en werk omgeving). Helpt het je optimaal in leven? Denk niet in bedreigingen en generale excuses maar in kansen. Gezondheid is immers toch ook voor jou nummer 1?

Frans Captijn

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com