Een gevleugende uitspraak van mijn moeder die we regelmatig hoorden. Mijn vader wilde altijd de gordijnen dicht zeker om in de winterperiode, met toen nog enkel glas, de warmte wat beter in huis te houden en om kosten te besparen. Mijn moeder was er absoluut niet van.
Ook de vitrage gordijnen waren overdag en 's avonds heerlijk open. Ze wilde zicht hebben en de verbinding voelen met buiten. En ja, natuurlijk gingen die gordijnen ook wel eens een keertje dicht. Daar had je ze immers voor.
Iedereen is natuurlijk anders maar ook ik moet alles open hebben. Ik vind het vreemd dat ik, door heel Thailand, rondom de tuinen van huizen steeds meer hoge muren zie. Met name ook op plekken waar buitenlanders met hun Thaise parner wonen. Geen zicht meer op de fantastisch mooie, en zeker nu in de regentijd super groene, natuur.
Die uitspraak van mijn moeder schoot me vorige week maandagmorgen weer door mijn hoofd.
Ik noemde het al, we zitten inmiddels weer volop in de regentijd. De natuur explodeert met de meest fantastische kleuren groen. En niet alle dieren in die natuur vinden dat geweldig. Ze zoeken hogere en drogere plekken op en... midden in de rijstvelden, maar zo'n twee meter hoger, zijn wij (ook voor hen) een aantrekkelijke plek.
Zo is dat ook met muizen en ratjes die liever droge voeten houden. Onze honden spelen regelmatig als kat en dat schrikt aardig af. Toch komt er nog wel eens eentje door hun 'beveiliging' heen. Die is kennelijk niet helemaal waterdicht omdat zij zich in de regen ook liever niet al te veel buiten op houden.
Het bestrijden van muizen en ratten met gif vinden we niets. Het levert ook de nodige risico's op voor onze honden en voor de vele prachtige roofvogels en uilen die we hier hebben.
Een tijdje geleden heb ik dan ook een vangkooi aangeschaft en die werkt prima. Als er al een ratje inzit dan breng ik die 'sochtends op de scooter kilometers verderop weg en laat ik hem of haar in het bos vrij.
Die maandag was dat weer een keer zover. Ik vond een pas aangelegde nieuwe weg door het bos, liet het dier een stuk verderop vrij, en was benieuwd waar die weg uit kwam.
Na even rijden kwam ik op een kruising. Op de hoek was een soort van bunker. Hoge, deels blauw geschilderde, muren met ijzeren punt stangen en rollen prikkeldraad er bovenop en security camera's er achter. Een fort, misschien een soort gevangenis of is er iets te verbergen?
En jawel hoor, een marmeren plaat met de naam van een westerling en een Thai erop op de muur die zich, in mijn ogen, een privé gevangenis hadden gebouwd.
Waarom kies je er in vredesnaam voor om hier in deze mooie omgeving op deze manier te gaan wonen? Een grote roze stalen deur als verbinding met de buitenwereld. Het lijkt me ook geen lekker contact met de buurt weinig integreren. In vrijheid bewust kiezen voor op- en afsluiting.
Voel je je ook hier niet veilig? Was lekker in je eigen land gebleven om je daar met je partner vrijwillig op te sluiten.
En daar kwam dus die opmerking van mijn moeder weer terug.
En ja, ook wij hebben cctv en in de toekomst komt er een laag hek volop begroeid met planten. Alleen maar om er voor te zorgen dat de koeien in de velden hier niet de groenten en het fruit dat Phatsamon hier allemaal kweekt en verzorgt, om zeep te helpen. Maar... "Gordijnen open" alsjeblieft. Het blijft zoals op de foto hierboven die ik afgelopen woensdag hier maakte.
Je kunt nog lang genoeg in je kist liggen...
Frans Captijn
Wat een geweldig uitzicht hebben jullie, dat is elke dag weer genieten!
BeantwoordenVerwijderen