Over ‘oprechte’ verjaardagswensen en vriendschappen

 “Weet je wat de relatie is tussen je twee ogen?

Ze knipperen samen, ze bewegen samen, ze huilen samen,

ze zien dingen samen, en ze slapen samen, maar zien elkaar nooit.

 

Dat is wat vriendschap is!”

 
Ik kwam dit stukje tekst uit een artikel vorige week ergens op internet tegen. Het paste goed bij een paar gesprekken die ik met mijn partner en mijn twee kids had over vriendschappen en verjaardagswensen. En jawel, ook nu weer het liggen mijn ervaringen zeker weten ook aan mij...
 
Vriendschappen, hoeveel had ik er en hoeveel heb ik er? Toen ik nog mijn profiel op de ‘sociale’ media had, had ik enorm veel ‘vrienden’. Ik moet er nu nog vaak om lachen als mijn voormalige Duitse buurvrouw altijd praat over haar ‘Facebook vrienden’.
 
Toon Hermans begon zijn gedichtje “Vriend” met de zin; ”Je hebt iemand nodig….” En misschien draaien veel vriendschappen helaas juist wel daar om. Mensen die je voor of om iets nodig hebben.    
 
Steevast stuurde ik mensen op, of zelfs een dag vóór hun verjaardag, een verjaardagswens. Elk jaar een andere. Elke ochtend als ik mijn mobiele telefoon aan zette, sprongen mij de verjaardagen van de dag direct tegemoet. En natuurlijk stuurde ik een felicitatie.
Regelmatig kreeg ik een spontane reactie van de jarige Job terug dat hij of zij het zo geweldig vond dat ik aan de geboortedag dacht. Nou, sorry om te zeggen, ik dacht er, met uitzonding van mijn partner, mijn kids en mijn broers en zussen, meestal niet zelf aan. Het was die machine die het allemaal voor me bewaarde en me er automatisch aan herinnerde. Een vernieuwing van de oude verjaardagskalenders die je bij mensen op de wc zag hangen. Grappig eigenlijk die plek. Had je iets om naar te kijken. En ook dat is voor velen inmiddels veranderd. De mobiel gaat immers bij velen mee de wc op. Een verslaafde behoefte naast de dagelijkse behoeften op die plek.
 
Ook op mijn verjaardag stroomde mijn berichtenboxen over van de ‘spontane’ felicitaties. Zo geweldig dat mensen er ieder jaar maar weer aan dachten. Die berichten blijven inmiddels nagenoeg uit. Het is erg stil geworden met verjaardagswensen en ook met mails als je niet meer op die sociale media bent aangesloten en uit het formele arbeidsproces bent. Wie heeft je immers feitelijk dan ‘nog nodig’? Rust in de tent zou mijn moeder zeggen.

Eerlijk is eerlijk, ik mag niet klagen. Van een bank hier in Thailand en een paar bedrijven waar ik ooit iets kocht zijn er mensen die er kennelijk nog wel aan denken. Steevast krijg ik van hen een oprechte verjaardagswens ;).
 
Mijn zoon, die veel vrienden heeft, merkte onlangs na zijn verjaardag op dat zelfs een aantal van zijn aller beste vrienden zijn verjaardag hadden vergeten. En dat terwijl hij zeker wist dat zijn naam nog steeds op die oude verjaardagskalender in hun wc stond.
Niet dat hij zich dat persoonlijk heel erg aantrok maar hij had het wel opgemerkt. Mensen waar je dag en nacht voor klaar staat en waar hij ook altijd klaar voor zal blijven staan. Een probleem? Niet echt natuurlijk. En toch is het tekenend voor de echte waarde van een vriendschap. Het zijn van die kleine dingen die in vriendschappen een beetje de waarde tonen. En ook mijn dochter heeft vergelijkbare ervaringen.
 
En zo kun je je dus afvragen waarom, hoeveel en waarin je investeert. Wat de waarde is voor jou en voor die ander. En ja, dat is wel een hele zakelijke beredenering als je ook de emotionele waarde van een oprechte vriendschap in ogenschouw neemt. In tijden van (persoonlijke) crisis leer je je echte vrienden kennen weet ik uit ervaring.
 
Van mijn eigen ‘oude’ grote ‘echte’ vriendenkring is inmiddels weinig tot niets meer over. En, ik zei het in het begin van dit blog al, dat ligt zeker ook aan mij.
 
En is het in veel gevallen eigenlijk ook niet heel normaal? De meeste vriendschappen zijn slechts tijdelijk voor een periode dat je samen op eenzelfde weg loopt. Vaak in en voor die periode niet minder oprecht. Zoals die ogen waar ik het blog mee begon. Echte vrienden hoef je niet eens te zien. Ze zitten in je hart. En zelfs een felicitatie voor de verjaardag is niet nodig. Die oprechte wensen van hen ken je immers al lang. 

Ik las vanmorgen trouwens dat het gisteren 'internationale honden dag' was. Er wordt wat verzonnen. En toch... eerlijk is eerlijk. Misschien zijn dieren, en met name honden,  wel de meest oprechte vrienden. 

 
Zodra je je koers in je leven verlegt laat je vrienden en krijg je vrienden. Dat heeft heel veel met je eigen opstelling en houding te maken. Al die vrienden van de basisschool en van al die opleidingen die ik daarna mocht volgen, van de bar die ik ooit runde, vanuit mijn verschillende werkkringen en uit serviceclubs, tsjonge ik had er wat, er is nog een handje vol contacten over.
 
En voor mij zijn dat nu juist de echte oprechte blijvende en vooral waardevolle vriendschappen.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com