vrijdag 21 juni 2019

Maak je niet zo druk om je studiekeuze. Het bepaalt niet je (onzekere) toekomst.

Een paar weken geleden had ik op een avond een gesprek met een jonge Chinese vrouw. Ze was in tranen. Ze vertelde me dat ze niet wist welke studie ze moest kiezen en een doel in haar leven miste. Haar ouders waren daar heel bezorgd over. Ze hadden een richting voor haar toekomst in gedachten die ook paste in haar familie traditie, maar dat vond ze zelf helemaal niets. De gedachte alleen al maakte haar zielsongelukkig.

 Als ik terugkijk om mijn ervaringen met personeel waarmee ik op diverse plekken mocht werken, en ook op de vele mensen die ik hier in Thailand tot nu toe heb ontmoet, dan sta ik steeds weer versteld van al die persoonlijke verhalen en omzwervingen die mensen in hun leven gemaakt hebben. Voor wat betreft hun werk en beroep zijn ze in de meeste gevallen heel anders terecht gekomen dan waar ze ooit voor hadden gestudeerd. Noem je dat dan een verkeerde studiekeuze? Die bestaat in mijn ogen helemaal niet.

Ik herinner me nog goed mijn eigen school- en studenten tijd en ook die van mijn kinderen. Er werd soms gedaan alsof je leven ervan af hing welke studie richting je zou kiezen. Het begon feitelijk al veel vroeger met elkaar gek makende ouders, en ook kinderen, in relatie tot de uitslagen van de Cito-toets en het daaraan gekoppelde schooladvies.

Een soort van stress werd je aan geleerd. Je keuze zou toch maar eens verkeerd zijn en als je toch al een te laag niveau zou halen nou dan was je al helemaal gedoemd om het in je leven niet ver op de maatschappelijke ladder te brengen. De praktijk leert dat het allemaal grote onzin is. Mijn persoonlijke ervaring is anders en ook die van de vele mensen waarmee ik mocht werken en die ik tijdens life- & talent coaching hier mocht ontvangen. Zo enorm veel voorbeelden van mensen die hun uiteindelijke (werk) geluk vonden in totaal iets anders dan waar ze voor waren of zijn opgeleid.

Na mijn lagere (basis) school kreeg ik een HAVO-VWO advies. Na een jaar werd ik van de school afgegooid en ging ik naar de MAVO. Wat een fantastische ervaring was dat achteraf gezien en wat een lol. Daarna de HAVO en daarna het Atheneum. 3 Jaar verspeeld? Welnee, natuurlijk niet ja in de ogen van die mensen die recht op hun doel af willen misschien. Zes ervaringsjaren rijker zo voelt het achteraf. Zo enorm veel met plezier geleerd en gedaan. De creativiteit kon niet op.
Zelf begon ik ooit in de horeca en haalde ik mijn papieren voor het hotel, café, restaurant bedrijf. Ik werkte er 4,5 jaar in. Ik deed een opleiding tot vrachtwagen en touringcarchauffeur. Maar kort in gewerkt en toch ook weer een ervaring in mijn rugzak. Skileraar, wat een fun en zaligheid. Bouwkundig ingenieur in constructie en architectuur. Een tijd in Saoedi Arabië gewerkt in dat vak. Toen brandweeracademie tot en met Master of Crisis and Disaster Management. Daarna boeddhistische filosofie, meditatie, acteur en life & talent coaching en twee jaar geleden yoga docent. En volgens mij komt er vast nog wel wat meer op mijn pad.

Over mijn dochter wordt soms ook wat raar gedacht. Ze heeft toch zo’n mooi papiertje van haar studie Oriëntaalse talen (Chinees) op zak. Nadat ze dat op zak had ging ze naar Australië. Ze ging er paarden en koeien verzorgen (voor haar Visa) en had en heeft er een super ervaring aan. En sinds anderhalf jaar alweer volgt ze een opleiding in de techniek voor speciale voertuigen voor de mijnbouw daar. Een soort van gecombineerde auto, hydrauliek en airco monteur. Handen uit de mouwen en toch echt iets anders dan Chinees. Ze straalt.

Mijn zoon is zijn basisvak als dierenverzorger tot op heden nog steeds trouw. Hij heeft wat tussenstapjes gehad in de techniek en als beroepsmilitair. En ook hij voelt zich vrij om als hij denkt daarin gelukkiger te worden totaal afwijkende keuzes te maken.

Mijn vriendin ging naar de universiteit hier in Thailand en haalde daar haar diploma in voedingswetenschappen met een specialisatie in de pluimveehouderij. Ze heeft er vrij kort in gewerkt en kwam erachter dat de financiële wereld (het bankwezen) meer voor haar was weg gelegd. En ook zij staat in de startblokken om weer een andere richting in te gaan.

Het leuke van ons alle vier is dat als je naar onze talenten bomen kijkt die zaken die op onze weg zijn gekomen precies passen. Het lijkt een soort van overgeven aan dat wat de natuur voor je in petto, al in gedachten, had. En dat geldt niet alleen voor ons vier maar voor iedereen waarmee ik tot nu toe heb mogen werken.

Afgelopen woensdagavond mochten we in onze fotoclub een nieuw lid verwelkomen. Een mooi verhaal van hoe het in de praktijk werkt. Tot zijn 21e jaar wist hij absoluut niet wat hij wilde doen vertelde hij. Op dat moment kreeg hij een fototoestel in zijn hand en begon er mee te werken. Learning by doing. Iemand merkte op dat hij mooie foto's maakte. Hij ging er mee door. Begon ook met film, ontpopte zich tot internationaal filmdirector, ontmoette zijn vrouw die ook fotograaf en filmmaker is. Ze reizen de hele wereld over en maken documentaires, foto reportages en geven cursussen en verdienen een dikke boterham met hun activiteiten. Reden om nu ook af en toe in Chiang Mai tussendoor wat rust te nemen. 

Mijn advies is dan ook je niet zo gigantisch druk te maken over of je wel ‘de juiste’ keuzes maakt maar vooral dát te kiezen waaraan je op dat moment denkt het meeste plezier in je ontwikkeling aan te kunnen beleven. Iets dat je op een speelse manier stimuleert om je te ontwikkelen. Dus ook niet te kijken naar waar je later misschien het meeste geld mee kunt verdienen. Dat brengt uiteindelijk niet het duurzame geluk waar je naar op zoek brengt. 
Aan de andere kant wil dat ook niet zeggen dat je maar uitsluitend moet kiezen voor een opleiding die alleen maar feesten inhoudt. Dat is even leuk maar breekt je uiteindelijk toch op. 

Denk je namelijk nu echt dat jouw ‘juiste’ keuze je zekerheid biedt voor je toekomst? Een ding is zeker van die toekomst, dat die enorm onzeker voor je is. Waarom zou je dan zo nodig voor een doel moeten gaan? Ja, inderdaad, misschien uitsluitend dat ene doel… leven.

Verkeerde studiekeuze? Bestaat dat? Ga lekker het bewandelen van de weg die voor je ontstaat (en al lang klaarligt) aan. Levert je minder stress, meer plezier en gigantische mooie ervaringen onderweg op. En op het eind van de dag kun je trots op jezelf zijn. Even omdraaien, kijken wat je weer geleerd hebt en weten dat je alweer een bestemming bereikt hebt. Achteraf een traject waar je met trots op kunt terugkijken en waar je van geleerd hebt. Fouten bestaan daarin helemaal niet. Het zijn slechts ontwikkel momenten.

Het maakt niet alleen je leven veel kleurrijker maar maakt van jou een kleurrijker en breder georiënteerd mens. 

Goeie reis verzekerd (niet eens een verzekering voor nodig). Je komt er wel! Waar? Ja daarom kun je deze vorm van levensweg beschouwen als een expeditie. Iets dat de meeste mensen slechts tijdens hun vakantie durven aan te gaan om… te ontspannen, ervaringen op te doen, nieuwe contacten te leggen, avontuur tegemoet gaan. Is dat niet een beetje vreemd?

En als je ouders eerlijk tegenover je zijn dan zien ze in de toekomst graag een zoon of dochter die met zijn of haar leven (en werk) gelukkig is.

 Maak van je hele leven een expeditie. Daarin past je druk maken over de juiste studiekeuze of het juiste instapniveau voor jou toch niet? Het draait om jouw geluk.
Frans Captijn (Gangey Gruma) 


Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)