Toen ik vanmorgen met mijn hond in het bos wandelde dacht ik er over na hoe gigantisch veel mensen er al in mijn leven voorbij zijn gekomen. Bij mij geldt dat overigens ook voor dieren. Welke reden dat had en wat die langere of kortere zaken- en privérelaties, niet alleen voor mij natuurlijk, maar ook voor die ander, invloed hebben gehad. Ze hebben me voorgoed veranderd.
Als je er even bij stil staat is niets voor eeuwig.
Televisie series bijvoorbeeld als de Flintstones of Popeye the sailor man uit
mijn jeugd hebben plaats gemaakt voor nieuwe dingen nu. En ook die huidig populaire dingen zijn weer
tijdelijk want er komt zeker nieuw.
De overeenkomst die ik zie in al die mensen die ik op
school, tijdens stages, in de horeca, tijdens cursussen, in service clubs, in
mijn werk in Nederland en het Buitenland, tijdens calamiteiten en crises, in retraite programma's en life-coaching, en privé tot nu toe ben tegen gekomen
is dat ze een richtingaanwijzer zijn geweest of nog steeds zijn in de ontwikkeling van mijn leven.
Gelukkig kijk ik terug op heel veel goede ontmoetingen. Talloze
om het voorzichtig uit te drukken. En als ik er even bij stil sta, of me verwonder tijdens die boswandeling, kan ik me er nog heel, heel veel van herinneren.
Ook mindere natuurlijk zoals bijvoorbeeld in Barneveld waar ik een
periode mocht werken en waar ons gezin te maken kreeg met geloofsdiscriminatie
en ikzelf met een poging tot ontvoering. Of in Zeeland waar, in mijn ogen en
althans in de periode dat ik er werkte, regelmatig op de zogenaamde ‘hogere beslis niveaus’ de gun-factor ontbrak, en eilanden cultuur en machtsspelletjes een
belangrijke verkapte rol in ontwikkelingen speelde. Maar of dat dan slechte
ontmoetingen waren? Vanuit mijn richtingaanwijzer overeenkomst die ik net
noemde waren ze dus heel zo slecht nog niet.
Al die mensen (en dieren) en hun ontmoetingen hadden en hebben een
reden. En ja, die waren en zijn dubbel ‘voor-goed’. Om richting te geven aan dat
wat voor mij goed was en is én voorgoed omdat ze me voor altijd hebben veranderd. Ze
hebben me op mijn levenspad gestuurd tot waar ik nu ben.
Ze hebben veel gebracht. Nieuwe levensvisies
bijvoorbeeld. Ze openden levensvensters en deuren die ik misschien nooit alleen
had geopend.
Geweldig om regelmatig nieuwe mensen te ontmoeten en
eigenlijk ook om oude contacten te mogen los te laten. Het geeft aan dat je nog steeds
groeit en ook beschikbaar bent om anderen verder te laten groeien.
En ja, soms maakt dat wel eens een beetje droevig. Vooral
bij die personen die goed voelen zoals bijvoorbeeld ook die Duitse buurvrouw. En
toch…, niet klagen maar juist dankbaar zijn en erop vertrouwen dat weer nieuwe
deuren en ramen (overigens niet alleen voor jezelf maar ook voor die ander) opengaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten