vrijdag 28 januari 2022

Eenvoudig van dat depressieve gevoel af.

Mijn dochter woont al jaren in Perth, Australië. Omdat dat op het Zuidelijk Halfrond ligt zijn de seizoenen tegengesteld aan die van ons in bijvoorbeeld Nederland of Thailand. Onze zomer is daar winter en omgekeerd bijvoorbeeld. Op dit moment is het er dus zomer.

Ze werkt als technicus twee dagen per week met collega’s in technisch onderhoud en tenminste drie dagen, samen met de superfijne eigenaar (die ik haar tweede vader noem) op een (race)paarden en koeien farm. Ook op dit grote bedrijf is meer dan genoeg aan techniek en onderhoud te doen.

Al een aantal jaren inmiddels leven we zoals iedereen inmiddels wel beseft in een wereld waarin té zware aanslagen op ons gezonde verstand én onze innerlijke wijsheid gepleegd worden. Het geeft mensen een depressief gevoel en maakt zelfs letterlijk ziek doordat het energie vreet. Pilletjes zijn niet de oplossing. Ze onderdrukken slechts je lichaam en je geest en lossen niet echt iets op.
En die depressiviteit werkt als een soort virus. Je beïnvloedt, nee besmet, er je directe omgeving ook nog eens mee.  

Ook in Australië (waar niet) hebben ze er last van. Mijn dochter ervaart het ook. Op de plek waar ze twee dagen per week werkt staat de hele dag de radio aan. Ook in alle winkels die ze bezoekt dezelfde berichten. Mensen praten met elkaar haast over niets anders. De hele dag door bijvoorbeeld geen half uur zonder steeds weer dezelfde adviezen van de overheid. Je kunt het proberen te negeren maar ook de aandacht om dat te proberen versterkt juist een vorm van boosheid en onmacht. Het maakt depressief.
 
Een paar weken geleden vertelde ze me dat ze zich in een paar dagen tijd ineens stukken beter voelde. Het had volgens haar te maken met hoe blij ze zich voelde om als technicus op die boerderij vooral met die dieren, die paarden en koeien (en zonder radio), te zijn. Ook had ze een paar planten gekocht voor in de tuin. In die tuin bezig zijn gaf haar energie. Net als op haar motor uitwaaien als ze naar een paar vriendinnen ging om samen te gaan lunchen.

Geen vreemd verhaal dat ze me vertelde.
Het heeft alles te maken met dagelijks tijd voor jezelf vrijmaken (het heet jezelf respecteren en je niet druk maken over de mogelijke mening van anderen) én met de verbinding met de natuur. Een verandering van en in je levenshouding.
De natuur is niet alleen een voorbeeld voor ons maar ook een energiebron. En dat heeft niet alleen met de zon te maken maar juist met de verbinding die jij met de natuur (flora, fauna en ook bijvoorbeeld de wind) maakt.
 
En hoewel het in Australië op dit moment zomer is, lukt dat in ieder seizoen waar ook ter wereld. Dus ook in de Nederlandse winter.
Heb je er bijvoorbeeld al eens bij stil gestaan dat ieder seizoen ook weer seizoenen in zich heeft en dat de hoogtepunten van lente, zomer, herfst en winter niet op respectievelijk 21 maart, juni, september en december liggen? Die hoogtepunten liggen ongeveer zes weken voor die data. Ik schreef er ooit al eens eerder over. Er is zat te ontdekken.
 
In de tuin werken laat je misschien wat zweten. Tuinieren is niet echt mijn ding maar ik doe het wel regelmatig. Ondanks dat zweten laad je je levensbatterij enorm op. In letterlijke zin aard je jezelf als je met je blote handen de grond aanraakt of ingaat (zoals op de foto bij dit blog).
 
En wat dat tijd voor jezelf vrijmaken betreft zou je eens stil kunnen staan bij de huidige technologie. Ooit bij stil gestaan dat die, in zekere zin en met name voor wat ons oergevoel van communicatie betreft, eigenlijk ook dom, lui, afhankelijk en vooral kwetsbaar maakt? De wereld noemt het echter ‘smart’ (Smart phone, smart car, etc..). Zonder rekenmachine bijvoorbeeld lukt rekenen bij de meeste mensen niet eens meer en alles wat op het schermpje verschijnt wordt voor waarheid aangenomen. De intuïtie om die fout te zien hebben velen verloren.
 
Je kunt veel effectiever worden door wat meer tijd in stilte (zonder die radio, facebook, twitter, YouTube, je pc en noem maar op) door te brengen. Iets dat mijn dochter misschien onbewust die andere drie dagen veel meer doet. Wat is immers écht belangrijk in je leven?

Wat er feitelijk gebeurt is dat je je weer openstelt voor je natuurlijke gevoel en verbinding. Zoals het onverklaarbare gevoel en de geestelijke verbinding (noem het intuitieve communicatie) dat er vanaf het prille begin van de groei van een baby tussen moeder en kind is. Geen technologie voor nodig. Die stompt juist af.
 
Die aanslagen op je verstand en je wijsheid worden minder en ze gaan weer werken zoals het ooit vanaf je prille begin voor je bedoeld was. Depressiviteit hoort daar gelukkig niet bij.
 
Zomaar een paar tips met dit blog. En echt, het werkt. Slechts een kwestie van jezelf respecteren en gebruik maken van het aanbod dat er sinds je hier op deze aarde rondloopt al voor je was en gelukkig nog steeds is.
 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 



Gepost door op Geen opmerkingen:

vrijdag 21 januari 2022

Gratis huurwoningen om de natuur een handje te helpen en nog meer te genieten.

Sinds kort heb ik twaalf ‘huurwoningen’ gratis beschikbaar gesteld.
Het helpt de natuur en wij genieten van de bedrijvigheid die er binnenkort in plaats gaat vinden.
 
Als ik terugkijk op mijn leven tot nu toe dan speelde dieren daarin een grote rol. Ieder dier die er bij ons huisgezin thuis ooit binnen kwam was blijvend verzekerd van perfecte opvang en verzorging. Mijn moeder had een zwak voor dieren. En ik heb er wat van mee gekregen.
 
Om eens wat te noemen. Achter in onze tuin aan de Lodeweijk van Deijssellaan 192 in Haarlem had ik een mooie, natuurlijke en grote volière gebouwd. Er pronkte een bord boven met de naam; "Vogellust". Niet alleen een lust voor de vogels maar ook voor ons  om naar te kijken. Er huisden met name tropische vogels. In de zomer gingen die vogels in hun nacht verblijf. In de winter naar binnen. Ik had er een plek voor in de achterkamer waar ooit een oude gashaard was ingebouwd én, niet te vergeten, in de keuken. Mijn moeder offerde er zonder probleem de grote keukenkast voor op. Aanwas van jonge vogels was er genoeg. 
 
Konijnen, cavia’s, honden, katten en vogels. Ik heb iets met vogels. Wellicht is het de vrijheid. Voor mij is de boerenzwaluw een van mijn favorieten. Vrijheid, hard werken, zorg voor het gezin, beweeglijkheid. Woorden die bij dit dier zo door mijn hoofd schieten.
 
Otus, de baby uil die ik hier in Thailand in 2014 op straat vond was een soort van herbeleving van dat vogel gevoel in me. Vier jaar kon ik dat dier opvoeden en de vrijheid uiteindelijk teruggeven. Een topervaring met vooral ook heel veel plezier. Geweldig om ook op de plek waar we hier in Surin wonen regelmatig twee verschillende uilen om ons heen te hebben. 
 
Elke ochtend ontbijten we buiten op onze veranda in Surin. We nemen er ruim (een uurtje) de tijd voor. Uitzicht over de bouw, de grote vijver, het labyrint, de bomen en struiken, het fruit en de groentes, de tuin en de rijstvelden. En naast me ligt meestal mijn fotocamera. Haast dagelijks ontbijt ook onze vaste vriend Kingfisher (uit onze vijver) mee. 
 
In deze tuin geen volière. Het is gewoon een grote open volière. Allerhande vogels in zwart, wit, geel, groen, blauw, bruin of prachtige combinaties. Grote en kleinere. Een lust om naar te kijken.
We slapen dagelijks met onze ramen open. Als de grote schare verschillende vogels ontwaken zijn ze voor mij de fantastische natuurlijke 'wekker' om op te staan, met yoga te beginnen en te gaan mediteren. Het is steeds opnieuw het ritueel van het vieren van een nieuwe dag die je weer krijgt. 

Ik kwam op het idee om die volière beleving nog dichterbij te halen en schafte begin januari 12 ‘huurwoningen’ (vogelhuisjes/broedplekken) aan die ik gratis aan het gevleugelde leven beschikbaar stel.
Vanaf onze veranda een goed zicht op alles.
 
Nu afwachten wat de natuur voor ons in petto heeft. De eerste nieuwsgierige mogelijke huurders dienen zich inmiddels al aan. 


Frans Captijn (Gangey Gruma) 

Gepost door op Geen opmerkingen:

vrijdag 14 januari 2022

Goed gezelschap zonder paniek.

Rond de jaarwisseling hebben we van een korte vakantie, tijdens onze voortdurende vakantie, genoten. Weer even terug naar mijn huis in Mae Rim, Chiang Mai. Fantastisch weer en pracht natuur.
 
The Residences, waar mijn huis staat, zien er met een nieuw managementteam en een haast totaal vernieuwde staf weer als een paradijs uit. Ze hebben het afgelopen jaar veel werk verzet en het resultaat mag er zijn. Een pracht plekje om te bivakkeren.
 
Chiang Mai zelf likt een beetje de wonden van het gebrek dat er was en nog steeds wat is aan toeristen. Ook daar komen zaken gelukkig weer langzaam op gang. En ja, diverse mensen zijn nog steeds paniekerig en bang. Niet ons ding en het is maar waarop je de focus legt. Weg met al het negatieve paniekerige gedoe en heerlijk om al weken het nieuws niet meer te laten binnenkomen. Ik schreef er twee weken geleden al over.
En dat dat ten koste gaat van sociale contacten… helaas. Dan maar een kleinere wereld maar wél een waardevolle waarvan we kunnen genieten.
LEEF je leven is mijn motto en dat gaat gelukkig nog steeds erg goed.
 
Als we ons bouwproces in Surin weer even voor een paar weken verlaten om naar Mae Rim te gaan hebben we meestal een best drukke agenda. Zonder stress hoppen we naar koffieafspraak, lunch, brunch, diner, BBQ, wijnproeverij of feestje. 
Zalig om diverse ‘normale’ vrienden hier te hebben die over heel veel dingen vaak hetzelfde denken en waarmee je dieper kunt praten. Of die juist anders denken respecteren en vinden dat het de wereld kleurrijker maakt. Mensen die dan ook niet roddelen of jaloers zijn. 
Fijn om met dit soort mensen tijd door te kunnen brengen. 
 
Genieten van vooral dit soort Goed Gezelschap. Gezelligheid, verbinding. Face-to-face communicatie over normale dingen die in je leven gebeuren of ooit gebeurd zijn. Pandemie gezeur? Dat blijft lekker buiten. Prima eten en drinken, lachen en vooral veel plezier.
 
Jawel, het kan én het is er. Je hoeft er je deur maar voor open te zetten. Fijn thuis komen. Heerlijk dat goeie gezelschap. 


Frans Captijn (Gangey Gruma) 

Gepost door op Geen opmerkingen:

vrijdag 7 januari 2022

Eenvoudig een (nog) betere dag.

Wie kent het niet? Ik ken het nog uit het verleden. Je wordt wakker en hebt alweer een vol geplande dag voor de boeg. Soms uitdagend, soms weer het zelfde, soms zie je er wellicht tegenop en heb je weinig energie.
 
Je staat op, gaat op enig moment naar de badkamer en kijkt daar wellicht even in de spiegel.
Weet je dat de helft van de mensen daar een hekel aan heeft? Ze zien zichzelf eigenlijk liever niet. Het overgrote deel van de dames die er wel in kijken begint al met ontevredenheid over hun uiterlijk. Fijn om iedere dag zelf naar buiten te kijken om niet met jezelf te hoeven te worden geconfronteerd zo lijkt het haast. Of misschien is het wel zo.
 
Tevreden zijn met jezelf, zoals je werkelijk puur natuur bent, laat staan van die persoon die je in die spiegel ziet houden is meestal ver te zoeken.
 
Kijk eens wat langer in die spiegel elke ochtend. Wat mag je deze nieuwe dag allemaal weer met dit super mooie en unieke mens doen? Wees (meer) trots op jezelf. Op de persoon die je van nature bent. Ongeacht je leeftijd, je huidskleur, die rimpel(s), dat litteken misschien.

Sta er eens bij stil dat je wonderbaarlijk mooi bent gemaakt. Jij bent uniek zoals je bent. En wil je dat ‘verbergen’ door eigenlijk op een ander te lijken? Weet dan dat die andere plek al door een unieke andere persoon is ingenomen en geloof wat minder in reclames die je, om slechts aan je verdienen, vertellen dat je veel en veel mooier kunt zijn en vooral niet tevreden met jezelf moet zijn. 
 
En als je dan elke ochtend iets langer puur natuur in die spiegel kijkt, lach dan naar jezelf. Er is helemaal niets om je voor te schamen. Geef jezelf na die lach een ‘High Five’ omdat je trots bent op jezelf. Het geeft je energie. Zeker weten dat je na een paar dagen al merkt dat je (nog) meer van die dag te genieten. Jij mag er immers zijn!

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)