Ik word elke dag jonger en ben wonderbaar gemaakt.

Jawel, precies vandaag ben ik wederom jarig. Inmiddels 61 Jaar jong. Jong ja, en een typische Kreeft / Haan-persoonlijkheid.

Al enkele jaren ben ik een “Eucharistisch Minister’ in de Heilig hart Kathedraal (Sacred Heart Cathedral) in Chiang Mai. Sinds ongeveer een half jaar ben ik daar nu ook regelmatig cantor en zing ik er psalmen.

Vijf dagen terug, op zondag, stond ik weer ingeroosterd om te assisteren en te zingen. Ik was uitgenodigd om een psalm te zingen met als refrein: 'I praise you, for I am wonderfully made’ (Ik dank u, want ik ben wonderbaar gemaakt'. Door me voor te bereiden op het zingen van die psalm verdiepte ik me in dit citaat. Ik kon en kan me in die uitspraak volledig vinden.

Ik ben een proces en een product van liefde. Geen enkel ding is verkeerd met mijn hart, mijn geest, mijn ziel en mijn lichaam. Geen marketing nodig om me wijs te maken dat dat niet zo is. Helaas ben ik niet goed meer voor de economie.

Er hoeft niets aan me veranderd te worden. En hoewel mijn lichaam, zoals bij iedereen, ouder wordt, wordt mijn geest en ziel met de dag jonger. Mijn hart staat open om liefde te geven en te ontvangen en ik heb daar geen drempels voor.

Ik heb geen spijt van het verleden. Fouten waren en zijn levenslessen, Ze vertellen me niet dat ik een fout ben. Leven is een levenslang leerproces, zoals leren lopen. Een voortdurend proces om steeds één keer meer op te staan ​​dan te vallen om stappen voorwaarts te maken.

Dagelijks Kundalini Awareness Yoga, meditatie en wat normale workouts helpen me om me geweldig te voelen en de tijdelijke tempel van mijn ziel, mijn lichaam, te waarderen en uit te dagen om gezond en flexibel te blijven. Geen beperkingen of speciale diëten die ik mezelf opleg. Mag ik ook nog een beetje van de geneugten van en in mijn leven genieten? Als mijn vriendin er is, zoals vandaag, samen een glas wijn drinken. Dat weekelijkse biertje bijvoorbeeld op de Mae Rim Friday-markt. Gewoon genieten, geen overkill.

Geen, of in ieder geval zo min mogelijk, negatieve invloeden in mijn leven meer toelaten. Het 'nieuws' niet meer volgen in kranten, radio en op televisie. Ik ben tevreden en gelukkig met wat ik al heb en leef met de dag. Niet nodig om nog 'meer' te krijgen of doelen te bereiken. Niet meer gestoord door wat ik dacht dat mensen over mij wel zouden kunnen denken. Me druk maken over publicaties over mij op internet, sociale media, enz., omdat ik de enige ben die werkelijk weet hoe het verhaal of de verhalen zijn. Vroeger zei ik al na een negatieve publicatie in de krant...: “Morgen piest het konijn er al weer overheen”.

‘Gewoon’ en steeds bewuster mijn missie laten stromen en mijn levenswaarden leven.  

De 'puppy' in mezelf (mijn innerlijke kind) is lekker vrij. Ik ben en blijf er mezelf mee en daarmee voedt ik al mijn talenten van nar tot sjaman. Blijvende ontwikkelingen en inzichten die me jong en levendig houden.

Ook deze speciale dag ben ik meer dan dankbaar dat ik begrijp dat ik wonderbaarlijk ben gemaakt en met de dag jonger word.


Frans Captijn (Gangey Gruma) 

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com

Wat is de 'Powerbank' van jouw relatie?

Vorige week haalde ik in mijn blog heel kort aan dat in mijn ogen steeds meer mensen tegenwoordig hun I-Phones of tablets nog slechts zien als hun beste relatie en dat die dingen energie nodig hebben. De batterij van het apparaat zelf lijkt niet toereikend om de dorst van die liefde te kunnen lessen. En dus... levert een zogenaamde 'power bank' de oplossing om deze 'relatie' draaiend te houden. In dat blog vroeg ik me af wat eigenlijk de 'power-bank' van onze liefdesrelaties is?

Toen ik mezelf die vraag stelde, plantte ik een soort zaadje in mijn hoofd om antwoorden op die vraag te vinden. Niet dat ik daar de specialist in ben maar wie weet kan het interessant zijn om mijn gedachten te delen en wie weet helpt het om inzichten te krijgen.

Slechts een paar gedachten en ideeën die in me opkwamen:

# 'All-een' blijven.

Daamee bedoel ik het volgende. Er is een verschil tussen alleen zijn en eenzaam zijn. Eigenliefde (jezelf op de eerste plaats lief hebben, iets dat niet egoistisch is) en aandacht zijn de basissleutels om helemaal één te zijn. Als je niet eerst goed voor jezelf zorgt, hoe kun je er dan 100% voor de wereld om je heen zijn? En ik bedoel niet op een materiële manier. Zelfliefde heeft te maken met het aanpakken van de mogelijkheid om de manager van je eigen leven te zijn. In de meeste gevallen bent je dat niet. Je gedachten zijn de meester en jij volgt slaafs.

Je all-één voelen heeft te maken met een voor jou specifieke en optimale holisitsche balans. De balans van de combinatie van de toestand van je geest, emoties, je fysieke lichaam, spiritualiteit (vermeng dit niet met religie), en de verbinding met je omgeving. En dat laatste heeft te maken met jouw energie-afnemers en energiegevers.

Als jouw zelfliefde overstroomt, kun je die specifieke overvloed aan liefde delen met de wereld om je heen. En als er een liefdesband is tussen partners, is dit een prachtige energie die stroomt en verbinding die aanwezig is. Als er om wat voor reden dan ook geen verbinding meer is, zegt dit niet dat jij en/of je partner uit balans bent/zijn. Je bent en blijft vanuit die basis immers altijd individueel één.

# Communicatie en begrip.

Communicatie is een ware kunst. En meer en meer verliezen we deze kunst en denken we verbonden te zijn. Mindful communicatie leert je op een nieuwsgierige manier luisteren zonder direct te (ver)oordelen. Heel moeilijk om te doen en jawel, je kunt het leren. De kunst van communicatie heeft niets te maken met onze mobiele apparaten van tegenwoordig. Het heeft alles te maken met een face-to-face gesprek. Een echt en oprecht beschikbaar zijn voor elkaar.

Begrip is een andere kunst. Tijdens een bijeenkomst denken we bijvoorbeeld dat als we iets vertellen in relatie tot het thema van de bijeenkomst, mensen naar ons luisteren en proberen te begrijpen wat we zeggen. Meestal is dat niet waar. De tijdspanne die je spreekt wordt gebruikt om hun eigen verhaal op te stellen om, direct nadat jij bent uitgesproken dat verhaal naar buiten te brengen. En het leuke is dat ze alleen denken dat andere mensen dan naar hen luisteren, zodat ze het kunnen en zullen begrijpen. Dit is niet waar. Slechts een of twee 'sleutelwoorden' die mensen horen, zijn voldoende om hun denkproces te starten en hun eigen verhaal opnieuw te maken. Dus hoe zit het met luisteren? De meeste vergaderingen zijn pure tijd en geld verspilling. Pogingen om te overtuigen wat niet te overtuigen is... Het zijn slechts verschillen in inzicht die de wereld misschien wel kleurrijker maken. 

Inzicht is de bereidheid om jezelf zonder oordelen te openen om niet alleen de tijd te nemen om naar het verhaal van iemand anders te luisteren. Je plaatst je in een rol van nieuwsgierige waarnemer. En als oordelende gedachten naar boven komen, kun je ze als een spiegel van jouw eigen achtergrond gebruiken. Het leert je dat jouw waarheid slechts een deel van de (veel grotere) waarheid is.

Begrip heeft alles te maken met het tonen van respect om de grotere waarheid te ontdekken.

# Het cultiveren van liefdevolle vriendelijkheid (Metta)

Dit heeft alles te maken met je basis houding en levensstijl. Voor het cultiveren van liefdevolle vriendelijkheid moet je een hartsverbinding hebben en moet je bereid zijn om je hart te openen om Metta te sturen en te ontvangen. Om hartsenergie willen verbinden. Niet (meer) bang zijn om daarmee schade (of pijn) op te lopen en met de juiste intenties om te verbinden en zelfs als dat nodig mocht zijn te genezen.

# Compassie/mededogen

In mededogen zorg je niet voor, maar draag je zorg over zonder jezelf daarmee op welke manier dan ook in de problemen te brengen. Je blijft in de rol van waarnemer. Thich Nhat Hanh (een populaire Vietnamese Boeddhistische monnik/leraar) legt uit dat mededogen een werkwoord is. Beschikbaar zijn om (slechts) te luisteren, om als dat nodig te zorgen. Iets dat anders is dan jouw invulling te geven aan een situatie die er is. Je laat alleen zien dat je er bent, beschikbaar bent indien daar om gevraagd wordt. Niet om te handelen vanuit dat wat jij vindt dat de beste oplossing is).

Compassie is gevoelig en verbonden zijn, maar zonder jezelf daarmee persoonlijk leed aan te doen. Een arts moet bijvoorbeeld mededogen tonen, maar hij hoeft niet te lijden (medelijden) onder zijn patiënten. Als de dokter immers daar onder lijdt, kan hij niet helpen.

# Plezier /vreugde

Als er geen vreugde is in een relatie, is de relatie dood. Vreugde om samen te zijn, om speels en helemaal jezelf te zijn en je geaccepteerd te voelen, om elkaar dieper en dieper te leren kennen en te verkennen. Vreugde in creatief en gelukkig zijn met elkaar. Een sensuele en opwindende ontdekkingsreis in het uitdagen van elkaars gedachten, harten, zielen en lichamen. Er is altijd meer te leren en te ontdekken, tenzij je 'luiheid' het overneemt, omdat wat ooit je soulmate was, is niet meer je uitdagende interesse...

# Inclusiviteit.

Onvoorwaardelijk de ander accepteren zoals hij / zij is met zijn / haar hele programmering, gewoonten en handelen. Niet altijd een gemakkelijke taak kan ik je vertellen.

Net als de powerbanken voor onze mobiele apparaten hebben de 'powerbanks' voor relaties vele vormen, kenmerken, verbindingvereisen, stroomvereisten en prijzen ...

Investeer om jouw 'beste product' te vinden voor de 'beste prijs'. Je bent het (beiden) meer dan waard.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com

Laat je echte gezicht zien en wees er blij mee. Die selfie lach is zo onecht.

Meer en meer mensen hebben hun I-Phone of tablet als hun allerbeste vriend in hun leven. Het lijkt tegenwoordig de meest fantastische en optimale relatie die je in je leven maar kunt hebben. Dag en nacht beschikbaar voor je, het 'verbindt' je met de wereld om je heen en beheerst je leven. Het is niet eens meer mogelijk om deze relatieverslaving nog uit te schakelen. Niet meer weg te denken en volledig van de kaart als door welke technische storing dan ook de relatie ineens plots verbroken wordt. Wat moet je dan nog doen? Zelfredzaamheid bestaat niet langer meer (ondanks alle pogingen die ons team in mijn voormalige werk in de Veiligheidsregio daar ook allemaal voor geprobeerd heeft). Het enige dat voor het in stand houden van die relatie nodig is, is energie. En wederom biedt marketing daar een oplossing voor. Veel extra 'power-banks' om de vriendschap / relatie draaiend te houden worden aangeboden. Ik lach er steeds mee om als ik mensen om me heen niet meer zie genieten van hun ontbijt, luch of diner met al die dingen naast hun bord.

Vergelijk dat maar eens met menselijke relaties die andere 'power banks' nodig hebben, ze raken meer en meer op de achtergrond. misschien een keer in een andere blog meer daar over.

Deze week wil ik enkele gedachten delen over hoe gelukkig en blij je munt zijn met jouw unieke gezicht en die natuurlijke glimlach. Maar zijn we daar eigenlijk wel blij en gelukkig mee?

Voor mij lijkt het er steeds meer op dat mense, en ja vooral dames, absoluut niet trots en bij zijn om zichzelf te zijn. Ze zijn bang voor hun eigen gezicht omdat de buitenwereld laat geloven dat dat gezicht toch echt te bizar is om te laten zien. Als ik hier door de grote winkelcentra loop, tijdschriften open, gezichten en foto’s zie (vol dikke lagen make-up, foto’s met filter en allemaal gefotoshopt dan toont dat toch aan dat mensen zichzelf niet echt zien zitten zoals ze van nature zijn. Bang om hun echte authentieke en natuurlijke schoonheid te laten zien. Volledig in de ban van marketing en het door hen ingeprintte stigma dat jij in ieder geval niet mooi genoeg voor deze wereld bent. En zij kunnen je daar wel even bij helpen om dat te veranderen.

En begrijp me niet verkeerd, ik hou zeker van die kleine finishing touch, maar niet van de schilderijen die mensen van zichzelf maken. Onzinnige kunstwerken waarachter ze zichzelf trachten te verbergen. Wat een ellende voor hun partner die ze in de avond ‘echt’ tegen komt. Beter om het licht maar snel uit te doen.... Zijn we nog te redden?

Ik had een tijdje een Thaise vriendin die werkelijk gezichtsschuw was. Voor de nacht werd het dag schilderij zelfs omgetoverd in een nacht schilderij. Super knap want ik had het eerst niet eens in de gaten tot ik een keer iets vroeger dan gepland thuis kwam. Een schok voor haar voor mij een mogelijke bevrijding voor haar... het mocht uiteindelijk niet baten.

Met de introductie van de zogenaamde 'sociale' media begon ook een nieuwe 'Selfie-cultuur' te groeien. Mensen laten hun gemaakte en onechte blije glimlach zien en geloven dat de wereld om hen heen denkt dat ze helemaal gelukkig zijn. Ze spelen een mind-game met zichzelf om te geloven dat de wereld om hen heen dat geluk voor waar aan neemt. Iedereen deelt immers op die sociale media hun super gelukkige leven... waarom zou je dan ook geen deel uitmaken van die zelfde familie of gemeenschap?

Heel vaak sta ik bewust stil. Gewoon om de meest fantastische manieren te bekijken hoe, met of zonder 'selfiesticks', mensen zichzelf op de sociale media willen laten zien. Voor een fractie van een seconde veranderen ze zichzelf om dat gemaakte geluksmoment, dat geimproviseerde gezicht, met de wereld te kunnen delen.

Kijk er ook eens naar. Het is zo leuk om te zien hoe dat zelfde gezicht, direct na het maken van de foto, direct verandert in het ware gezicht.

Het brengt me meer en meer plezier en daarmee voel ik me gestimuleerd om de natuurlijke glimlach die ik meestal op mijn gezicht heb, omdat ik me gewoonweg meer dan lekker in mijn vel voel zitten, maar lekker te blijven eren.

Wat een fake wereld creeren we met z’n allen. Een wereld waarvan we denken dat andere mensen erin geloven, onze natuurlijke schoonheid niet meer waarderen en respecteren. En dat terwijl we nog voor onze geboorte dat super mooie en unieke geschenk, ons natuurlijke gezicht, voor niets hebben gekregen...

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com

Het universum werkt. Je hoeft maar stil te zijn om je er mee te verbinden.

Er is in mijn beleving daadwerkelijk meer tussen hemel en aarde. En is dat zweverig? In ieder geval niet meer mijn label dat ik er gelijk maar weer even op plak om het lachwekkend naar de achtergrond te verdoemen.

Mijn leven lang merk en krijg ik de signalen uit dat Universum. Soms zo sterk dat sommige mensen er wel eens bang van werden. Zelf ken ik de achtergronden en ook mijn kinderen weten er grotendeels van af.

Ik merk zelfs dat ik regelmatig als een soort doorgeef luik wordt gebruikt en diverse mensen die programma’s met mij hier hebben gedaan hebben dat in de praktijk al mee gemaakt. Zij en ik kregen en krijgen er kippenvel van. En het is slechts een kwestie van stil zijn en je open stellen om het te laten gebeuren. Soms vergezeld of geinitieerd door een ritueel. Zoals bijvoorbeeld het werken met mijn labyrinten. Je mag het zien of vergelijken met sjamanisme. Niets vreemds. Ik ben van huis uit nog steeds bouwkundige en brandweerofficier en sta met de dag sterker geworteld met twee benen op de grond.

Het zijn voor mij van die krachten die je laten zien dat je leven helemaal niet fout kan gaan en dat je in ieder geval niet alleen achter het stuur van je leven zit. Er zijn krachten die met je willen werken, die met je mee willen sturen of bijsturen, die je soms zelfs in de gaten houden en beschermen of betere kansen geven als er in jouw ogen iets verkeerd dreigt te gaan.

Van mijn vele ervaringen zou ik een boek kunnen schrijven. En zeker weten dat veel mensen vanuit hun programmering zullen zeggen; “Nou, die Frans die is in Thailand nu toch wel echt de weg helemaal kwijt geraakt”. Ik draai die stelling graag om. Ik vind die weg juist meer en meer ;). Het is een meer dan fantastische ervaring en ik laat er anderen door en mee groeien in inzichten.

Deze week wederom een aantal mooie voorbeelden. Een daarvan wil ik gewoon eens delen.

In 2010 kwam mijn boek: “Speurtocht naar persoonlijk meesterschap” uit. In dat boek staan diverse citaten van mensen. Mijn leermeesters tot die tijd en van mensen waarmee ik samen werkte en die voor mij betekenisvolle zaken aan het licht brachten. Dingen die me aan het denken brachten over de diepere betekenis van heel veel zaken die in mijn leven, tussen mensen en in de wereld om me heen.

Afgelopen week kreeg ik een mail van de vrouw van een pastoraal werker (Bernard van Lamoen) waarmee ik in Middelburg een samenvoegingsproject van parochies gedaan heb. Tot mijn grote spijt hoorde ik dat haar man eind december vorig jaar was overleden.

Voor mij had deze man een mooie en zachte diepere wijsheid op vele vlakken. En natuurlijk had dat ook met zijn vak te maken. Boeien en binden van mensen. Ooit maakte hij een prachtige opmerking over “loslaten”. Die wijsheid nam ik op in mijn boek.

Zijn vrouw, die ik nauwelijks echt ken en zo’n zeven jaar geleden voor het laatst gezien heb, zit nog volop in het hele natuurlijke proces van loslaten. In haar mail schrijft ze me:

“Toen ik vorige week, tijdens een moment van twijfel, verdriet en gemis door mijn kamer liep stond ik plotseling voor onze boekenkast. Mijn aandacht werd naar jou onopvallende boek getrokken. Ik pakte het boek in mijn hand en opende het precies op pagina 110. Daar vond ik wat ik juist op dat moment nodig had.

Jij citeerde:

Loslaten is een voortdurende oefening van angst naar vertrouwen.

Laat je angst slechts waarschuwen maar niet overnemen.

(Uitspraak van: Bernard van Lamoen Pastoraal werker te Middelburg 21 juni 2009)

Hoe mooi is dit ???”

Voor mij zijn dit soor berichten en mailtjes van mensen dingen die mij raken en die er toe doen. Geweldig dat het universum werkt, mij helpt en me gebruikt om anderen te helpen.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com

Van zelfverbetering naar zelf-begrip. Een leven in flow zonder innerlijk conflict.

Een paar weken geleden had ik een Skype-gesprek met een koppel dat ik een paar jaar geleden ontmoette. Ze zitten midden in een proces van individuele transformatie en ook in een proces van verandering in (versterking van) hun relatie. Het was een leuk en fijn gesprek over de noodzakelijke verandering die nodig waren in de omstandigheden waarin ze beiden in hun leven en werk zitten.

De dag na het inspirerende gesprek dat we hadden, na het doorlezen van wat aantekeningen die ik had gemaakt, begon ik na te denken over dingen die we elkaar vertelden.

Ik herinner me dat ik in mijn leven veel heb gewerkt aan zelfverbetering. Eigenlijk met alles wat maar nodig was en aangeboden werd in en voor de verschillende jobs die ik in het verleden heb gedaan. I dacht dat dat allemaal nodig was om stappen vooruit te zetten in mijn loopbaan. Ook nodig in en voor de persoonlijke relaties die ik had en de verschillende situaties waarin ik in die relaties zat of terecht kwam. Bijvoorbeeld om met mijn nieuwe partner een nieuw samengesteld gezin te runnen. Ik heb veel gestudeerd, veel cursussen en trainingen gevolgd en ben overal voor ‘geslaagd’. Een beetje lachen als ik er nu op terug kijk.

Ik begrijp inmiddels meer en meer en nu pas heel goed dat ik erin geslaagd ben om mezelf te veranderen. Ik ben er van overtuigd dat er met persoonlijke ontwikkeling niets mis is. Dat is voor mij anders dan zelfverbetering.

Zelfverbetering heeft te maken met het stap voor stap jezelf, en vaak zonder er erg in te hebben, veranderen om beter te 'passen' in een situatie waar je mee te maken hebt of in zit. Gerelateerd aan je gezin, werk en/of prive situatie.

In zelfverbetering leer je allerlei vaardigheden, tricks, manieren, strategien en gedrag om je zogenaamde 'sterke en zwakke kanten' te gebruiken om 'successen' of doelen te bereiken. Ook zo’n mooie uitdrukking. Hoezo heb je zwakke kanten? Die zijn juist super sterk. Misschien een andere keer in een blog meer daar over.

Nu achteraf gezien heb ik steeds meer het idee gekregen dat ik eigenlijk niet tevreden was met mezelf. Misschien zelfs jaloers. Ik wil er heel eerlijk over zijn dat ik zelfs wilde dat mijn ouders trots op me waren op alle mogelijke posities (en letterlijk in mijn werk rangen en standen) die mogelijk waren omin mijn carrière te bereiken.

Een continu proces van meer willen bereiken en bereid zijn om mezelf daarvoor te veranderen. Misschien zelfs een omgaan met zelf-intolerantie die alleen maar groter wordt bij elke inspanning die ik heb gedaan om mezelf te veranderen.

Nu begrijp ik dat dit zelfs onderdeel werd van het proces wat voor mijn burn-out zorgde. Elke verandering die je bereikt, gaat altijd gepaard met innerlijk conflict. Dus, continu energie verbruik.

Ik ben heel blij en dankbaar dat ik de kans kreeg om in Thailand te gaan wonen en werken om mijn Zelf terug te vinden. Niet gestoord door wat de wereld om mij heen misschien wel van me denkt of over me op het internet allemaal over me schrijft. Ik heb me zelf weer terug, ik ben mezelf en uit dat mezelf zijn, deel ik.

Waarom volgde ik dat reguliere en met de paplepel ingegoten 'systeem' van zelfverbetering? Was ik gedoemd om in slaap te vallen met het passief accepteren van alles in mezelf en in mijn omgeving, als ik me onthield van alle pogingen om mezelf te veranderen?

Ik weet nu dat er een heel andere weg is dan harde mezelf pushen enerzijds en onbeweeglijke acceptatie aan de andere kant. Het is de weg van zelfbegrip.

Dit is niet gemakkelijk, zeker niet in de wereld, cultuur en omstandigheden waarin de meesten van ons leven, omdat om te begrijpen en ontdekken wat en wie je bent totale vrijheid vereist. Totale vrijheid van alle drang om wat en wie je bent te veranderen in iets anders.

Als je probeert jezelf juist niet te veranderen, maar jezelf te observeren, al je reacties op mensen en dingen te bestuderen, zonder oordeel, kritiek of de wens om jezelf te hervormen, dan is je waarneming niet-selectief, wijdverspreid, nooit gefixeerd op harde conclusies, altijd open en fris van moment tot moment.

Dan zul je merken dat er iets wonderbaarlijks in je gebeurt. Je ordt overspoeld door het licht en het inzicht van het bewustzijn. Je wordt transparant en past je aan veranderingen aan en dus verandert.

De grote verrassing ... Verandering openbaart zich heel natuurlijk en zonder enige dwang in jezelf en daarmee ook in je omgeving. Maar dat komt niet door je berekenende, rusteloze ego dat voor altijd concurreert, vergelijkt, drukt, predikt, manipuleert in zijn onverdraagzaamheid en zijn ambities. Dat spanning, weerstand en conflict creëet tussen jou en de Natuur (een uitputtend en zelfvernietigend (burn-out voor mij) proces). Je geeft de natuur de vrije hand om gracieus, niet zelfbewust, heel gezond en addaptief, verandering teweeg te brengen. Niet gecorrumpeerd door innerlijke conflicten.

Iets wat ik een leven in flow zonder innerlijke conflicten noem.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com