Ik ben absoluut geen fan van mieren in huis. Anderzijds
moet ik ook eerlijk zijn dat niet zij maar wij de indringers zijn met onze
huizen hier in het pracht paradijs waar ik mag wonen. Zij waren er eerder maar
toch… buiten blijven.
Het is 11 november, volle maan. Thailand viert Loy
Krathong dag met geweldig mooi cultuur vertoon. Onder andere wordt eer gebracht
aan de watergeesten als dank voor het regenseizoen dat wordt afgesloten.
Iedereen weet wat voor enorme invloed de maan heeft op ons leven. En volle maan
staat daar meestal volop in het teken van. Hier in Thailand is het ook altijd
een zogenaamde Boeddha dag.
Nagenoeg alle lessen van deze grote leraar Boeddha (geen God) zijn afkomstig
van de natuur. Bekend is dat de natuur de hoofd inspiratiebron was voor de
Boeddha. Of wij het allemaal nog zien wat de natuur ons te vertellen heeft en
wat we er van leren is voor mij steeds meer een vraag. We hollen wat af. Meer
dan mieren overigens die een fantastisch ritme van afwisseling kennen in hun
werk en rust patroon.
Over die mieren gesproken.
Zoals gewoonlijk springt mijn hond elke ochtend op de treeplank
van de scooter, jawel dit is Thailand, om naar een steeds andere plek in de
omgeving te gaan voor een lange ochtendwandeling. Deze Loy Krathong dag gingen
we naar het bos achter mijn huis naar een groot meer waar een weg is naar een
tempel op de heuvel achter ons. Een pracht plek en mooie route om te luisteren,
af en toe stil te staan, te kijken en te ruiken. Elke keer weer anders. Zo ook
die dag.
Op diverse plekken over de weg liepen slierten mieren.
Duizenden op rij in een vast patroon. Eigenlijk geweldig om te zien. En dit keer,
nieuw voor mij, droegen de meesten een ei. Althans, dat dacht ik. Het zag eruit
als een trein vol witte puntjes. Over teamspirit, zorg en management gesproken.
Het inspireerde me en ik vroeg me af waarom juist vandaag die stoet niet zwart
maar gespikkeld was. En niet op één plek maar op weg naar die tempel diverse
van die bewegende lange sporen met witte puntjes.
Ik vroeg me af wat het te betekenen had en ging op snor in
de encyclopedie die internet heet.
Twee keer kreeg ik een soort van ‘Whooow’ moment.
Allereerst kwam ik erachter dat die mieren, inderdaad
onder invloed van die volle maan en het eind van de regentijd, hun eieren terugbrachten
naar hun ‘winteroord’. Dat is in dit klimaat een ruimte die voor hen meer
comfortabel is maar in de regentijd risico loopt om onder water te lopen.
Clever.
Ik ging met mijn camera, die ik vanmorgen was vergeten, terug
om het eens in beeld te brengen. Die mieren met hun ‘eieren’.
Het was een gigantisch baby transport naar een beter oord wat ik gezien had. En ook deze baby’s weer ieder met hun eigen identiteit en uniekheid. Eigenlijk een beetje triest hoe ik dan met die 'indringers' in mijn huis om ga...
Geen wonder dat die Boeddha zo geïnspireerd was van en
door de natuur. Blij dat het mij ook meer en meer begint op te vallen. Geweldige
levenslessen in het meebewegen met je levensstijl door de natuur te lezen en ervan
te leren. En ja, daarvoor moet je niet in de ‘holstand’ blijven staan.
Overigens waren er de 12e minder sporen en die
er waren, waren allemaal weer ‘gewoon’ zwart.
Dit soort zaken, die ik hier diezelfde dag op een andere
route met de hond tegen kwam doe je niet…
Misschien een idee om toch eens wat vaker van die natuur
te genieten en vooral van te leren voor je eigen leefstijl en eens te spiegelen. Elk seizoen heeft iets speciaals in peto. Zeker weer in de
mooie herfst die ook weer prachtige en leerzame verhalen herbergt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten