vrijdag 29 juli 2016

Vertrouwen in persoonlijke relaties. 99% Vertrouwen is geen enkel vertrouwen. Of…

Tijdens een van onze koppel/partner programma’s kreeg het thema vertrouwen ineens aandacht. Eerder dit jaar gaf ik aan het onderwerp vertrouwen en respect, in relatie tot werk en leiderschap al eens aandacht. Ik schreef toen:

“Als je vertrouwen moet opbouwen dan kun je je afvragen wanneer dat vertrouwen dan 100% is. En als het maar 98% zou zijn, hoe dat dan ook maar meetbaar zou zijn, dan is het vertrouwen nog steeds helemaal 0. Met vertrouwen draait het om alles of niets. Het is er of het is er niet. En als het vertrouwen in medewerkers of in hun bazen, of in het algemeen in een relatie, geschaad is… dan is het vertrouwen dus weg. Er zit niets tussenin.”

Er valt veel meer te ontdekken als je het aspect vertrouwen dieper onderzoekt en bekijkt. Zeker als je daarbij ook nog eens special de verbinding legt met persoonlijke relaties.

In de sociale zin kan vertrouwen diverse betekenissen hebben.
Wikipedia (Engelstalig) geeft bijvoorbeeld als uitleg:
‘Definities van vertrouwen verwijzen meestal naar een situatie die wordt gekenmerkt door de volgende aspecten: De ene partij (de persoon die vertrouwt) is bereid om te vertrouwen op de acties van een andere partij (de persoon die vertrouwd wordt); de situatie is gericht op de toekomst. Daarnaast laat de persoon die vertrouwt (vrijwillig of gedwongen) de controle over de uitvoering (de acties) van de persoon die vertrouwd wordt los. Daardoor is de persoon die vertrouwt onzeker van de uitkomst van de acties van de ander;  wat over blijft is het overzien van de gevolgen en het evalueren van de verwachtingen achteraf. De onzekerheid brengt het risico op mislukking/falen of schade aan de persoon die vertrouwt als de persoon die vertrouwt wordt zich niet gedraagt zoals de persoon die vertrouwt verwacht of verlangt.’

Als ik dit als referentie gebruik dan heeft vertrouwen betrekking op:
# Een situatie,
# De wil om als basis te vertrouwen,
# De toekomst,
# Controle los laten,
# Voorgestelde verwachtingen/verwacht gedrag,
# Het risico van falen (voornamelijk in relatie tot de buitenwereld) of persoonlijke schade.

Een van de eerste dingen die we samen tijdens het programma ontdekten was dat we er nauwelijks bij stil staan dat vertrouwen slechts met een specifieke situatie te maken heeft. Te vaak zeggen mensen; "Ik kan hem/haar niet vertrouwen", of erger zelfs, geven ze naar de buitenwereld het advies; "Vertrouw hem/haar niet". En ja, voor die specifieke situatie zou je inderdaad eventueel nog kunnen zeggen dat 98% vertrouwen nog steeds geen vertrouwen is.
Te makkelijk vertrouwen we het hele doen en laten van een persoon niet omdat we geen vertrouwen in zijn of haar handelen in die ene specifieke situatie niet vertrouwen. Alles wat je aandacht geeft groeit. Door alleen naar dat ene ding te kijken kleineer je wel heel erg snel iemand om hem dus in alles maar niet meer te vertrouwen door te zeggen; "Ik heb geen vertrouwen in hem / haar."

Tijdens de workshop activiteit in het koppelprogramma bood ik een oefening aan die er uit bestond om aan de rechterkant van een blad papier alle dingen die je in de ander vertrouwt op te schrijven en aan de linkerkant die dingen die je niet in hem/haar vertrouwt. Leuk om te ontdekken dat aan de linkerkant over het algemeen geen of slechts één of twee dingen verschenen en aan de rechterkant een hele waslijst van dingen die kennelijk weldegelijk te vertrouwen waren. Zegt je dit dus iets over het algemene vertrouwen in de ander?

Vertrouwen is iets dat we hebben ontwikkeld. Het is gebaseerd op onze persoonlijke programmering (achtergrond) en levenservaring. Vertrouwen is een ‘er in geloven’, een basishouding. Je kunt vertrouwen bijvoorbeeld voelen als je samen danst. Een van de partners sluit zijn of haar ogen en geeft zich over aan de bewegingen die door de ander uitsluitend met de vingers worden aangereikt en gevolgd (zie foto). Als we, in een bepaalde situatie, twijfel hebben geeft dat aan dat we in die situatie bewijs nodig hebben om te kunnen vertrouwen.
Soms heb je twijfelt over iets. Dat wil niet zeggen dat dit altijd iets negatiefs in houdt. Het kan je stimuleren om dieper dingen helder te maken, te ontdekken, te leren, en dingen beter te begrijpen om zo meer begrip of inzicht te krijgen. Twijfel kan dan ook weldegelijk nuttig zijn en een positieve achtergrond hebben. Je hoeft het niet direct als iets negatiefs te beschouwen. Het geeft je gewoon aan dat je worstelt met de vraag ‘Wat te geloven?’ Zelfs de Zen-traditie leert: 'Hoe groter de twijfel, hoe groter de verlichting' (zie het woord verlichting als in-zicht).

Het gevoel van twijfel kun je zien als een signaal om meer te leren, te verdiepen, om te begrijpen, om (samen) te groeien.
In het begin van een relatie speelt dat gevoel als het goed is niet. Er heerst een gevoel van onvoorwaardelijke liefde. Het woord 'twijfel' komt daarin niet voor. Komen er kinderen, ook dan begin je met een – vaak nog sterkere - onvoorwaardelijke liefde tussen je kinderen en jij als ouder.

Accepteer een allereerste gevoel van twijfel in een specifieke situatie als een vroege positieve wake-up call om direct en op een positieve manier er mee aan de slag te gaan. Want eigenlijk zijn ze een teken dat er iets - slechts één situatie - in deze onvoorwaardelijke liefde dreigt te vervagen. Het is een teken dat je bewijs nodig hebt als ondersteuning van jouw voorgestelde verwachtingen of van jouw voorgesteld gedrag van de ander. Nodig om het risico van het gevoel van mislukking of averij op te lopen tegen te gaan. Daarmee kun je als koppel samen sterker verder in een liefdevolle relatie.

Jaloezie, angst (bijvoorbeeld om weer alleen te zijn of om pijn gedaan te worden) en geruchten die mogelijk in de buitenwereld over je/jullie zouden kunnen ontstaan ondermijnen de bereidheid om te vertrouwen. Zonder de bereidheid van de persoon die zou moeten vertrouwen kan er geen vertrouwen zijn.

Het gevoel van niet vertrouwen - of signalen van twijfel - niet serieus nemen ruineren stap voor stap je relatie als je er niet aan werkt. Gebruik maken van die signalen kan juist een positief effect opleveren.

Het is triest om te ontdekken hoe steeds meer mensen - die niet vertrouwen - op een destructieve manier reageren. Ze gaan een vorm van detective spelen in hun eigen relatie. Controleren e-mails, sms-berichten op mobiele telefoons, persoonlijke agenda's, etc .. Op voorhand zetten ze al in op het om zeep helpen van hun relatie in plaats van zaken samen op een positieve manier helder te krijgen, te zuiveren, en de situatie juist te zien als een kans om verder samen te groeien en van elkaar te leren. Wees niet te laat, sla in die situaties samen de handen aan de ploeg en maak helder wat er mis dreigt te gaan.

Hoe?

In het boeddhisme is er een vorm van ‘zuivering’ die bekend staat als Vajrasattva. De stappen zijn:
1) De kracht van de steun – elkaar een helpende hand bieden door oprechte communicatie zonder daarin te veroordelen (mindful communiceren).
2) De kracht van spijt - ware gevoelens van berouw voor alle in het verleden in relatie tot de situatie en elkaars verwachtingen uitgevoerde negatieve handelingen (met inbegrip van het eerlijk vertellen van die handelingen vanuit een oprechte ware sterke spijt).
3) De kracht van vastbeslotenheid – vanuit de fouten die zijn gemaakt, samen de conclusie trekken dat het anders moet. Die nieuwe kans geven of nemen vastberaden aanpakken om te bewijzen dat die fouten niet meer worden gemaakt. Indien dat toch zou gebeuren dan geeft dat aan dat de spijt die hiervoor werd genoemd niet echt was.
4) De kracht van de actie als tegengif - hij / zij kan de negatieve acties die hij / zij in het verleden heeft gedaan compenseren door nu positieve acties te laten zien. Op een normale en liefdevolle manier (weer) met elkaar om gaan (niet overdrijven, niet pleasen). Je/jullie creëren er een mogelijke manier mee van waaruit positieve veranderingen kunnen ontstaan.

Ieder mens kan deze acties begrijpen of volgen. Daar hoef je natuurlijk geen boeddhist voor te zijn.

Je hoeft maar bereid te zijn (de juiste intentie hebben) om je/jullie leven eens onder de loep te nemen en bereid te zijn om een verandering te maken. Verandering komt van oprecht en zonder te veroordelen diep kijken (de tijd nemen om daarvoor te stoppen) en de gevolgen die onze acties op de ander(en) hebben te overzien. Als dit niet op een open en eerlijke manier kan worden verkend is er geen kans op echte en duurzame veranderingen en zal nieuwe flow niet mogelijk zijn.

Bekijk je relatie serieus en beoordeel of het de moeite waard is om hem te redden. Als het draait om vreemdgaan dan is dat vaak een indicatie van andere en/of meer zaken die spelen. Ontrouw eist veel van twee liefhebbende individuen. Er is in die situatie een lange weg te gaan om weer terug te keren naar vertrouwen en voordat je samen die weg gaat verzeker je er dan beiden van dat je daar voor 100% ook voor wilt gaan.

Het boeddhisme adviseert je om je intentie onder de loep te nemen, je verbinding met elkaar, en je vermogen om elkaar te respecteren. Op basis van de levenservaring en levenslessen van de Boeddha, is het echter niet voorstelbaar dat hij je zou leren om onmiddellijk op te geven. Het boeddhisme leer dat je feitelijk nooit anderen moet opgeven en als dat dan toch uiteindelijk niet anders mogelijk is dat je dat moet doen vanuit de juiste intentie, met compassie, door juist te spreken en door een liefdevolle vriendelijkheid naar de ander te blijven houden. Soms geen gemakkelijke opgave maar ieder mens heeft de mogelijkheid om te veranderen en draagt de kiem in zich voor het doen van goede dingen. Vergeven (een nieuwe kans geven (en dus geen tweede kans), kan een lang af te leggen weg zijn.

Als je elkaar of iemand, niet (meer) vertrouwt onthoud dan: Je hebt altijd de neiging om dat te vinden wat je zoekt. Ben je meer geïnteresseerd in het vinden van redenen om te twijfelen of van redenen om te geloven?

Frans Captijn

www.captijninsight.com

vrijdag 22 juli 2016

De opbrengst van de wonderen van gastvrijheid.

Nu ik steeds meer internationale gasten in mijn werk en thuis hier in Thailand ontmoet ontdek ik meer en meer de gaven van de wonderen van gastvrijheid. Mensen voelen zich vrij en uitgenodigd om zich open te stelen en weer te gaan stromen. Het schijnt een soort gerespecteerd, haast heilig, gebaar voor mensen te zijn om oprecht welkom, verbonden en gewaardeerd te zijn.

In Thailand schudden mensen als ze elkaar ontmoeten niet de hand. Zij groeten elkaar met de zogenaamde ‘Wai’. Met hun handen maken ze de vorm van een lotusknop (In het Boeddhisme verbonden met de Boeddha) en, meestal met hun handen op de hoogte van hun hart, maken een buiging naar elkaar.
De feitelijke betekenis van deze begroeting is: “Een lotus voor jou, mag je Boeddha zijn.”. De ontvanger kan het zijn als een beleefde gift in combinatie met de uitnodiging om zijn of haar innerlijke Boeddha te tonen.

Al mijn programma’s en lessen waar ik hier werk en woon begin ik zowel met ‘vreemden’ als met mensen die ik al langere tijd ken met dit gebaar. Het begin van het aanbod van gastvrijheid.

Vaak stel ik aan het begin van een retraite of werkprogramma of van een les de vraag; “Is er iets in je leven waarover je piekert en dat je met mij of met de groep zou willen delen?” en/of “Hoe kan ik er voor jou zijn?”. Ik leg dan uit dat het Boeddhisme alles te maken heeft met het stoppen of verminderen van piekeren en/of lijden. Het kan de zaken die zich in je hoofd af spelen op een vaak andere manier spiegelen waardoor je inzicht krijgt. En het woord inzicht staat voor verlichting. Niets heiligs maar in letterlijke zin de last van je schouders af laten glijden zodat het lichter en vrijer wordt. Vaak delen mensen, zowel privé als in een groep, hun verhalen.

Gewoon eens een voorbeeld van de afgelopen week. Na mijn vraag werd het even stil. Meestal is die tijd voor mensen even nodig om wat moed te verzamelen om over ‘de drempel’ heen te stappen om te delen wat er in hen speelt. Een vrouw deelde haar verhaal. Haar angsten, onzekerheden en boosheid in relatie tot de toekomst. Nadat ze kort haar verhaal verteld had begon ze te huilen. Een blije emotie omdat ze, zo deelde ze, voor het eerst in haar leven dit verhaal nu eens had gedeeld. Nooit eerder had ze het tegen haar man, haar kinderen, vrienden of familie verteld.

Nu ik voor de zoveelste keer deze ervaring op deed, kwam de gedachte in me op om wat dieper in te zoomen op gastvrijheid en mijn gedachten daarover eens te delen. En alsjeblieft (en als opmerking voor bij dit blog) laat het idee dat deze gastvrijheid iets met horeca of met zaken doen te maken heeft voor nu even los.

De eerste gave in gastvrijheid is dat je daadwerkelijk je beschikbaarheid aanbiedt. Dit is niet alleen het feitelijke aanbod om er voor anderen te zijn maar de energie laten voelen, de gift, om er te zijn. Je bent er voor de ander(en) door de energie – als een soort mantra – uit te zenden van “Ik ben hier voor jou”. Je voelt je verbonden met de ander(en) (een persoonlijke verbinding, elektronica en digitale techniek zijn er niet bij betrokken). Je bent oprecht blij dat de ander er is of dat de anderen er zijn. Je weet dat mensen piekeren en jij bent er even voor ze.

De tweede gave in gastvrijheid is dat je beiden tot elkaar ‘vreemden’ bent. Rationeel gezien denken we over het algemeen dat we vrijer en veiliger zijn om onze persoonlijke verhalen te delen met diegenen die we kennen en vertrouwen. Mijn ervaring in de afgelopen vier jaar nu is dat er ook een andere waarheid is. Die heeft alles te maken met gevoelsveiligheid. Die gevoelsveiligheid of emotie heeft als basis dat mensen die je niet kent de achterliggende verhalen en emoties niet kennen en als zodanig vrijer in jouw verhaal kunnen staan. De uitnodiging toont respect, de bereidheid tot luisteren, geloof, geen veroordelen, geen angst om je te moeten verdedigen of voor welk debat dan en een vorm van prikkelende verwelkoming om te begrijpen wat er aan de hand is. Geen vraag om advies maar een gewoon aanwezig en beschikbaar zijn om te luisteren.
Op veel manieren een andere en uitnodigende vorm van vertrouwen.

De derde gave van gastvrijheid is dat het contact dat je hebt slechts tijdelijk is. Mensen vinden een stuk veiligheid in die gedachte en voelen dat ze niet geraakt zullen worden als ze hun verhaal delen.

Ik ontdekte dat gastvrijheid een soort van ‘heilige’ gave is die iedereen aan iedereen kan aanbieden. Te vaak willen we zorgen en komen – vanuit onze beste en oprechte intenties - onze beste oplossingen voor situaties of problemen op die we aan anderen aanbieden of soms zelfs haast opleggen. We vergeten dat ieder de oplossing voor zijn of haar eigen vraagstukken al lang in zichzelf heeft. Ze en ook wij kunnen ze niet in hun buitenwereld vinden laat staan in hun binnenwereld. Dat is en blijft een persoonlijke zaak. Er is dus eigenlijk ook helemaal niets anders te doen dan mededogen te tonen, aanwezig te zijn en daarmee het aanbod te doen dat anderen rust en oplossingen in zichzelf kunnen vinden.

Vaak, na spiegelen en reflecteren tonen mensen hun dankbaarheid en vragen hoe ze het inzicht dat ze in zichzelf hebben gekregen kunnen vasthouden. Het antwoord is door alles wat ze gehoord hebben of hadden willen horen en niet hebben gehoord los te laten. Je kunt volledig op jezelf en op het universum vertrouwen dat dat inzicht dat je nodig had al lang met je aan de slag is. Vergeet dus alles. Hoe gemakkelijk kan het zijn. Wees je bewust dat dingen weer gaan stromen en voel verlichting.

De voortdurende ervaringen die ik krijg over de waarden van de wonderen van gastvrijheid hebben alles toe doen met heelkracht en het blootleggen van energie die al lang in mensen aanwezig is. Feitelijk met het stimuleren van de wonderen die mensen in zichzelf al lang aanwezig hebben: De verandering van angst naar liefde. Wees wie je bent en leef en deel de vele wonderen die het leven kent.

Frans Captijn

www.captijninsight.com

vrijdag 15 juli 2016

De spiegel les van irritatie en boosheid

En alweer een mooi inzicht dat ik hier voorgeschoteld kreeg en graag met je wil delen.
Voor mij was het een soort van spiegel les in relatie tot irritatie en boosheid. Nog niet zo gemakkelijk één, twee, drie gerealiseerd maar wellicht een eerste stap.

Het boeddhisme noemt het de kunst van het kijken.
De opdracht was welke vraag je moest stellen als je je irriteerde aan iets of iemand of het je zelfs kwaad maakte. Daar neem je dan even de tijd voor en er komt van alles vanuit het verleden in je op. Dat is eigenlijk al een eerste erkenning. Boos maak je je altijd over iets dat al gebeurt is. Ook al is het een voornemen dat is geuit.

Na enige tijd kwam als reactie dat die vraag niet was, “Wat is er mis met die ander?”, maar “Wat vertelt die irritatie of boosheid mij?”.

De oorzaak van je irritatie of boosheid ligt niet in de ander of in de situatie maar heeft alles te maken met jou. De oorzaak ligt in jou.

Hoe dat komt?
De eerste zeer goed mogelijke reden, spiegel, is het feit die ‘mankementen’ die je in de ander irriteren vaak zaken zijn die jij zelf ook hebt of zou willen. Onbewust onderdruk je ze en projecteer je ze nu op de ander. Is het immers niet gek dat jij je wellicht aan sommige zaken ergert terwijl het voor iemand anders geen enkele waarde of misschien zelfs wel een positieve betekenis kan hebben?
Niet veel mensen herkennen dit op het eerste gezicht maar het is bijna altijd waar. Als je er misschien wat langer over denkt en dit spiegelt, kun je wellicht mooie waardevolle persoonlijke ontdekkingen in en over jezelf doen.

De tweede spiegeling die je zou kunnen ervaren is dat de boosheid of irritatie op iets in je leven wijst dat je tot nu toe weigert te zien en nu resoneert. Het heeft zich nog niet geopenbaard zou je kunnen zeggen. Het zit vaak (nog) vast en je hebt voor jezelf nog geen alternatieven om er anders naar te kunnen kijken.

De derde spiegel is dat je boosheid en irritatie wordt veroorzaakt omdat bijvoorbeeld het gedrag of de getoonde reactie niet overeen komt met hoe jij zou reageren of met jouw verwachtingen. Een en ander staat in verband met hoe jij bent geprogrammeerd. De spiegel toont je een manier van gedrag of reactie die af wijkt van hoe jij dat zou aanpakken.  
Irritatie vertroebelt je waarneming en maakt daarmee je reactie ook veel minder effectief. Het leidt doodeenvoudig af. Is het niet vreemd om van anderen te verwachten dat ze zich overeenkomstig de standaarden die onder andere je ouders je hebben gegeven zich gedragen?

En een laatste spiegel is dat je moet afvragen of de ander de intentie heeft om met zijn of haar gedrag te choqueren. Jij kent niet, of onvoldoende, de achtergronden en ervaringen van de persoon waaraan je je irriteert of boos maakt. Misschien kun je de ander wel zien als op dat punt nog wat gebrekkig en daarmee minder afkeuringswaardig. Iemand die net als jij en ik ook nog veel heeft te leren.

Irritatie en boosheid, we kunnen er iets van leren.

Frans Captijn

www.captijninsight.com



vrijdag 8 juli 2016

Luister kunst. Wanneer heb jij je voetstappen voor het laatst gehoord?

Vanmorgen, net als iedere ochtend, liep ik met mijn hond door het bos. Eigenlijk is dat zonder dat ik daar erg in heb altijd een wandeling in stilte. Vanmorgen ook weer. Steeds weer ervaar ik dat geen dag het zelfde is.

Vandaag was er geen wind, was ik meer dan ooit bewust van het geluid van de vogels die wakker werden, en… ik hoorde mijn voetstappen weer. Het maakte me attent op stilte. Me realiseren dat stilte niet de afwezigheid van iets is maar juist een je open stellen voor de aanwezigheid van alles wat beschikbaar is.

Luisteren naar mijn voetstappen… Ze vertellen me dat ik op mijn pad ben dat leven wordt genoemd. Mijn pad is wat ontstaat en dat wat ontstaat is mijn pad. Ik leef, ik ben beschikbaar, sta open voor verandering, voor groei, voor hulp bieden, voor ontvangen en om te delen en daar ben ik dankbaar en erkentelijk voor.

Wat een fijne ervaring om naar je voetstappen te luisteren… De kunst van luisteren in de praktijk te brengen.

Ik nodig je uit om het ook zo af en toe eens te proberen. Te luisteren met de oren van een musicus. Je afspraak met het leven te ervaren. Wat hulp nodig?

Sluit na het lezen van de onderstaande oefening je ogen even (kijken neemt ongeveer 70% van onze ‘zintuig energie’ in beslag). Gun jezelf even rust en schakel je mogelijke stoorzenders even uit. Kijk er eens naar dat jij de persoon bent die centraal staat in het luister proces. In relatie tot de geluiden die op dit moment voor jou beschikbaar zijn. Neem voor iedere stap in deze oefening eens rustig wat tijd om dat wat je ontdekt gade te slaan:

  1. Wees je eens gewaar van de verschillende richtingen van waaruit je geluid hoort. 
  2. Wees je gewaar van de verschillen in afstand ten opzichte van jou waar je de geluiden hoort.
    1. Geluiden ver bij je vandaan
    2. Geluiden rondom de plek waar je bent
    3. Geluiden op de plek waar je bent
    4. Geluiden van en uit jezelf zoals je ademhaling of van je verteringssysteem 
  3. Wees je gewaar van het verschil in frequentie. 
    1. Lage tonen. 
    2. Middel tonen. 
    3. Hoge tonen. 
  4. Ontdek ritme.
  5. Onderzoek melodie. 
  6. Als je naar alle geluiden samen luistert weer je dan eens gewaar van de harmonie van het geluid.
  7.  Verbind je nu eens met een geluid dat je aandacht trekt en wees je eens gewaar van het moment waarop dat geluid stopt. Zoek dan een ander geluid en kijk wanneer het geluid stopt. Enzovoort…
Een van mijn leraren zei altijd: “Elk geluid komt op uit stilte, neemt vorm aan, manifesteert zich en valt terug in de stilte. Als je op deze manier naar geluid luistert dan kun je geluid zien als een richtingaanwijzer naar stilte.”
Stilte is niet de afwezigheid van iets maar je gewaar zijn van de aanwezigheid van alles.

Luisterkunst. Je verbinden met stilte en met leven. Probeer eens te ontdekken wat er voor jou voor ervaring in zit. Je bent het waard.

Frans Captijn

www.captijninsight.com

vrijdag 1 juli 2016

Vertrouw je leven. De inzicht les om je niet bezorgd te maken.

Na ruim zeven jaar en drie maanden heb ik eind mei eindelijk mijn huis in Middelburg verkocht. Een gigantische financiële aderlating en ook een ‘gouden’ winst.

En als dan zo’n ei is gelegd en de voorlopige koopovereenkomst is getekend dan schudt je je vacht, wordt even stil, probeert te voelen wat er nu eigenlijk gebeurd is. Ik werd emotioneel en kon het gevoel van (nog) helemaal niets kunnen voelen niet uitleggen. Het zat volkomen vast. Een ‘last’ die ik zeven jaar bewust en onbewust met me had mee gedragen. Op dit punt bleef het donker en ik kon dit geschiedenisboek uit mijn leven maar niet sluiten. 

Die last kwijt te raken voelde in het begin absoluut niet als een verlichting.

Nu ben ik alweer weken verder. Wat was er voor mij nu eigenlijk te leren. Waarom is het zeven jaar voor mij een last, een zorg en verstoring, geweest? Waarom ervaar ik pas nu die ‘gouden’ winst? Ik had er helemaal niet op hoeven te wachten achteraf…

Graag deel ik mijn persoonlijke ervaringen en wie weet herken je er iets van of in en kun je er persoonlijk ook iets mee.

Het eerste dat in me opkwam was dat ik me afvroeg wat me eigenlijk onzeker maakte in mijn leven. Ik begon alles en iedereen de schuld te geven. Economische crisis, makelaar(s), het adverteren en de wervingsteksten, de staat van het huis (wat eerst gemeubileerd was en nadien juist weer leeg moest), etc. etc..  En ik denk dat het bij heel veel dingen zo is. Geld, je gezondheid, werk, liefde.
Je vertelt jezelf altijd dat het door je buitenwereld komt. Dat is feitelijk grote onzin.
Als je dieper kijkt naar zaken als ‘onzekerheid’ en ‘bezorgdheid’ dan heeft dat te maken met een emotie. Emotie ligt altijd in jezelf. Andere mensen gaan met dezelfde situatie(s) vaak heel anders om en hebben dan ook met daar waar jij ‘last’ van hebt in een voor hen vergelijkbare situatie geen of stukken minder ‘last’ dan jij.

Onzekerheid en bezorgdheid zit dan ook uitsluitend en alleen in jouw hoofd en nergens anders. De innerlijke stem (overigens feitelijk niet die van jou) die je dat allemaal ‘wijs’ maakt. Het heeft te maken met jouw levensstijl. Het boeddhisme bedoelt daarmee de manier waarop jij, vanuit jouw programmering, naar situaties kijkt en er op reageert.

Dat werpt dan de vraag op waar die programmering die die emotie veroorzaakt vandaan komt.
Ik heb het, zonder me er destijds zelf van bewust te zijn geweest, aangeleerd gekregen. Laat ik voorop stellen dat ik mijn ouders en familie daar absoluut niet de schuld van geef. In mijn ervaring heb ik een meer dan super jeugd en ‘management support’ van hen gehad. Ik ben er dankbaar voor. Toch ligt in mijn beleving daar de sleutel.

Ik ben de jongste uit een gezin van vijf kinderen. Als er tussen mijn ouders iets was dan draaide het (ik zeg maar gewoon de ruzies) altijd om geld. Mijn pa werkte zich kapot en mijn moeder had de gewoonte om voor het gezin meer uit te geven dan er binnen kwam. Ze was de super kloek die voor de kippetjes zorgde en die moesten vooral niets te kort komen. Mijn vader ging harder werken om meer geld te verdienen met als gevolg dat hij minder thuis was. Dat was dan weer het volgende item en het gaf mijn moeder de gelegenheid om ook nog weer eens meer uit te geven aan… jawel de kinderen. Komisch als ik het zo schrijf.
En mijn vader, geen wonder, had die angst om financieel ooit in het rood te komen, gewoon aangeleerd. Zijn vader had een schildersbedrijf. Ze waren met negen kinderen toen opa een ongeluk kreeg en daaraan overleed. Er moest wel brood op de plank komen en iedereen moest zijn of haar steentje bijdragen om als het ware gered te worden van de ondergang. Hoezo neem je iets van vroeger mee en gaat dat tot in lengte van jaren door?  

Die ruzies thuis om geld hebben mij een soort angstsyndroom opgeleverd met de daarbij behorende onderbewuste emotie die ik er bij voel. De stem er over in mijn hoofd is niet mijn stem maar is feitelijk de stem van mijn ouders en grootouders en wie weet weer hun ouders.

Na mijn echtscheiding heb ik veertien en een half jaar een aanzienlijke financiële bijdrage maandelijks mogen afdragen. Ik had daar, overigens niet naar mijn kinderen, aanzienlijke moeite mee. Wat ging ik doen? Natuurlijk, harder werken. Meer studeren. Opklimmen in de rangen van de brandweer want ik kon het en het verdiende ook nog eens meer. Wat gebeurde er? Terug naar de rechtbank omdat er misschien wel meer alimentatie betaald zou kunnen gaan worden. Vreemd dat ik die cirkel en dezelfde ervaring die ik van thuis mee kreeg pas nu ontdek. Ik probeerde ook toen al mijn angst en onzekerheid te bestrijden door oplossingen in mijn buitenwereld te zoeken. Exact hetzelfde patroon wat ik aangeleerd had gekregen. Wat het opleverde… uiteindelijk een burn-out. En die leverde dan uiteindelijk het ‘goud’ op dat ik nu mag ervaren wat ik mag ervaren in Thailand. En ja toch het gevoel van bevrijding door het ‘goud’ dat ik nu eindelijk vrij ben van een stuk verleden. En dat dus op twee manieren. Enerzijds het kunnen afsluiten en me totaal richten op nu. Anderzijds, nog veel groter goud, deze ervaring dat ik het mezelf heb aangedaan.

Hoe had ik er dan anders mee om had kunnen gaan?
De natuur geeft ook hier voor een groot gedeelte in-zicht in mijn beleving. De natuur, dieren, bloemen, etc., zijn boven mensen gezegend dat ze geen concepten in hun hoofd hebben van de toekomst. Ze hebben geen stemmen van anderen of van hun cultuur of religie in hun hoofd. Ze maken zich ook absoluut niet druk om wat anderen er allemaal van denken of vinden. Ze zijn gewoon en doen gewoon.
Het is veel en veel gemakkelijker om je programmering eens stevig onder de loep te nemen en te kijken naar mensen die anders met dezelfde situatie om gaan. Als je die programmering wijzigt is je probleem in je hoofd sneller en gemakkelijker opgelost. Ik had helemaal niet die bezorgdheid zeven jaar lang te hoeven mee dragen. Het was mijn eigen vrije keuze ben ik nu achter. Er was altijd al licht maar ik zag het niet. 

Hoe ik die schakelaar, wat dat is het in dit geval in mijn beleving echt, had kunnen omzetten? Door mezelf eens wat meer te vertrouwen.
Ik ben nu 59 jaar. Ik heb me wat zorgen gemaakt over werk en privé in mijn leven (en wie niet). Ik leef nog steeds en op een of andere manier pieker ik niet meer over dat wat geweest is omdat ik het vanuit mezelf wist op te lossen of er mee om te gaan. Ik kan me heel erg druk maken over dat wat er morgen, overmorgen, volgende week, maand of jaar kan gebeuren. Ik weet eigenlijk al lang dat ik met dat wat er ook op mijn pad komt om kan gaan. Hoe moeilijk dat ook is en met de innerlijke bronnen en steun die ik heb. Me daar nu druk over maken is waanzin. Het boeddhisme leert dat ook morgen weer problemen zat op levert maar dat morgen nu wel voor zichzelf kan zorgen.
Of anderen met hun praktijken er gelukkiger op zijn geworden of in de toekomst zullen worden is niet aan mij maar slechts hun eigen keuze en verantwoording. 
Ik kan alleen maar nu reageren op dingen die me overkomen en mag er op vertrouwen na 59 jaar dat me dat lukt. Als ik op dit moment iets kan of moet veranderen dan heeft ervaring me geleerd dat ik altijd de middelen en de energie krijg om er mee om te gaan.


Nu weet ik dat het me zorgen maken een verspilling van tijd, moeite, energie en een verstoring van mijn verbinding met het vervullen van mijn missie was. Ik maakte me zorgen over de toekomst. Ik was er bezorgd over. Ik was meer en meer ontevreden over. Maar dat zorgwekkende hielp me absoluut niet om mijn 'probleem' op te lossen. Het hielp me alleen om mij geluk dat ik voel iedere keer als ik er aan dacht naar beneden te trekken. Het had allemaal te maken met het verleden met mijn programmering en slechte ervaringen. Met vastklampen aan die ervaringen uit het verleden. Met onvoldoende geleerd te hebben dat ik mezelf en de krachtbronnen die mij gebruiken om te doen wat me hier te doen staat kan vertrouwen. 

Ik hoop dat ik mijn lesje geleerd heb. Ik had me niet bezorgd over mijn leven hoeven maken. En wat de ‘gouden’ winst betreft? Ik sluit een periode definitief af (die ik dus al lang had kunnen afsluiten) en ben door het missen van deze zorg nog meer beschikbaar om te doen wat me hier te doen staat. Er voor anderen te zijn en groeien door te delen.

Frans Captijn