vrijdag 30 november 2018

In één klap je gezin verwoest. Weer die spiegel. LEEF met de dag.

Afgelopen maandagmorgen kreeg mijn partner een berichtje dat haar schoolvriendin (40), tot nu toe, samen met twee van haar familieleden, bij een verkeersongeval tragisch om het leven gekomen was. Dat ongeluk gebeurde de dag ervoor op zondagmorgen 25 november 2018 in de Thaise provincie Rayong. Haar man ligt levensgevaarlijk op de intense of care unit en hun twee zoontjes van 8 en 10 jaar (op de Facebookfoto met hun moeder) zijn er ‘goed’ vanaf gekomen. Een hartverscheurend beeld.  

Een grote vrachtauto met zand haalde een voorganger in en kon, op de tweebaansweg, niet op tijd terug in zijn rijbaan komen en verpulverde als het ware een tegemoet komende auto. De auto die haar man bestuurde met hun gezin en nog een aantal andere familieleden. In totaal negen personen, niets vermoedend, op weg voor een familie uitje naar een waterval in het national park daar. 

Mijn vriendin belde me gelijk nadat ze het tijdens haar werk gehoord had en was en is aardig van slag. In de cultuur waarin ik hier mag leven speelt familie en familieband over het algemeen ook nog eens een belangrijkere rol dan in het Westen. En zo geldt dat ook met vriendschappen in deze cultuur. Mijn vriendin maakt bijvoorbeeld deel uit van een hechte groep van acht vrienden en vriendinnen die elkaar van de universiteit kennen en die elkaar tenminste jaarlijks treffen. En dat zijn er nu dus nog zeven...
Een jong gezin... hoezo toekomst?

Ik weet niet wat het is dit jaar 2018 (in Thailand 2561). Dit jaar lijkt een film van spiegels om me wakker te houden waar het leven allemaal echt om gaat en hoe broos dat leven is. In één klap kan het allemaal anders zijn. En als je dan om je heen ziet hoe en waar we ons allemaal druk om maken en hoe we hollen om...??? Geld, status, macht, positie, etc., dan kom je met dit soort berichten er keer op keer achter dat dat helemaal NIETS voorstelt.

Elke morgen als ik wakker word ben ik dankbaar dat ik weer een dag gekregen heb. Een uitnodiging om die dag te be-LEVEN en er iets van te maken. Me niet in te laten met zoveel negativiteit wat om ons heen en via de (‘sociale’) media voor het oprapen ligt. Te genieten van kleine dingen die niets kosten en blij te zijn de beleving van ‘status’ dan wel ooit gekend te hebben maar die heerlijk kwijt te zijn.

En die voortdurende, en naar het lijkt steeds snellere, stroom van spiegeltjes die iedereen in zijn leven kent, sporen eigenlijk aan om te LEVEN met de dag en dankbaar te zijn voor alles wat je hebt en voor degene die je bent.

En weer kwam het gezegde van OSHO door mijn hoofd; “Het enige doel van het leven is te leven”. LEEF met de dag. Waar anders maak je je allemaal druk om. Je tijd raakt op en... het kan in één klap allemaal anders zijn.



Frans Captijn (Gangey Gruma) 


captijninsight@gmail.com




vrijdag 23 november 2018

Het nut van de onzin

Van huis uit heb ik humor mee gekregen. Net als in ieder ander gezin waren er ook bij ons soms best problemen. Het was met name mijn moeder die de spanning vaak brak of zaken weer liet stromen met onzin en lol.

We zeuren met z’n allen wat af en maken van heel wat, vaak zelfs hele kleine, zaken halszaken alsof ons leven er van af hangt. Mijn moeder stapte er vaak luchtig en licht overheen met die lach en haar humor. Gewoon doorgaan en niet bij de pakken neer zitten. Laat staan je kostbare energie aan futiliteiten laten opgaan. Zie de zonzijde was een van haar gevleugelde uitspraken.

Zeuren, ja en vaak elkaar het leven zuur maken om... niets. Monden vol over wat er in de wereld om ons heen en op ons werk allemaal fout gaat en er zelf in onze eigen kleine wereld vaak niet veel beters van maken. En hoe ouder mensen worden hoe erger dat zeuren vaak wordt.

Ja, zeker weten heb ik mijn humor van mijn moeder. Ze was in Haarlem en in de Haarlemse schouwburg actrice. Je ziet haar op de foto bij dit blog in het toneelstuk “Zomer in december” zoals ik het net las op de achterkant van deze oude foto. Hoeveel lagen make-up door een visagiste ook op haar gezicht gesmeerd werden of welke kleding of pruik ze ook moest dragen.. haar regisseur wist dat ze alleen komische rollen kon en ook wilde spelen. Humor volle typetjes. Het was ook niet anders mogelijk met mijn moeder. Die ‘nar’ in haar was gewoonweg niet te verbergen. Ze lachte vaak om zichzelf als ze zag hoe ze zichzelf in het leven tegen kwam. Die binnenpretjes waren slechts kort te verbergen. Grote onzin vaak.

En ik heb dat van haar mee gekregen. Ook in mij is de ‘nar’ het talent waarmee ik verankerd ben met deze wereld. En hoe het werkt is niet uit te leggen en wie het niet snapt, ook goed, die snapt het dan gewoon niet.  

Alsof mijn moeder regelmatig in me door gaat. Ze leerde me het nut van de onzin. Mijn kids, diverse vrienden en vriendinnen zijn er regelmatig getuige van of van geweest. Ik zie iets voor me gebeuren of observeer op een terrasje wat mensen die bij elkaar zitten en de comedy in mijn hoofd gaat als een film draaien. En ook ik kan dat innerlijke plezier niet binnen houden en ga het vertellen. Ik geloof, nee weet haast zeker, dat dat verhaal vaak voor misschien wel 90% ook nog eens waar is ook.  

Youp van ’t Hek zou zeggen: “Een beetje licht, een beetje lach, een beetje lucht, een beetje lol.”. Maak je over al die zaken om je heen wat minder druk en leef wat luchtiger en meer met de dag. Je tijd raakt op en die tijd die je nog hebt kun je beter op een luchtige manier leven (voor zover dat fysiek natuurlijk ook kan) dan met zeuren beleven.

Zalig dat ik die humor van mijn moeder heb geërfd. Een gift waar ik dagelijks van geniet en van mag delen.


Frans Captijn (Gangey Gruma) 


captijninsight@gmail.com

vrijdag 16 november 2018

De oorzaken van onze emoties

Vorige week heb ik na een lange tijd weer eens een boeddhistische les gevolgd. Het bracht me zoals eigenlijk altijd weer diverse inzichten die ik graag wil delen. Groeien door te delen is nog steeds een van mijn levensthema's. Wie weet ben je geïnteresseerd.

De les ging over emoties. Emoties, we hebben er nogal wat, kun je zien als effecten. In de tegenwoordige tijd, en vooral met de huidige stand van de techniek en de 'sociale' media, delen mensen hun emoties met de zogenaamde 'Emoticons'. Feitelijk gevoelloze afbeeldingen die iets over onze gemoedstoestand in relatie tot een onderwerp niet eens onder woorden brengen door een plaatje te laten zien.

Waar er effecten zijn, zijn er ook bronnen, oorzaken. En omdat voor elke persoon deze bronnen anders kunnen zijn, verschillen de emoties die we in verschillende omstandigheden laten zien, van persoon tot persoon. En de ingesleten gewoonten van onze reacties bepalen mede onze persoonlijkheid.

Hoewel er een balans is in emoties belichten we, als we over emoties praten, meestal direct de ongezonde of negatieve kant er van. Tijdens mijn toneellessen leerde ik bijvoorbeeld dat vanuit de zelfde energie van het oer element ‘vuur’ je zowel heilzaam (uitbundig lachen en het uitstralen van geluk) als diep bedroefd (schreeuwen en huilen) kunt reageren. Het is slechts de uiting die anders is.
Emoties zijn persoonlijke uitdrukkingen en gedragingen. Soorten lichaamstaal met al onze zintuigen en de uiting van hoe we omgaan met onze innerlijke energie. Alle emoties hebben twee gezichtspunten: dat wat we denken (psychologisch) en dat wat we voelen (fysiek).

Ongezonde of negatieve emoties hebben te maken met:
# Hebzucht: Verlangens, lust, passie
# Woede: razernij, vijandigheid, haat, wrok, afkeer
# Onbekendheid: depressie, verdriet, wanhoop, angst, zelfmedelijden, zorgen maken, onzekerheid, enzovoort.

Negatieve emoties leiden tot psychische stoornissen. Beïnvloeden (ruïneren) je gezondheid, gezin, werk, relatie, enz. Gewoon je hele leven.

Gezonde of positieve emoties hebben te maken met:
# Blijdschap: geluk, enthousiasme, optimisme, opgewektheid, plezier
# Ware liefde: zorgzaamheid, mededogen.

Positieve emoties leiden tot mentaal evenwicht en orde. Ook zij hebben invloed op je hele leven maar ze versterken en bouwen zaken en samenwerking juist op.

Als we meer zicht hebben op de oorzaken van onze emoties, kunnen we juist daaraan werken in plaats van met bijvoorbeeld medicijnen, alcohol, drugs of onze verslaafdheid aan onze eenzaamheid verhogende mobieltjes, de effecten proberen te onderdrukken.

De vraag in mijn blog van deze week is dan ook: waar komen onze emoties vandaan?

Als we dieper op deze vraag ingaan, kunnen we ontdekken dat de oorzaak van onze emoties te maken heeft met karma. Het boeddhisme leert zelfs dat het draait om karma van dit leven maar ook van eerdere levens. Maar laten we dat laatste voor nu maar even laten voor wat het is.

Karma? Makkelijk gezegd maar misschien niet zo gemakkelijk te begrijpen. Laat ik eens een poging doen.
Karma kun je zien als een verzameling van acties. Daadwerkelijke lichamelijke acties, en ook dat wat je zegt en de gedachten in je hoofd. Karma heeft ook te maken met de zogenaamde 'wet van oorzaak en gevolg'. Dit komt er op neer dat dat wat we denken, zeggen en doen (als oorzaak) invloed heeft op onze toekomst (gevolg).
En opnieuw kun je begrijpen dat onze eerste jonge ervaringen in onze jeugd een geweldige invloed op dat zogenaamde karma hebben. Zonder er zelf erg in te hebben ben je in die periode immers jezelf aan het aanleren hoe je veilig kunt blijven en ontwikkel je je de basis van je strategie om te kunnen overleven.

Het je eigen maken van de ervaringen van en in je leven nu (je omgang met de wereld om je heen) en de interactie met onze opbouwende / aangeleerde mentale ervaringen veroorzaken de opwinding en het vrijkomen van je emoties. Je spiegelt als het ware automatisch het nu aan jouw verleden en komt in het patroon van reactie.
Hunkeren naar zaken, aanhankelijkheid/gehechtheid, invulling geven aan je verlangens, slepen in dat interactie proces een grote rol en maken ons afhankelijk. We kunnen en willen niet loslaten. We hebben dat ook meestal nooit geleerd.

Emoties kun je zien als de persoonlijke, meestal jouw specifiek gebruikelijke, manier van aandacht gebaseerd op je persoonlijke waarneming in de interactie met jezelf en anderen.

Afstand nemen van een situatie nemen om zonder oordelen te kijken naar dit persoonlijke proces geeft inzicht in dat persoonlijke karma en de manier waarop je jouw emoties toont.
Leren loslaten, je geest kalmeren en zaken (ervaringen) vanuit het verleden opruimen (of tenminste in relatie tot je leven dat je nu lijdt opschonen) en stap voor stap focussen op gezonde emoties kan een mogelijk verstoord emotioneel evenwicht herstellen. En dat is de aanpak van de oorzaak in plaats van de bestrijding van het effect.


Frans Captijn (Gangey Gruma) 


captijninsight@gmail.com


vrijdag 9 november 2018

Open je briefpost niet op vrijdag en zaterdag en kweek rust in je email verkeer.

Post, zowel briefpost als email verkeer, kan je humeur aardig verstoren. Zeker tijdens je welverdiende weekend dat je nodig hebt om weer even op te laden. En natuurlijk kan dat zowel in positieve zin als in negatieve zin zijn. Heb je er ooit bij stil gestaan?

Afgelopen week werd ik er door iemand uit Nederland en iemand uit Duitsland weer eens even haarfijn op gewezen en veel negatieve gevoelens kwamen weer even terug. 

Graag deel ik met je hoe ik mijn ‘postgedrag’ inmiddels heb ingericht. Niet als het ei van Columbus maar wellicht om er toch eens over na te denken en wellicht actie te ondernemen om misschien wat meer regie over je leven terug te krijgen.

Helaas heb ik in de jaren negentig in een vervelend en langdurend, soms tergend, proces van een echtscheiding gezeten. Niets unieks om het maar even snel nu zo af te doen. En toen ik luisterde naar de verhalen van die twee kwam veel weer boven over hoe dat toen gegaan is en ook hoe zaken vaak nog steeds bij mensen gaan. Verstoringen van je weekend, verstoringen van nachtrust door… jawel post.

Misschien denk ik nu wel te ver door achteraf te zeggen dat het voelde als een soort van complottheorie. Maar meestal lag er weer een dikke brief van een of ander advocatenkantoor op zaterdagmorgen in de brievenbus of kreeg ik een mail op de vrijdagmiddag. Alsof in het lesprogramma van de advocatuur is opgenomen om vooral de ‘tegenstander’ van je ‘client’ of in mijn geval ‘cliënte’ het leven in het weekend zuur te maken.

‘Benieuwd’ open je dan zo’n bericht en je weekend is gelijk aan gort. Die tijd die je juist hebt om even op te laden wordt in beslag genomen door gedachten, boosheid, ongeloof, en noem maar op. En niet alleen overdag, vooral ook ‘s nachts.

En natuurlijk heeft het niet alleen met de advocatuur te maken. Zeker weten dat je uit je persoonlijke ervaringen ook een opsomming van afzenders kunt noemen.

En ook hier kun je zelf de regie over in handen nemen en al zeker voor dat wat je privé leven aan gaat. 
En ja, regie over je post en mail vergt wat discipline om van dat aangeleerde verslaafde gedrag om direct te lezen en te reageren af te komen. Overigens stond ik er versteld van hoe snel mijn buitenwereld er aan was gewend en ben ik ook positief verrast over hoe er op wordt gereageerd.

Mijn persoonlijke voorbeeld deel ik dan ook graag met je.

# Allereerst open ik post die ik ontvang op vrijdag of zaterdag pas op maandag.

# Mijn digitale postverkeer heb ik ook al tijden terug anders in handen genomen.  
Als mensen mij een mail sturen (zowel overigens zakelijk als privé) dan krijgen ze automatisch standaard in het Engels en Nederlands het volgende berichtje alvast terug:

Dank je voor je bericht.

Houd er rekening mee:

Ik zit in een haast continu digitaal vasten & ontgiftingsprogramma. Daardoor geniet ik nog meer van het Leven van mijn leven en van face-to-face contact in verbinding met vrienden, gasten en natuur. Daarom bekijk ik mijn emails uitsluitend op maandagochtend en donderdagochtend vóór de middag in Thailand (GMT + 7).

Indien nodig probeer ik binnen twee dagen nadat ik je mail heb gelezen te reageren.

Bedankt voor je begrip en een mooie dag verder.

Frans Captijn

Tot op heden dragen de twee acties bij mij aan meer rust en nagenoeg geen verstoring van over het algemeen super fijne weekenden bij.


Frans Captijn (Gangey Gruma) 

captijninsight@gmail.com





vrijdag 2 november 2018

Management zonder bezieling. Hoe je een bedrijf of organisatie binnen een jaar volledig om zeep helpt.

Om een bedrijf te runnen moet je bekwaam en vaardig zijn. Op de middelbare school leerde ik dat je, economisch gezien, een bedrijf runt om optimale winst te maken. Dat is de zakelijke kant van de medaille. Geen liefdewerk oud papier noemde mijn moeder het.

Meer en meer zijn we, in de zakelijke en steeds afstandelijkere wereld, er achter gekomen dat bezieling, klantencontact en zogenaamde aftersales (klantenbinding), elementen zijn die nodig zijn om klanten tevreden te houden met het product of de dienst waar ze voor betalen. Het verlaagt de drempel om nog eens bij je terug te komen en daarmee de continuïteit van je bedrijf.

Management behoeft dus niet alleen een zakelijk inzicht en kennis van zaken maar ook een passie. Een bezieling, een geloof in het product, weten waar je mee bezig bent, de waarde van dat wat je brengt kennen, de omgeving (cultuur) waarin je werkt omarmen én oprechte betrokkenheid. Niet alleen uitsluitend geld inzamelen en liefst zo snel mogelijk de zakken vullen en weer weg wezen.

In management termen vraagt dat om een juiste mix van Feminine en Masculine (Yin Yang) eigenschappen in relatie tot het bedrijf dat je wilt voeren of het product of de dienst die je wilt leveren. En als je een bedrijf als team runt dan moet je in dat team principe flexibel zijn, de zelfde taal spreken en elkaar daar waar nodig of gewenst aanvullen in plaats van beconcurreren. Je ogen en oren open houden en je gedrag aan passen aan dat wat op enig moment voor het geheel nodig is.

Van de zijlijn ervoer ik hoe door, in mijn ogen, gebrek aan kennis van de unieke diensten die een bedrijf dat me dierbaar is levert, door onbegrip van cultuur verschil, gebrek aan team samenwerking, het ontwikkelen van een angstcultuur en vooral het ontbreken van bezieling, een pracht bedrijf in een jaar tijd volledig aan de grond liep.

Gemotiveerd personeel keerde de organisatie de rug toe. Terugkerende klanten blijven weg en negatieve mond op mond ‘reclame’ maken een doorstart niet of nauwelijks, en al zeker niet meer onder de zelfde naam, nog mogelijk. Het bedrijf staat weer te koop...

Bezieling is iets dat telt en als je daar goed mee om weet te gaan is het runnen van een bedrijf een feest dat energie en ook op een nette manier geld op levert. Heel anders dan het managen van iets dat door het ontbreken daarvan feitelijk op voorhand al ten dode is opgeschreven.

Triest om dit met lede ogen als buitenstaander te moeten gade slaan.


Frans Captijn (Gangey Gruma) 

captijninsight@gmail.com