Afgelopen weekend, 21 en 22 januari, vierden we hier voor de tweede keer dit jaar Nieuwjaar. Half april de derde en laatste keer met het Thaise Songkran. Je moet het vieren van (en verdienen aan) rituelen hoog houden natuurlijk. Kerstmis blijft hier toch nog steeds wat achter maar is inmiddels ook aardig op weg richting volgende bestseller.
We kregen een hartelijke uitnodiging van een Australisch/Thais koppel dat net als wij ook hier in ons dorp woont om het Chinese nieuwjaar samen te vieren. Zij heeft een familie achtergrond in China.
Dit Chinese nieuwe jaar is het jaar van het (water) konijn. Daarmee heb ik overigens nu alle 12 Chinese sterrenbeelden hier in Thailand mee gemaakt. Op zich ook een mijlpaal. Mijn visum is twee weken geleden gelukkig weer voor een jaar verlengd en ik ben daarmee voor het twaalfde jaar wonen en leven in Thailand onderweg.
Het Chinees Nieuwjaar meemaken is altijd toch weer wat bijzonders. Zeker als je kijkt naar de culturele gebruiken op de tweede nieuwe maan na de kortste winterdag.
(Overleden) familie speelt de hoofdrol samen met het verdrijven van 'boze' geesten. Dat laatste gebeurt met grote hoeveelheden vuurwerk.
Onze gastvrouw verzocht ons om voor de party begon eerst te douchen. Je moet immers met een letterlijk schone lei beginnen.
Voor mensen met een Chinese achtergrond is het Chinese Nieuwjaar één van de drie momenten in het jaar dat je overleden familieleden van eten, geld, en zoveel meer, voorziet. Daarvoor worden eten en drankjes bij een foto van een familielid gezet of wordt in het algemeen voor familieleden papier geld, etc., verbrand.
Afgelopen jaar zagen we, om een idee te geven, voor overleden familieleden (welliswaar van papier) gecopieerd geld (dodengeld), goud, overhemden, auto's, schoenen, I-phones, horloges, portemonees, etc. in de brand gaan. Niet anders overigens dan voorgaande jaren voor dit van origine taoïstisch ritueel. De doden leven immers verder en hebben ook in het Hiernamaals van alles nodig zo is de culturele beleving. Een digitale transfer van geld werkt niet. Verbranden is dan ook de beste en snelste oplossing is de gedachte om het verder leven zo goed mogelijk te houden.
En alles is bij onze Makro in Thailand te koop. Erg slim. De afgelopen week puilde deze horecasuper wederom, de tweede keer dit jaar, uit zijn voegen. En niet alleen deze supermarkt. Heel veel andere winkels bleven niet achter.
Nieuw dit jaar was dat er ook (papieren) corona vaccins met wegwerp injectiespuiten en medicijnen werden verkocht om, door verbranding, op te sturen aan overledenen. Niet goedkoop overigens.
Toen wij dat verhaal hoorden moesten we in eerste instantie toch even stevig lachen en we dachten dat het een grap was.
Zowel Phatsamon als ik zeiden haast gelijktijdig:"Was er ook een papieren dokter of zuster te koop om die vaccins bij de overledenen te zetten?"
Nee, helemaal mis en ongepast. Het was bloedserieus en we kregen het afgelopen zaterdagmiddag ook te zien de dozen met injectiespuiten, vaccins en medicijnen.
Maar ja, nuchtere Nederlander en even iets te kort door de bocht gereageerd. Ik wist niet dat als je al dood bent je toch nog ziek kan worden en kennelijk zelfs nog een keer kan overlijden.
Gelukkig, afkloppen, zijn wij hier zonder vaccins, boosters en wat dan ook meer, nog steeds gezond (denken we). Wie weet dat onze natuurlijke afweer door het niet dragen van mondkapjes en het niet overtollig wassen van onze handen nog niet is aangetast. Het blijft natuurlijk afwachten.
Het is niet altijd makkelijk om met cultuurverschillen om te gaan. Je moet ze in eerste instantie, en natuurlijk ook tot op zekere hoogte, respecteren. Het is immers maar wat je van huis uit hebt mee gekregen. 'Spirits' staan hier in Thailand bijvoorbeeld erg hoog in het vaandel. Ik heb het er niet zo op als ik eerlijk ben moet ik er. met respect, regelmatig ook een beetje om lachen. In mijn ogen vaak een aangekweekte angstcultuur die met de paplepel is ingegoten. Mijn paplepel was gewoon anders. Wat overigens niet wil zeggen beter natuurlijk.
Phatsamon zegt altijd dat we de achtergrond van de verschillende culturen moeten leren kennen en samen moeten kiezen voor een middenweg. Dat lukt over het algemeen in de meeste gevallen goed.
Dat jaarlijkse Chinese nieuwjaar blijft toch voor mij altijd interessant en verrassend.
Toch hoeft er van mij tegen wat voor enge ziekte ook in de naar ik hoop verre toekomst van mijn dood geen vaccin door mijn kinderen of partner 'nagestuurd' te worden en laat ook die 'sociale' media I-phone maar op deze wereld.
Als het mogelijk blijkt dan ga ik lekker gezond door met dagelijkse yoga en meditatie om geond te blijven en verder... Gewoon lekker rusten in vrede en een klein beetje een oogje in het zeil houden voor die dierbaren die er dan nog niet zijn.
Geen verbrandde producten, laat staan injectiespuiten en vaccins, voor mij. Hoe goed en lief door anderen ook bedoeld.
Frans Captijn (Gangey Gruma)