vrijdag 27 januari 2023

Corona vaccins (en meer) voor overledenen bij de Makro

Afgelopen weekend, 21 en 22 januari, vierden we hier voor de tweede keer dit jaar Nieuwjaar. Half april de derde en laatste keer met het Thaise Songkran. Je moet het vieren van (en verdienen aan) rituelen hoog houden natuurlijk. Kerstmis blijft hier toch nog steeds wat achter maar is inmiddels ook aardig op weg richting volgende bestseller. 

We kregen een hartelijke uitnodiging van een Australisch/Thais koppel dat net als wij ook hier in ons dorp woont om het Chinese nieuwjaar samen te vieren. Zij heeft een familie achtergrond in China. 

Dit Chinese nieuwe jaar is het jaar van het (water) konijn. Daarmee heb ik overigens nu alle 12 Chinese sterrenbeelden hier in Thailand mee gemaakt. Op zich ook een mijlpaal. Mijn visum is twee weken geleden gelukkig weer voor een jaar verlengd en ik ben daarmee voor het twaalfde jaar wonen en leven in Thailand onderweg.

Het Chinees Nieuwjaar meemaken is altijd toch weer wat bijzonders. Zeker als je kijkt naar de culturele gebruiken op de tweede nieuwe maan na de kortste winterdag.
(Overleden) familie speelt de hoofdrol samen met het verdrijven van 'boze' geesten. Dat laatste gebeurt met grote hoeveelheden vuurwerk. 

Onze gastvrouw verzocht ons om voor de party begon eerst te douchen. Je moet immers met een letterlijk schone lei beginnen. 

Voor mensen met een Chinese achtergrond is het Chinese Nieuwjaar één van de drie momenten in het jaar dat je overleden familieleden van eten, geld, en zoveel meer, voorziet. Daarvoor worden eten en drankjes bij een foto van een familielid gezet of wordt in het algemeen voor familieleden papier geld, etc., verbrand. 

Afgelopen jaar zagen we, om een idee te geven, voor overleden familieleden (welliswaar van papier)  gecopieerd geld (dodengeld), goud, overhemden, auto's, schoenen, I-phones, horloges, portemonees, etc. in de brand gaan. Niet anders overigens dan voorgaande jaren voor dit van origine taoïstisch ritueel. De doden leven immers verder en hebben ook in het Hiernamaals van alles nodig zo is de culturele beleving. Een digitale transfer van geld werkt niet. Verbranden is dan ook de beste en snelste oplossing is de gedachte om het verder leven zo goed mogelijk te houden. 
En alles is bij onze Makro in Thailand te koop. Erg slim. De afgelopen week puilde deze horecasuper wederom, de tweede keer dit jaar, uit zijn voegen. En niet alleen deze supermarkt. Heel veel andere winkels bleven niet achter. 

Nieuw dit jaar was dat er ook (papieren) corona vaccins met wegwerp injectiespuiten en medicijnen werden verkocht om, door verbranding, op te sturen aan overledenen. Niet goedkoop overigens.

Toen wij dat verhaal hoorden moesten we in eerste instantie toch even stevig lachen en we dachten dat het een grap was. 
Zowel Phatsamon als ik zeiden haast gelijktijdig:"Was er ook een papieren dokter of zuster te koop om die vaccins bij de overledenen te zetten?" 
Nee, helemaal mis en ongepast. Het was bloedserieus en we kregen het afgelopen zaterdagmiddag ook te zien de dozen met injectiespuiten, vaccins en medicijnen. 
Maar ja, nuchtere Nederlander en even iets te kort door de bocht gereageerd. Ik wist niet dat als je al dood bent je toch nog ziek kan worden en kennelijk zelfs nog een keer kan overlijden. 

Gelukkig, afkloppen, zijn wij hier zonder vaccins, boosters en wat dan ook meer, nog steeds gezond (denken we). Wie weet dat onze natuurlijke afweer door het niet dragen van mondkapjes en het niet overtollig wassen van onze handen nog niet is aangetast. Het blijft natuurlijk afwachten. 

Het is niet altijd makkelijk om met cultuurverschillen om te gaan. Je moet ze in eerste instantie, en natuurlijk ook tot op zekere hoogte, respecteren. Het is immers maar wat je van huis uit hebt mee gekregen. 'Spirits' staan hier in Thailand bijvoorbeeld erg hoog in het vaandel. Ik heb het er niet zo op als ik eerlijk ben moet ik er. met respect, regelmatig ook een beetje om lachen. In mijn ogen vaak een aangekweekte angstcultuur die met de paplepel is ingegoten. Mijn paplepel was gewoon anders. Wat overigens niet wil zeggen beter natuurlijk. 

Phatsamon zegt altijd dat we de achtergrond van de verschillende culturen moeten leren kennen en samen moeten kiezen voor een middenweg. Dat lukt over het algemeen in de meeste gevallen goed. 

Dat jaarlijkse Chinese nieuwjaar blijft toch voor mij altijd interessant en verrassend. 
Toch hoeft er van mij tegen wat voor enge ziekte ook in de naar ik hoop verre toekomst van mijn dood geen vaccin door mijn kinderen of partner 'nagestuurd' te worden en laat ook die 'sociale' media I-phone maar op deze wereld. 

Als het mogelijk blijkt dan ga ik lekker gezond door met dagelijkse yoga en meditatie om geond te blijven en verder... Gewoon lekker rusten in vrede en een klein beetje een oogje in het zeil houden voor die dierbaren die er dan nog niet zijn. 

Geen verbrandde producten, laat staan injectiespuiten en vaccins, voor mij. Hoe goed en lief door anderen ook bedoeld. 


Frans Captijn (Gangey Gruma) 



vrijdag 20 januari 2023

De blijvende herinnering door en met geur.

Ooit heb ik er denk ik al eens eerder over geschreven. Het overkwam me alweer. 

Even nadat we hier in Surin met onze bouw begonnen kocht ik op een markt tegenover een van onze bouwmarkten drie nacht planten (Dok Ratree, Yasmin (betekenis: "Geschenk van God")). In de tuin van mijn huis in Mae Rim en in het plantsoen er tegenover merkte ik de daar wilde planten, jaren geleden voor het eerst op. Nou ja, opmerken? Je kunt er gewoon niet omheen. Een onbeschrijflijke en meer dan fantastische geur die zich een aantal keren per jaar voor dagen uit de bloemen, die alleen in de nacht open gaan, verspreidt. 

Als we 's avonds in een van onze piramides gaan slapen hangt die geweldige geur in de badkamer omdat er een plant vlak bij het raam van de badkamer staat. Inmiddels groot genoeg om te bloeien. En als we in de avond op onze TED's veranda zitten is dat niet anders. Die geur maakt blij en blijft verrassen. 

Zonder dat je er misschien ooit bij stil staat is/zijn onze reuk zintuig(en) van alle zintuigen het best in staat om ervaringen en herinneringen op te slaan. En het mooie van die herinneringen en ervaringen met geur is dat als je na een lange periode een geur weer waarneemt die je herkent, je gelijk ook de hele ervaring en beleving wereld, tot vaak in details, van destijds weer terug krijgt. Als een soort trigger van herinneringen. 

Die nachtbloemen bij ons maken me blij en roepen tot in detail herinneringen op uit het verleden. En dat heb ik overigens met veel en veel meer andere geuren ook. Geur slaat zich volgens mij op een speciale manier in je geest op. De 'film van toen' begint gelijk weer te draaien als je je door die geur wederom laat beroeren. 

Ik weet haast zeker dat ook jij die ervaring(en) kent en/of hebt. Gaaf eigenlijk dat het zo werkt. 


Frans Captijn (Gangey Gruma) 




vrijdag 13 januari 2023

Genieten van de open volière

Mijn hele leven heb ik al iets met vogels. Ik heb er al eens eerder wat over geschreven.  Waar het vandaan komt weet ik eigenlijk niet. Dochter Carlien stuurde me onlangs een filmpje dat ze op haar werk maakte. Vogels scheerden speels door het water van een sprinkler op het veld. En de specialiteit van mijn zoon als dierenverzorger was toevallig ook tropische vogels. Ik wilde ooit eens een tattoo met twee zwaluwen. Het is er overigens nooit van gekomen. 

Die zwaluwen vind ik speels, vrij, flexibel, geweldige nest bouwers en super goede verzorgers van hun kinderen. En misschien ligt daarin wel voor mij die aantrekkingskracht. Aan mijn dochter schreef ik naar aanleiding van dat filmpje hoe fantastisch het niet was om die diertjes gade te slaan. Ze maken zich niet druk over het nieuws, hebben volgens mij weinig stress, hebben geen last van inflatie, geen mobieltje in hun poot, gewoon lekker vrij in de natuur. Ze verzorgen zichzelf.

Elke ochtend nemen we hier ruim de tijd om buiten in onze open volière (op de veranda van de TED's (Talk, Eat and Drink's place) op ons land, te ontbijten. Meestal is dat nog een extra feest door alle vogels die om ons heen druk in de weer zijn. In de bomen en struiken, de vijver, het hele jaar door hun nesten op ons terrein, in de fruitbomen en natuurlijk in de lucht. Het zweven en jachten van de diverse adelaars vind ik een geweldig gezicht. Overigens net zoals die zwaluwen die de insecten uit de lucht en vlak boven het water van de vijver scherend weghappen. De meeste vogels komen inmiddels ook steeds dichterbij. 

Werkelijk allerhande kleuren. Pas een prachtige groene blad vogel. Een schitterende camouflage tussen de bladeren van de haast altijd groene bomen hier. Maar ook gele, blauwe, bruine, zwarte, grote witte koereigers, en haast elke avond en nacht meerdere uilen. 

Hier een kleine greep als collage van wat vogels. Het zijn er veel en veel meer maar toch om een indruk te geven. 

Kadhow is er totaal aan gewend en komt als hij onder TED's ligt alleen in actie als sommige vogels eten van hem willen stelen. En Cupid moet helaas aan de lijn. Met haar jachtinstinct houdt ze alle dieren om ons heen in de gaten. Het liefst wil ze overal mee spelen of tenminste achteraan. Los mag ze tijdens de wandelingen in het bos of als haar moeder en broers en zussen weer eens op visite komen.  

Het is dagelijks extra genieten van ons ontbijt met al die verschillende vogels om ons heen in onze open volière.  Fijn er de tijd voor te nemen. 
































\































Frans Captijn (Gangey Gruma) 


vrijdag 6 januari 2023

Hout brandt niet. Heerlijk dat ik daardoor elke maand pensioen krijg.

Afgelopen tweede kerstdag (een fenomeen dat hier in Thailand nagenoeg niet bekend is of gevierd wordt) was mijn partner er in de namiddag, avond en nacht niet. Iets dat overigens niet of nauwelijks voorkomt maar ze moest voor haar moeder, hier in het dorp, zorgen. 

Nadat ik met onze honden in het bos had gelopen kwam ineens in mij op om thuis een kampvuur te maken. 

Vuur, het blijft iets oers, maakt me (in gecontroleerde vorm) rustig. 
Als geen anderen weten mijn dochter Carlien en mijn zoon Rik, als ze vroeger in de weekenden bij me waren, dat ik me dan goed voelde als ik lekker met hout en vlammen in de open haard speelde. Lekkere muziek erbij en een wijntje of biertje. Alles voelde goed. En aan die (harde) muziek in de avond en nacht waren ze gewend. Het sliep geweldig. En dat gold en geldt ook voor alle dieren in huis. Alles was en is gewoon goed, geen probleem. Pa/baasje voelt zich prima en zij voelden (en de honden nu voelen) zich veilig. 

Niet dat ik blij was dat Phatsamon er niet was, allerminst en met begrip, maar een keertje niet bij elkaar in de namiddag en nacht geeft weer een nieuwe dimensie voor de volgende dag. 

Zoals gezegd, ik speelde met het hout en het vuur van het kampvuur. 
Een van de eerste lessen op de brandweeracademie kwam in mijn hoofd terug. Hout brandt niet. Het zijn slechts de gassen die uit het hout onder hoge temperatuur vrijkomen die ontbranden en vlammen veroorzaken. Het hout dat alle gassen heeft afgegeven heet 'verkoold'. De mate/diepte van verkoling geeft een indruk van het brandgedrag en verloop na het moment van blussing. Zo'n 4.5 cm als veilige gemiddelde inbranddieptre voor berekeningen gemiddeld per uur weet ik me nog te herinneren. Brandoorzaken zijn in bijna elk geval terug te vinden. 

Starend naar het kampvuur zag ik het weer gebreuren. Inderdaad, hout brandt niet. Het verkoolt slechts en de vlammen om het hout zijn bijna te voorspellen. Een prachtig en levendig schouwspel.
Ik herinnerde een trip in de Gelderse Achterhoek met mijn ex-vrouw toen we gingen kijken naar een boerderij die helaas in vlammen opging. Ik had geen dienst maar kreeg de melding wel mee. Haast in detail kon ik er haar het brandverloop aangeven. Brand verwoest en om een soort van pyroloog (kennis van brand) te zijn geeft inhoud aan je vak.

En toen kwam in me op dat ik, primair door het bestrijden van vuur dat uit de klauw gelopen is (en zoveel enorm veel meer), ik nu maandelijks mijn pensioen krijg en het leven kan Leven (met een hoofdletter L) dat ik nu doe. 

Brand, je hoopt het nooit te krijgen en denkt dat het alleen je buren overkomt...
En toch...Elk nadeel heeft voor mij (nu) zijn voordeel. 

Frans Captijn (Gangey Gruma)