vrijdag 29 maart 2019

Inzicht in synchroniciteit. Wonderen in- en buiten onszelf die verandering in mijn leven brachten.

In oktober 2010 kreeg ik een eenzijdig verkeersongeval. Ik heb er al vaker eens iets over verteld in mijn wekelijkse blogs. Een black-out terwijl ik met de auto door de acht kilometer lange Westerscheldetunnel in Zeeland reed. Achteraf gezien was het van mijn lijf de laatste poging om me wakker te schudden dat ik moest ophouden waarmee ik bezig was en me open moest stellen voor dat wat er op me lag te wachten. Geen gemakkelijk proces kan ik je zeggen en ook niet zo maar even gedaan.

Zonder het zelf in de gaten te hebben gehad en stap voor stap was ik totaal uit mijn eigen (holistische) balans geraakt. Ik was dan wel manager en toch bleek dat het managen van mijn eigen leven nog aardig wat te wensen over had. Ik was uit balans. Fysiek, mentaal, emotioneel, spiritueel en ook causaal (wat mijn omgeving betreft). En voor wat betreft dat laatste had dat heel veel te maken met energie. Leeg gezogen worden, nou zeg maar zijn, van energie. Te veel geven en te weinig ontvangen. Conclusie? Een burn-out en niet zo’n kleintje ook.

Te laat of misschien toch nog net op tijd kwam ik er in mijn leven achter dat het universum een fantastische synchroniciteit kent. Een van de belangrijke inzichten waarvan ik me bewust werd. Die synchroniciteit maakt dat alles meebeweegt en in wisselwerking staat met al het andere. Voortdurend gebeuren er wonderen om ons heen. Je hoeft maar even stil te staan en dieper te kijken of dieper te ervaren. En die synchroniciteit heeft voor mij duidelijk ook met mij, met ons te maken. Er liggen veel gewenste en soms ook ongewenste cadeautjes voor ons klaar...

De vraag is, hoe staat het daarin met onszelf? Zien we die wonderen, in- en buiten onszelf, en hoe gaan we er mee om? Als we het te druk hebben of onze geest te jachtig is, kan de magie van het moment ons volledig ontgaan.

Synchroniciteit werkt ook op deze manier: Als de ene deur, gewenst of ongewenst, voor je dicht valt open zich als vanzelf direct een andere deur. Een nieuwe, tot dan toe onbekende, ruimte vol met nieuwe kansen en mogelijkheden ontvouwt zich voor je.

Nu, achteraf gezien en gezegd, kan ik zeggen dat dat ongeluk van mij helemaal zo ongelukkig niet was. De synchroniciteit bracht me hier, in Azië, bij mijn missie, bij een dieper geluk in een omgeving die me (nog) liever is.

En als ik tot op heden terug kijk op mijn leven, dan was alles wat daarin gebeurd is nodig om mij te vormen tot die persoon die ik nu ben en op het pad te brengen of te houden dat ik nu, veel bewuster, mag bewandelen.

En wat de wereld allemaal over mij denkt of wat ze allemaal over me kunnen vinden op internet? Dat is voor die wereld. Ik ben de enige die het echte verhaal kent en ik hoef me nergens voor te schamen. Ik lach inmiddels om al die verhalen.

Mocht de zon morgen voor mij niet meer op gaan... Dan heb ik het gedaan!
Ik Leef (met een hoofdletter “L”) een veel bewuster bezield, gelukkig, verbonden leven en levensstijl.

Ik studeer, ontwerp, probeer uit, bouw en groei door te delen.
Frans Captijn (Gangey Gruma) 



Gepost door op Geen opmerkingen:

vrijdag 22 maart 2019

Maak je leven eenvoudiger Alles is tijdelijk. Holistisch gezond zijn is je belangrijkste gift.

Wees slimmer dan ik! Holistisch gezond zijn and blijven is je belangrijkste bezit!
Waarom had ik een ongeluk nodig om er achter te komen wat de werkelijke waarde van leven is?

Krijg ook jij niet elk jaar de spiegel voor gehouden van mensen uit je familie, vrienden of kennissen kring die ongeneeslijk ziek blijken te zijn, een ongeluk, herseninfarct of hartaanval krijgen, en er - ondanks al hun dromen - plotseling niet meer zijn. 

We rennen nog even naar de begrafenis of crematie en hollen dan weer, na slechts heel even in die spiegel van de waarde van leven te hebben gekeken,  op de oude voet door. Niets geleerd.

In de periode van mijn herstel. Een periode die feitelijk nog steeds door gaat, ben ik er achter gekomen dat gezondheid toch wel een zeer geschikt doel is om in mijn leven na te streven. En niet zomaar gezondheid maar gezondheid vanuit een holistische benadering. Op deze website treft je er veel meer over aan. Gezondheid is je grootste 'bezit'.

Een goede of betere holistische gezondheid betekent een aanpassing van je levensstijl.En daarvoor hoef je je niet te gaan uitsloven door ineens te gaan hardlopen of naar een fitnesscentrum te gaan. Het moet een stap voor stap (Kaizen) proces zijn waarvan je geniet en waar je naar uit kijkt.
Je gaat gezonder eten, bewuster aan lichaamsbeweging doen, meer aandacht geven aan je prive - werk balans, tijd voor jezelf nemen, etc.. Dit betekent ook dat je je beter zult voelen, langer zult leven, gelukkiger zult zijn en betere besluiten voor je zelf en je gezin zult nemen.

Je leven vereenvoudigen is een grote stap voorwaarts
Onze samenleving, de marketing industrie voorop, vertelt ons veel en vaak, zelfs al als we jong zijn, dat er iets verkeerd met ons is en dat als we gewoon het juiste product kopen, of er op een bepaalde manier anders uit zien, of de juiste partner hebben, dat dit het gemis of dat wat er verkeerd aan ons is zal oplossen. Neem maar eens een willekeurig tijdschrift in je handen en ervaar dat zo'n 60%, zo niet meer, je alleen vertelt dat je iets nodig hebt om 'beter'. 'mooier' of 'gelukkiger' te worden. Wordt wakker. Je bent uniek en mooi genoeg zoals je bent. Jezelf zijn, en daarmee gelukkig anders dan ieder ander want dat is immers jouw uniekheid, lijkt door je omgeving niet te worden begrepen omdat er geen geld aan te verdienen valt. En als jij naar die 'geaccepteerde' eenheidsworst wil blijven streven dan moet je er maar iets voor over hebben.

Hoe eenvoudiger je leefwijze en hoe minder je eisen aan anderen, des te minder gespannen je bent en hoe meer je open staat voor anderen. Ook heb je meer tijd voor jezelf, je familie en vrienden. Een van de beste manieren om te komen tot meer rust in je hoofd is om je behoeften te vereenvoudigen. De meesten van ons zijn omringd door dingen die we nooit echt nodig hebben, waar alleen bewaren 'voor het geval dat'.

"Doe afstand en geniet"
(Gandhi)

Gandhi gaf dit als antwoord toen hij gevraagd werd om de boodschap uit het grootste heilige geschrift van India, de Bhagavad Gita, samen te vatten. Hij noemde die korte samenvatting "Doe afstand en geniet" het geheim van geluk.
Vanaf het begin van de geschiedenis van de mensheid kwamen wijze mensen in iedere cultuur steeds opnieuw tot de ontdekking dat werkelijk geluk nooit te vinden is in het voortdurend verlangen naar meer.
Er zijn belangrijkere dingen in het leven dan alleen 'spullen'.

Alles is maar tijdelijk.
Alles is slechts tijdelijk. Je bezit eigenlijk ook niets. Je hebt zaken slechts even in bruikleen. Eens doe je weer afstand van alles.
En alles wat je hebt kan je afgenomen worden. Heb jij echt al die spullen nodig in je leven? Wat is in je leven nu het meest betrouwbare?
Denk eens terug aan de drie belangrijkste momenten van geluk tot nu toe in je leven. Misschien ontdek je dat ze zich voordeden omdat je ontvankelijk was voor de schoonheid van het leven, en niet omdat je bezittingen, macht of succes had. Misschien is jouw geluk dichter bij dan je denkt!

Als je je leven op betrouwbare en duurzame zaken als liefde en vriendschap bouwt, kunnen ze door niets of niemand worden weggenomen.

Ik ken inmiddels de twee kanten van levensstijl en ervaar een simpeler leven als vele malen rijker. 

Henry David Thoreau omschrijft het als:

'Als je je leven vereenvoudigt, zijn de wetten van het universum eenvoudiger;
eenzaamheid is geen eenzaamheid,
armoede is geen armoede en
zwakte geen zwakte.'

Frans Captijn (Gangey Gruma) 



Gepost door op Geen opmerkingen:

vrijdag 8 maart 2019

“De kanker die ik kreeg was een geschenk voor mij.”

Hallo, hoorde ik dit nu goed? Jawel, zeker weten.

In mei 2014 deed ik een tiendaags buddy programma met een gast uit de VS. Ze volgde een persoonlijke retraite om zich te verdiepen, meer over haar zelf te weten te komen en om te leren zich beter te kunnen terug trekken in stilte. Het vinden van haar levensmissie, het doel van haar leven, maakte deel uit van haar programma.
Ze had inmiddels al in heel veel verschillende internationale projecten in diverse landen over de hele wereld zeer verantwoordelijke rollen vervuld.

Drie weken geleden, na bijna vijf jaar, ontving ik opnieuw een e-mail van haar met een verzoek om een ​​Skype-contact te hebben. Dat hebben we afgelopen 22 februari gedaan. Even een kleine puzzel vanwege het tijdverschil van 12 uur om een goed moment te vinden en het lukte.

Ik voelde me blij en goed omdat duidelijk haar inzichten over het programma nog steeds erg levend bleken te zijn. Ook een beetje enthousiast om haar verhaal van de afgelopen vijf jaar en de reden van haar nieuwe contact te horen.

Nadat we elkaar op Skype opnieuw hadden begroet, was het eerste dat ze in de introductie zei: "De kanker die ik kreeg was een geschenk voor mij."

Deze opening van ons gesprek voelde voor mij een beetje als een schok. Ik heb er niet lang over nagedacht, omdat ze bleef doorgaan met het feit dat ze een anderhalf jaar durende kanker heeft overleefd.
Ze vertelde me dat naar haar mening iemand niet zomaar even ‘gewoon’ ziek wordt. Ze ontdekte in die ziekte een reis die zo ze omschreef over de diepten van de leegte ging. Ze heeft zichzelf vaak afgevraagd, wat dit gevoel van leegte creëerde en ze vertelde me dat ze erachter was. Het was niet de ziekte. Het was niet de pijn. Het was geen angst voor het onbekende. De leegte voor haar was het gebrek aan het leven van haar gedefinieerde levensmissie.

Toen ze haar missie tijdens dat programma van vijf jaar geleden voor het eerst definieerde, kon ze het idee aanraken, maar kon ze de werkelijke missie nog onvoldoende visualiseren. Ze kon niet zien hoe en was en was nog niet klaar om er uitvoering aan te geven. Ze was bang om te falen en geloofde niet dat geluk binnen haar bereik lag.

In haar beleving heeft haar kanker haar geholpen en op het goede spoor gebracht. Nu is ze klaar om te beginnen (of misschien moet ik zeggen om door te gaan) met dit implementatie hoofdstuk van haar levensmissie. Ze kan het visualiseren. Ze weet waar ze naartoe gaat, en beter nog, ze begrijpt dat als ze daar niet komt, de reis zelf haar ziel en gezondheid zal voeden.

Ze was erg opgewonden en wilde haar plan met mij delen. Ze wilde me even als spiegel gebruiken. En zij is vastberaden om het te gaan doen. Ze heeft een sabbatical leave van drie maanden om het uit te werken en weet zeker dat ze haar nieuwe weg zal vinden. Ik ga en zal het van een afstand volgen.

Het contact en ons gesprek met haar brachten me terug naar mijn eigen verhaal. Het ongeluk dat ik eind 2010 kreeg en me dertien maanden lang 'buiten dienst' zette. Een gevecht, een gevecht om 'op hetzelfde podium' terug te komen en het lukte niet. Op dat moment voelde ik het als mislukking en geloofde ook ik niet dat geluk nog binnen handbereik was.

Nu zeg ik dat het het beste was dat me had kunnen overkomen. Het bracht me terug op het spoor van mijn missie en van het LEVEN van mijn leven. Er was toen geen andere mogelijkheid meer om mijn leven het hoofd te bieden. Te ontdekken wat echt belangrijk is in mijn leven en hoe ik mijn leven op een nog betere manier zou kunnen gebruiken om te delen en te groeien.

Soms, vooral wanneer we betrokken zijn in moeilijke situaties, zien we geen licht aan het einde van de tunnel van ons leven. Maar sommige tunnels hebben bochten waardoor we dat licht nog niet zien. Dat kleurrijke resultaat, zoals de boom op deze foto, kan op ons wachten.

Uit mijn eigen ervaringen en de ervaringen vanuit het werken met vele individuele gasten en diverse groepen uit alle delen van de wereld, weet ik dat als je je levensmissie niet volgt, je jezelf ziek kunt maken. Waar draait jouw leven om?

Het is niet nodig om een ​​ziek te worden of een ongeval te krijgen en jouw uniciteit in het leven te delen. Om te leren jezelf te zijn. Je hoeft niemand anders te zijn. Al die andere plekken zijn immers al bezet...
Frans Captijn (Gangey Gruma) 


Gepost door op Geen opmerkingen:

vrijdag 1 maart 2019

Samen nog steeds gelukkig. Dagelijks je relatie vieren.

Tijdens mijn bezoek aan Perth gingen we op een avond naar het plaatsje Rockingham om de zonsondergang te zien.
Toen ik met mijn dochter en haar vriend over de boulevard liep verbaasde het me dat er heel veel oudere stellen hand in hand slenterden of op een bankje met elkaar zaten te kletsen. Geen toneelstukje of show. Oprecht samen genieten van de omgeving, van elkaar en van geweldige conversaties.

Op een gegeven moment stopte ik en liep ik naar een van die stellen toe (die op de foto). De vriend van mijn dochter was een beetje verbaasd toen hij me er naar toe zag lopen en een praatje met ze begon te maken. Mijn dochter vertelde hem met een glimlach dat dat niets vreemds van mij was omdat ik nu eenmaal zo in elkaar zat.

Ja, dit was eigenlijk altijd mijn persoonlijke intentie maar in mijn relaties lukte het me tot nu toe niet. Toen ik onder andere met dit koppel sprak, ze waren niet de enigen, ontdekte ik dat deze mensen bewust samen dagelijks het leven en hun relatie vierden. Ze wisten dat hun tijd op raakte. Waarom geluk verbergen? Loop lekker hand in hand en geniet met elkaar. Dankbaarheid vieren.

Werkelijk geweldig. Het bestaat! Zoveel oudere koppels. Ik ben er zeker van dat ze ook problemen hadden en hebben in hun relatie(s), maar tot nu toe weten ze er kennelijk goed mee om te gaan.
Aan de boeddhistische universiteit hier in Chiang Mai heeft een van de docenten ooit aan ons studenten verteld; "Er is altijd meer, er is altijd beter, er is altijd mooier in en met alles. Er komt geen einde aan. Misschien moet je er eens aan denken dat je gelukkig en tevreden en misschien zelfs dankbaar kunt zijn met dat wat je hebt en er meer van genieten. "

Nee, ik denk nog steeds dat onze scheiding een goed besluit was. Het seizoen was voorbij hoewel we probeerden het te verlengen. We gaven en kregen veel moois van elkaar. Het was gewoon tijd dat onze gezamenlijke weg uiteenging om elkaar nieuwe individuele kansen en veranderingen te geven. Om te groeien en individueel in vrijheid verder te ontwikkelen.

En misschien was het juist dat dat wat mij die avond zo raakte toen ik naar deze paren keek. Best een beetje jaloers dat het mensen weeldegelijk lijkt te lukken en een beetje verdrietig dat het mij tot nu toe nog niet gelukt is.
Vrijheid in verbondenheid. Ik noemde het al eens eerder in een van mijn blogs. Hand in hand leven eigen leven in je relatie kunnen leven. Elkaar nog gelukkiger maken. Geen jaloezie maar vertrouwen en stimulans. Niet hulp behoevend of afhankelijk zijn zonder de ander.
Handen vasthouden, handen loslaten. Handen loslaten in het volste vertrouwen dat de ander altijd beschikbaar en verlangend uit kijkt om jouw hand weer opnieuw vast te houden en omgekeerd. Niet eenzaam maar al-een en sterk. Meestal gelukkiger en zelfs sterker samen.

Nog steeds samen in een hechte en gelukkige relatie. Dankbaarheid om dat elke dag te vieren.

Ik ben alweer een tijdje opnieuw op weg om dat te mogen beleven.


Frans Captijn (Gangey Gruma) 





Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)