Dit keer misschien eens een wat ander blog. Het gaat
over een verandering in onze straat.
Zolang ik in Thailand woon, dat is inmiddels al bijna
zeven en een half jaar, is er op onze residences on op het aangrenzende
kuuroord een witte hond. Alle zogenaamde ‘Farang’ (buitenlanders) die hier
wonen, noemen die hond Whitey. De Thaise staf noemt hem Kaow (het Thaise woord
voor rijst).
Een voormalige tuinman die altijd dronken was, was de
eigenaar van de hond. De tuinman werd ontslagen en de hond… die bleef. Zijn
gezondheid holde achteruit toen er eigenlijk niemand meer echt naar omkeek. Een
van de voormalige instructeurs van de fitnessprogramma’s hier, begon voor
Whitey te zorgen en zijn gezondheid werd weer stukken beter. Hij begon iedereen
hier die aardig tegen hem was te beschermen. Mensen die hem niet mochten, die
hem slecht behandelde (of die hij gevoelsmatig gewoon niet mocht) werden
letterlijk afgeblaft.
Ooit schoot een medewerker van hier met zijn katapult een
steen tegen hem. Dat zorgde voor gedeeltelijke blindheid aan een van de ogen van
de hond. Deze man, die hier nog steeds werkt, komt al jaren de straat gewoonweg
niet meer in. Als hij er voor zijn werk echt moet zijn dan wacht hij aan het
eind van de straat tot een van de huiseigenaren gek wordt van het geblaf en de
hond tijdelijk aan een riem vastzet. Whitey vergeet het incident nooit meer.
Deze Whitey is een speciale hond met veel innerlijke mensenkennis.
Zolang ik hier woon, praten we er als buren vaak over hoe hij het karakter, het
‘Jai dee’ (Thais voor goed hart) en de innerlijke echte vriendelijkheid van
mensen ‘voelt’. Het was altijd geweldig om te zien hoe hij reageerde en
reflecteerde op onze visites/bezoekers en op nieuwe gasten van het resort die in
onze straat liepen. Vaak hadden wij wat langer nodig om te ervaren dat Whitey
in een fractie van een seconde wist wat voor vlees hij in de kuip had.
Diverse gasten beoordelingen over het resort op
bijvoorbeeld Trip Advisor maar ook diverse andere websites spreken over de
aanwezigheid van een ‘gevaarlijke’ en ‘angstaanjagende’ witte hond. Ik denk
beoordelingen van mensen die Whitey vanaf het begin af aan al goed had
ingeschat. Van die klaagtypes.
Als een soort van opperhoofdhond beschermde hij
regelmatig ook samen met mijn eigen hond onze straat tegen negatieve invloeden
zou je kunnen zeggen. En… hij waarschuwde voor slangen en hield andere wilde
honden uit de buurt door het territorium te beschermen. Door dit gedrag gaven
we als buren een tijd geleden onze straat zelfs de bijnaam: "Whitey
Boulevard". Je kon maar tijdig waarschuwen nietwaar?
Whitey is nu ongeveer 13 jaar oud. Mijn Amerikaanse
buurman zal vaak naar de provincie Tak gaan. Hoewel nog
steeds Thailand toch een aardig eindje van hier. Ook mijn Duitse buurvrouw
vertrekt volgende week naar een ander district van onze provincie.
Tijd voor Whitey om met pensioen te gaan, besloot zijn
‘baas’. Als buren vinden we het de beste beslissing en oplossing en gunnen we het
hem ook.
En dus, vertrok afgelopen dinsdag ook Whitey naar Tak om, overigens dicht bij mijn buurman, op een mooie boerderij te gaan wonen bij
een goede nieuwe verzorger. Hopelijk met een mooie pensionering in zicht.
Kadhow heeft het inmiddels, nadat hij veel van zijn
vriend heeft geleerd, hier over genomen. Wie weet dat de gastbeoordelingen van
het resort binnenkort op de diverse websites vermelden dat er een ‘gevaarlijke’
en ‘angstaanjagende’ bruine soort van wolf aanwezig is waarvoor je moet
uitkijken. Met dank aan Whitey.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten