Ik schrijf dit blog omdat ik vanmorgen moest stoppen met mijn meditatie en yoga omdat concentreren voor me niet mogelijk is.
Hoe het met de stroomvoorziening en het internet gaat weten we niet. Beter dus nu even dit blog schrijven en publiceren. Geen zorg, met ons gaat het goed en, voormalige vakidiotie, we hebben diverse voorbereidingen getroffen om hier op onze stek door te kunnen blijven draaien.
Het huis trilt, ramen trillen. Net zo erg, dat ik even naar binnen liep om te vragen wat Phatsamon, die wel het nieuws volgt, er van vond. De bommen en granaten die worden gebruikt, zowel vanaf de grond als van F-16's en (erg modern) drones, voelen steeds zwaarder. Onze honden voelen onze energie aan. Het is geen angst maar toch ongeloof. Natuurlijk gedrag van onze dieren om ook dicht bij ons, de roedel compleet, te blijven.
Officieel zitten wij net in de 'safe zone' en daar vertrouwen we ook maar op.
Maar weer terug naar mijn oefeningen buiten. Opnieuw zeer zwaar 'onweer'. Het hele huis schudde. Nog geen seconde daarna luid in het dorp het haast wekelijkse crematieliedje vlak voordat de monniken zouden beginnen met chanten. Dit keer een oudere dame die vandaag wordt gecremeerd.
Zowel Phatsamon, binnen, als ik, buiten, barstten gelijktijdig in schaterlachen uit. Triest maar ik zag in mijn gedachten de oranje mannen op hun bankjes in de tent die er bijna van afgeblazen moeten zijn. Het draait hier allemaal gewoon door alsof er helemaal niets aan de hand is.
Gierend van het lachen liep ik naar binnen naar de eveneens nog steeds gierende Phatsamon. De honden springend van blijdschap alsof er ineens groot feest was.
Ja, blijven lachen zou Bassie zeggen, maar het is allemaal te triest voor woorden.
Honderdduizenden mensen die verplicht werden te evacueren. Bij mijn schoonmoeder zit een gezin van vijf vluchtelingen waaronder een klein kindje. Ze brachten ook hun twee varkens mee in veiligheid die met een touw om hun poot nu de tuin van mijn schoonmoeder aan het omploegen zijn. Goed voor de nieuwe bananen...
Ook een van onze piramides staat klaar voor als er nog meer nodig is en op ons land kunnen eventueel koeien die het gebied hebben verlaten grazen. De rijst is eindelijk geoogst en na drie weken geen regen is het land daar nu geschikt voor.
Toch doneren we liever aan de vluchtelingen dan dat we ze opnemen om de vrijheid te blijven houden om als het verder uit de hand loopt te besluiten om met de honden naar de stek in Chaing Mai te vertrekken.
Die intentie hebben we overigens net als vorige keer totaal niet. Maar als we gedwongen moeten vertrekken, dan is het niet anders.
Gisteren onderweg naar een bouwmarkt. Zwaailichten en sirenes en gepantserde militaire politiewagens op de snelweg. Een convoi van zeven zware en grote militaire vrachtauto's volgeladen met kisten munitie en pallets mortieren gingen richting de grens. Volgens mij met de gaten in de wegen hier ook nog risicovol (beroepsdeformatie). Foto's maken mag niet.
We moesten voor het transport stoppen. Je ziet het aan en staat ineens 'oog in oog' met het 'speelgoed' van de macht. En echt er gaat als je dat beleeft, het is geen film maar werkelijkheid, ineens veel door je hoofd. Je beseft dat het feitelijk niets anders dient dan bewuste vernietiging. Het moet allemaal (nog meer) kapot. Mensen, dieren, infrastructuur, prachtige natuur... Onschuldige mensen mogen de lasten van het 'spel' dragen. Hopen, wat ongevraagd voor ze geruineerd is en wordt en wat ze jaren hebben opgebouwd, nog weer te kunnen opbouwen.
Vrede op aarde? Vrolijk Kerstfeest? Gelukkig Nieuwjaar? Het is om te janken.
Door naar de bouwmarkt. Ik parkeer mijn scooter en loop naar de ingang. Dat Kerstfeest kreeg 'invulling'.
De deuren gaan automatisch voor me open om de winkel, zoals altijd bemenst met een overkill aan staf, binnen te stappen. Op de achtergrond hoor je de bommen vallen en de artillerie vanleer gaan.
En toen... vredig binnen kwam het kerstlied 'Venite Adoremus' over de Drie Wijzen uit het Oosten me tegemoet! Ja, hoewel haast niemand hier in dit boeddhistische land weet wat Kerstmis inhoudt, moet het consumentengedrag toch op alle mogelijke manieren worden aangemoedigd.
Ik op zoek... geen Wijzen meer te vinden. Nergens! Ze zijn allemaal dood en worden ook nooit meer herboren.
En die Deus Ex-Machina, de verzoenende messias die inzet op de Nobel prijs voor de vrede, 'Donald' dan? Die komt voor ons uit het Westen en dat blijkt niet te werken.
Is er nog hoop? Is er nog toekomst?
Jaren geleden kwam 'sociale' media op. Tijdens mijn vervolgstudie leerde ik dat dat type media sneller en beter te vertrouwen waren dan het reguliere nieuws.
Dat was maar kort het geval. Je kunt het niet meer vertouwen en het is propaganda wat de klok slaat.
De introductie en aanwezigheid van AI (Artificial Intelligence/kunstmatige intelligentie). Ook daar kun je niet meer omheen. Het is geweldig 'Smart' en, lui als we zijn, we geloven alles en volgen als schapen dat wat gezegd wordt. Ons denken stompt steeds verder af in de overtuiging dat kunstmatig ons altijd redt.
Robots, niet van echt te onderscheiden. Ook fantastisch. Mijn nichtje studeert dat vak hier op de universiteit en zeker heeft het toekomst.
Alles heeft ook een keerzijde (wat natuurlijk niet betekent dat je die ontwikkelingen moet proberen tegen te houden. Maar ook je kop nog een keer een beetje gebruiken kan geen kwaad.
En lekker vrijen met je robotpop? Het kan een geweldige oplossing zijn maar geef mij Phatsamon maar.
Halverwege zijn verhaal werd zijn verslag onderbroken met een reclame van 'Head & Shoulder'. Dat is dus de reden van die helm zei ik tegen Phatsamon. Die man heeft gewoon roos en die shampo wil niet dat hij dat laat zien.
Ik ga stoppen voor nu, we trillen nog steeds met de golven mee en dat zal nog wel effe doorgaan. Ik probeer af en toe een update te geven zo goed en zo kwaad als dat kan.
Het zijn mensen die er met hun machtspelletjes, geldzucht, corruptie, vervuiling en wat al niet meer, een zooitje van maken hier in deze wereld. Echte Wijzen zijn er in mijn ogen niet meer.
Heerlijk die honden te zien ravotten zonder al hun 'hulp'middelen. Goed voor de economie om daar misschien toch eens op te gaan inzetten. Ik zie de reclames wel op die tv in ons dorpsrestaurantje van een AI mobiel voor honden en katten.
De Wijzen zijn definitief dood en voor altijd vertrokken.
Deze wereld heeft in mijn ogen inmiddels ongeneeslijke kanker die ook niet meer te behandelen is.
Nieuwe generaties passen zich vast aan de toekomst aan. Toekomst zal er dus nog wel zijn maar de hoop heb ik inmiddels maar opgegeven. Je zult toch maar baby zijn gaat door mijn hoofd.
Mijn schoonmoeder bidt en mediteert trouw elke dag een uur voor de Boeddha voor een beter volgend leven. Voor mij hoeft dat niet meer. Ik blijf met mijn dierbaren (leuk woord omdat daar zeker ook voor mij de dieren bij horen) op mijn wolk en kijk het gehol en gevecht om macht met een glimlach van een afstandje wel aan.
En ondertussen? Toch maar zoveel mogelijk van consuminderen en fijne kleine en normale dingen genieten en het huidige leven zoveel mogelijk vieren. En daar hoort, van een afstandje bekeken, ook schaterlachen voor ons bij.
Frans Captijn
Het is inderdaad een en al ellenden hele over de hele wereld.
BeantwoordenVerwijderenDe "wereldleiders" blijven zelf wel buiten schot en worden er volgens mij alleen maar beter van.
Verschrikkelijk voor de mensen die hun huis en hebben moeten verlaten en moeten afwachten wat ze terug vinden.
De hele wereld staat in brand.
Dank voor je reactie Peter. Ik denk niet dat die 'leiders' er beter van worden. Ik weet het zeker. Of ze uiteindelijk buiten schot blijven vraag ik me af. Deze brand in deze wereld is met geen techniek meer te blussen (en hier spreekt een voormalig brandweerman).
BeantwoordenVerwijderenJe hebt het weer mooi geschreven!
BeantwoordenVerwijderenJa, de mensen moeten altijd ruzie maken, nooit tevreden,
Hoop voor jullie dat het langzaam beter wordt, geniet van de kleine dingen, liefs, meta