vrijdag 19 juli 2024

De nooit verloren zoon is er weer.

Na ruim vijf jaar is hij er eindelijk weer. Mijn zoon is net vanmiddag bij ons in Surin aangekomen. Hij maakt een pittige rondreis tijdens zijn maand juli vakantie. 

Eerst twee weken voor het eerst naar zijn zus in Perth in Australie, waar ze samen een gouden tijd hadden, en nu twee weken bij ons in Surin. Een wat moeilijkere verbinding, nu vliegen op Buriram, dan naar Chiang Mai maar alles lukt met een beetje gepuzzel. Hoewel... een pittige puzzel. Air Asia veranderde de vluchten vanuit Perth tot vijf maal toe en tot op de dag van gisteren waarbij aansluitingen van de drie vluchten naar hier (Perth-Kuala Lumpur, Kuala Lumpur - Bangkok (Don Meuang) en Don Meuang -Buriram, niet meer op elkaar aan sloten. Veel regelwerk en stress voor Carlien, en met succes, om hier toch op het afgesproken tijdstip aan te komen. En zoals mijn ex-vrouw al naar me schreef, aardig gaar natuurlijk. 

Na zo'n lange tijd elkaar niet meer te hebben gezien, lijkt zijn bezoek een beetje op de parabel van de 'terugkeer van de verloren zoon' dat meer dan mooi door de schilder Rembrandt van Rijn rond 1668 werd geschilderd. En toch is het ook weer heel anders.

Het was april 2019 dat hij de voorlaatste keer in Thailand was en daar ook voor het eerst met Phatsamon kennis maakte. Die werkte toen nog in Bangkok op de bank en het was een leuke combinatie, een paar dagen in Bangkok en de rest bij mij in Chiang Mai. 
Ik was voor dat jaar uitgekozen en uitgenodigd om op de Nederlandse ambassade in Bankgkok bij de ambassadeur in de tuin Koningsdag te vieren. Met z'n drietjes gingen we daar dan ook naar toe. 
Mijn zoon, haast altijd fun, wilde er ook daar gelijk maar voor Phatsamon de eerste kennismaking met de Nederlandse kroket en frikandel van maken. Dat lukte allemaal prima. (Mocht je het blog erover nog willen lezen klik dan hier).

Dat het zolang duurde had allereerst natuurlijk alles met de hectiek rond de wereld pandemie te maken en de reisbeperkingen die daar o.a. mee gepaard gingen. Daarnaast met veel ontwikkelingen bij hemzelf. Hij zat in het proces van het kopen van, inmiddels, zijn huis in Zuid-Limburg. Het opknapwerk en de aanleg van zijn tuin, dat hij nagenoeg allemaal zelf doet, zijn bijna klaar. En daarnaast zat hij in een langdurige proces van een overstap naar een nieuwe baan. Hij begint daaraan als hij in augustus weer terug is.  

En hoewel ik niet veel heb met 'sociale' media, moet ik toegeven dat die er toch voor zorgden dat we elkaar helemaal nooit 'verloren' hebben. En dat geldt voor zowel mijn zoon als voor mijn dochter. We hebben vrijwel dagelijks contact met elkaar en werkelijk alles wordt met elkaar gedeeld. We weten wat er in elkaar omgaat en ja, die afstanden blijven daarbij natuurlijk toch soms een probleem. 

Ik herinner me nog de tijd, 1980, dat ik in Saoedi Arabie voor Ballast Nedam in de bouw werkte. Stapels brieven van mijn moeder heb ik nog. Ze stuurde er soms wel twee per week maar voordat die bij mij op de compound waar ik woonde aankwamen, waren we weken verder. Ik schreef dan weer terug en zo kregen zij en ik antwoorden op vragen binnen een maand. En dat ging ook zo met mijn toenmalige vriendin. Een heel enkele keer bellen dat financieel pittig in de papieren liep. Hoe anders als nu...

Allerminst dus 'verloren' die zoon en dochter. Zalig om dat goeie contact altijd met ze te hebben en gelukkig te houden. 

Maar nu onze zoon er is, is dat natuurlijk echt 'quality time'. Alle drie, mijn dochter, mijn zoon en ik, kunnen niet op onze gat zitten. We gaan Surin hier dus wat beleven en...mijn zoon heeft zijn werkschoenen mee genomen. Genoeg te doen op onze bouw ;).  
Hopen dat het weer een beetje mee zit. De weersvoorspellingen zijn voor ons slecht maar de boeren hier genieten er van. We zitten midden in het Thaise regenseizoen. 

En geloof het of niet, voor Kadhow is het ook weer een feest van herkenning om zijn dierenvriend na zo'n lange tijd weer te zien. En die twee jonge honden meiden zullen, zeker weten, snel helemaal verliefd op hem worden. 

Top om dit jaar zowel mijn dochter, als getuige tijdens onze bruiloft eind januari, en nu ook mijn zoon weer eens heerlijk een knuffel te (hebben) kunnen geven. 


Frans Captijn (Gangey Gruma) 

2 opmerkingen:

  1. Wat een geweldig weerzien zal het geweest zijn voor jullie allebei! En super om echt quality time met elkaar te hebben, is toch anders dan via skype. En zo gaaf voor jou om alles te kunnen laten zien!
    Voor Rik natuurlijk geweldig om zowel zus als pa weer ontmoet te hebben! Daar kunnen jullie lekker van nagenieten!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zeker weten Carla. Dit was weer een top weerzien en een heel andere onvergetelijke vakantie.

      Verwijderen