In het
begin was het eerst mensen kijken. We hoorden eigenlijk iedereen Engels praten.
Best een vreemde ervaring.
Op enig
moment kwam er een man aan lopen. Zijn partner volgde hem op enige afstand als een soort hondje op hoge hakken. Hij nam aardig wat ruimte in beslag en liep
een beetje statig en hooghartig het terrein op. Een manier van rondkijken van; Ziet
iedereen wel dat ik er ben? En ja, het viel op omdat je diverse mensen er over
zag praten. Hij stelde iets voor, althans dat vond hij zelf. Met mijn
ervaringen van nu moest ik er hartelijk om lachen. Het leek wel een
toneelstukje. Nederlandse cultuur? Niet echt en toch...
En hoewel mijn zoon zijn best deed... meer dan een halve kroket werd het voor mijn vriendin toch niet ;).
En hoewel mijn zoon zijn best deed... meer dan een halve kroket werd het voor mijn vriendin toch niet ;).
Weer
thuis kwam ik bij toeval terecht op een website waarop live de groei van de
wereld populatie werd getoond. Nederland? Wat en waar is dat in deze grote wereld? Die man? Wie is hij?
Eigenlijk angstig om te zien hoe onze aardbol meer en meer vol raakt met consumenten. Wellicht goed voor de economie en zeker weten heeft het ook andere kanten waar we de gevolgen meer en meer van ervaren. Maar dat is weer wat anders.
Eigenlijk angstig om te zien hoe onze aardbol meer en meer vol raakt met consumenten. Wellicht goed voor de economie en zeker weten heeft het ook andere kanten waar we de gevolgen meer en meer van ervaren. Maar dat is weer wat anders.
Toen ik aantallen van meer dan 7,5 miljard mensen zag en terug dacht
aan deze man vond ik hem eigenlijk een beetje zielig. Wat maak je je druk? Hoe opgeblazen zet je jezelf in de belangstelling? Wat stel je nu eigenlijk voor? Lekker
belangrijk? Wat een zielige vertoning om in de jezelf aangeleerde rol te blijven om maar aandacht te krijgen om te kunnen overleven.
Mijn ouders zouden zeggen; “Doe gewoon, dan doe je al gek genoeg”.
Zeker weten, ieder persoon op zijn of haar manier is uniek in deze wereld.
De uitnodiging is echter om gewoon jezelf te zijn, niets meer en niets minder.
En met die uniekheid hoef je in mijn ogen niet te koop te lopen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten