Geloof het of niet. Binnen nog geen twee minuten stond ik met het papier alweer
buiten. Er was bijna niemand. Dat stemde blij.
Toen
naar Yamaha voor de onderhoudsbeurt van de witte scooter. 92.000 km op de teller alweer. Een uurtje standaard onderhoudsbeurt werd
uiteindelijk 2,5 uur werk voor twee monteurs. Diverse onderdelen waren aan vervanging toe na slijtage, voornamelijk door het zand en de modder van de toegangsweg naar onze bouwlocatie.
Nadat ze de scooter ook nog eens, als service na het regenseizoen, hadden gewassen
startte hij niet meer. Het werd onderzocht en, ik dacht, weer prima gemaakt. Voor twee personen een tip en met wat vertraging op weg naar de volgende bestemming van de dag.
Een pak kopieën en scans laten maken voor mijn Bangkok bezoek. Ook snel gelukt. Daarna even
tanken zodat Phatsamon de scooter het afgelopen weekend zonder problemen zou kunnen gebruiken.
Ook prima voor elkaar.
Bij
het tankstation in de stad is een Pinautomaat/ATM en het leek me, je leest het goed leek
me, verstandig om geld op te nemen voor de trip naar en in Bangkok.
De machine
speelde zoals altijd zijn of haar vrolijke muziekje en ik stak mijn pinpas in de machine. Zoals altijd werd
die naar binnen ‘gezogen’ om daarna... nooit meer naar buiten te komen. Het
scherm van de machine sloeg ineens wit uit en de kaart bleef waar hij was en was er met geen mogelijkheid uit te krijgen. Op welke
knop je ook drukte… geen leven meer in de robot. Een soort van technish hersen infarct.
Phatsamon gebeld en het alarmnummer voor pinautomaat dat op het ding stond laten bellen om het nummer van de pinautomaat en de storing door te geven.Er kon niets aan worden gedaan. Ik moest naar de bank van de pinpas (Bangkok Bank) in Surin om mijn kaart te laten blokkeren tegen misbruik.
Op naar het dichtstbijzijnde filiaal in de Big C (Grote supermarkt op 500 meter van het tankstation). Helaas, dat was er de week ervoor nog maar was nu plots opgeheven. Een groot gat waar het ooit was pronkte. In het
lege hok dat er nu nog was waren koffers in de aanbieding opgeslagen.
Door dus naar het
hoofdkantoor. Q/afspraak nummertje uit een andere machine trekken en wachten. Jawel, een dik uur, om mijn pas te blokkeren. Overigens een prima behandeling alleen…
een nieuwe pinpas zat er die vrijdagmiddag en in Surin niet in. Daarvoor moet ik naar het filiaal in Mae Rim in de provincie Chiang Mai (zo'n 900 km hier vandaan) omdat ik mijn paspoort zeven jaar geleden heb vernieuwd en het nummer van het
oude paspoort nog in de administratie staat. WTF. Geen bankpas dus meer. En…
het is vrijdagmiddag, zaterdag en zondag sowiezo geen kans op een nieuwe pas en zondag
moet ik naar de ambassade in Bangkok voor documenten. Gelukkig heb ik nog een
andere bank dus ik ga dat wel zien.
Hele
middag, waarin we beton wilden storten, in duigen. Door naar de Makro (met nog
maar weinig geld in mijn beurs). De allernoodzakelijkste dingen gekocht en toen
ik buiten kwam… giga onweer en een wolkbreuk. Ik moest ruim een half uur
wachten en de straten stonden onderwater. Toen het nog slechts wat ‘druppelde’
(het was inmiddels bijna 5 uur) toch een poging gewaagd om, via de dierenwinkel
waar ik nog wat inkopen moest doen voor de dieren, naar huis te gaan. Dat lukte
tot halverwege.
Het water in de straten was te hoog en de reparatie van vanmorgen/vanmiddag aan de scooter was na de wasbeurt toch niet helemaal goed gegaan denk ik. De scooter gaf het vlak bij een middelbare school op. Geen beweging meer in te krijgen en starten lukte niet meer. Phatsamon maar weer eens gebeld dat het helaas nog weer later werd omdat de scooter eerst moest drogen.
Plannen heeft hier eigenlijk ook helemaal geen enkele zin. Het levert je alleen koppijn op. Beter om met de stroom van dingen die gebeuren maar mee te gaan. Maar ja, niet altijd makkelijk.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten