vrijdag 3 november 2023

Ambtelijk gedoe, wachten en veel geduld hebben.

Phatsamon en ik hebben het plan om in Thailand voor de wet te gaan trouwen. Makkelijk gezegd maar nog niet zo eenvoudig gedaan. 

Ik moet eerlijk zijn, voor mij was het in eerste instantie ook nog niet eens zo gemakkelijk 'gezegd'. Dat had alles te maken met de ervaringen van jarenlang juridisch ziekmakend en geldverslindend gedoe van de echtscheiding na negen jaar huwelijk. Ruim 24 jaar geleden kon die scheiding uiteindelijk officieel worden ingeschreven. 
 
Waarom na zo'n hele lange tijd toch niet opnieuw die stap zetten? Het gaat inmiddels al meer dan vijf jaar super goed tussen ons, letterlijk bouwen we al jaren samen en we zijn 24/7 bij elkaar. We hebben nog meer dan genoeg plannen met elkaar en willen samen graag zo door.  
Formeel voor de wet hier trouwen regelt zaken op een goeie manier voor nu en voor de toekomst voor zowel ons twee als voor mijn kids. Kortom, inmiddels gemakkelijk 'gezegd'. We gaan daar voor. 

Trouwen gaat hier zomaar niet. We zitten inmiddels middenin het ambtelijke voorwerk en gedoe en dat moet allemaal binnen maximaal zes maanden geregeld zijn en anders mag je opnieuw beginnen. Die periode lijkt lang genoeg maar niet als je op alles tijden moet wachten. Er is veel werk aan de winkel. 
Zowel in Nederland, de Nederlandse Ambassade in Bangkok, het Thaise ministerie van Buitenlandse zaken in Bangkok, vertaalbureaus, en de Amphur (Thais districts kantoor) in Surin (de provincie waar we momenteel wonen). 

Op 1 september ging deze 'papierverzamelreis' van start. Dat zou, in mijn ogen, een fluitje van een cent moeten zijn. Ik kan online bij de Nederlandse overheid werkelijk al mijn gegevens vinden. En zeker weten is er nog wel meer maar... dat geldt allemaal niet. 
Thailand accepteert geen digitale documenten. Alles moet officieel op papier en vooral met veel stempels en handtekeningen omlijst zijn. 

Een 'korte' opsomming?
# Aanvraag in Haarlem van mijn geboorteakte (dat duurde vijf weken voordat ik het document hier had). 
# Aanvraag in Doetinchem van de echtscheidingsakte uit 1999 (dat duurde maar liefst 9 weken en kwam (zie foto) afgelopen woensdag 1 november bij ons aan.
# Inkomensverklaring van het pensioenfonds (mag niet ouder zijn dan 6 maanden)
# Officiele aantoonbare woonverklaring (adres verklaring) in Thailand.
# Uittreksel burgerlijke stand ('Single verklaring'). Daarvoor moet ik afreizen naar Bangkok omdat ik dat in persoon moet aanvragen.
# Paspoort van mij laten vertalen en samen met ID van Phatsamon laten certificeren.
# Aanvragen van een ‘Certificate of Capacity to Contract Marriage’ bij de Nederlandse Ambassade in Bangkok.
# Officieel laten vertalen van alle documenten door een erkend en geregistreerd Thais vertaalbureau van de documenten (en hopen dat je niet nadien wordt terug gestuurd om dit werk opnieuw te laten doen zoals we inmiddels van diverse bureaus hebben gehoord).
# Alle vertaalde documenten en stukken daarna laten legaliseren door het ministerie van Buitenlandse Zaken in Thailand (wederom in Bangkok. We zoeken nog uit of dit ook in Chiang Mai kan als we daar volgende maand naar toe gaan). 
# Dan moet Phatsamon diverse documenten aanleveren. Dat zou gemakkelijk moeten zijn en kan vanuit Surin.
# Met alle documenten naar het districtskantoor (Amphur) in Surin en de documenten laten checken. Eventuel gewenste aanvullende documenten aanleveren binnen de gestelde tijdlimiet. 
# Bij alles OK een afspaak maken waar je twee Thais sprekende getuigen voor moet aanmelden en meenemen. 

En ja, dat alles dus binnen een half jaar dus uiterlijk in februari volgend jaar of anders 'gewoon' weer opnieuw beginnen. 

Die hele 'ceremonie' van handtekeningen zetten doe je in een totaal ongezellige omgeving en staande achter het bureau van een Thaise ambtenaar. Niet vergelijkbaar met de situatie in Nederland en met vijf minuten sta je kennelijk weer buiten. 

Een Thais feestje geven doen we misschien later wel als ons huis klaar is.

Een hotel in Bangkok heb ik inmiddels geboekt en de eerste afspraken daar zijn gemaakt voor de volgende stappen. Ik ga denk ik de reis eens met de trein proberen. 

Nu maar hopen dat er niet onverwacht toch nog weer allerhande beren op de weg komen. Die kans dat die niet komen is in Thailand overigens klein maar wie weet gaat het gladjes. Wij zijn immers niet de enigen die dit doen.  


Frans Captijn (Gangey Gruma) 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten