Nu ik hier bijna
tien jaar woon kijk ik er toch wat anders tegenaan.
Het land van de
glimlach? Eerlijk is eerlijk, die glimlachen zijn tot op de dag van vandaag helaas
waarschijnlijk nog slechts achter een masker te vinden. Het straatbeeld is
veranderd. Waar in de wereld overigens niet? Triest, vind ik, dat ‘nieuwe
normaal’. Het is helaas niet anders. Angst heeft het voorlopig nog steeds overgenomen
van spontaniteit. En hoewel we langzaam weer ‘open’ gaan zal dat uiterlijk
vertoon nog wel even, of misschien wel voor altijd, blijven.
En ook de
verwondering is, althans voor mij, grotendeels weg. En dat heeft niets met een
virus te maken maar met het feit dat je ‘overal’ aan gewend raakt. Vier of vijf
personen (jawel met mondkapje en zonder helm) op één scooter? Het is
‘normaal’. Pick-up trucks te hoog en te breed volgeladen? Niet nieuw meer. Spookrijders? Dagelijkse kost. Honden
op scooters op de snelweg in het verkeer? Ik doe er zelf aan mee. En zo kun je
hier nog wel even door gaan. En als ik er wat dieper over denk vraag ik me af
of de echte verwondering dan weg is of juist heel erg is toegenomen.
Afgelopen week las
ik ergens: “Er is altijd belangstelling voor het ongewone en het spectaculaire.
Er is wijsheid nodig om de diepere gaven te zien, die in het alledaagse
verborgen liggen.”
In het leven van
veel mensen speelt nieuwsgierigheid een belangrijke rol. Zij willen weten, en
voelen zich gerechtigd, om te weten wat er om hen heen gebeurt. Nu ik hier
meestal in een klein dorp in Thailand woon maak ik het heel bewust mee. Mensen
leven ervan. Het is het nieuws en een soort van sociale veiligheid. Het stoort mij absoluut niet. Ik doe wat ik
doe en ja, als buitenlander is dat meestal anders dan wat hier gewend en gewoon
is. Goed dat er iets is om over te praten denk ik dan maar. En als er over dat
wat ik doe gepraat wordt dan leef ik tenminste nog.
En toch, ik
verbaas me misschien wel meer dan toen ik hier mijn leven ging opbouwen over steeds meer. Niet meer over die dingen hier op de foto. Die zaken horen meer
thuis bij dat wat onze toeristen verwondert.
Mijn echte
verwonderingen zitten hem in de details en in de tijd om stil te staan om te
kijken, te voelen, te luisteren, te proeven en te ruiken. Wat zitten dingen
toch geweldig mooi in elkaar en hoe fantastisch zijn de meeste dingen om ons heen gemaakt.
Wie weet is het inmiddels wel die wijsheid om de diepere gaven te zien die in die alledaagse dingen verborgen
liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten