Het verhaal van een monnik tijdens een les aan de boeddhistische Universiteit kwam weer in mijn hoofd op. Waarom zou ik het niet eens delen?
Nood leert bidden wordt wel eens gezegd. En toen het
tijdens die les over het verschil in bidden tot God en Boeddha kwam, deelde de
monnik een aardig verhaal met de groep dat me erg aansprak.
Je moet weten dat het boeddhisme, anders dan vaak gezegd
wordt, geen godsdienst is. Als basis komt er helemaal geen God in voor. De
Boeddha is een zeer voorname leraar, een voormalige prins, en zijn vader en
moeder zijn Koning en Koningin. Hij was ook helemaal niet de eerste monnik. Hij
werd 543 jaar voor Christus geboren. Daar waar ook Christus een zeer voorname
leraar is maar wel gezien wordt als de zoon van God.
De groep bestond vooral uit mensen die ooit gedoopt waren
zo bleek. Het onderwerp, zeker omdat ik hier in Thailand ook vrij actief in de
kerk ben, leek me dan ook interessant. Goed immers om verschillende invalshoeken
te kennen en te respecteren. Het maakt de wereld kleurrijker wat mij betreft.
Hij begon met ons de vraag te stellen of we wisten waarom
een Boeddha in de tempel altijd zijn ogen open heeft? Nou daarop wist op dat
moment niemand kennelijk het juiste antwoord.
Hij vervolgde met: “Als jullie naar de kerk gaan en daar
met jullie God in gesprek gaan dan ben je meestal met die God aan het handelen.
In de trend van “Help me met dit”, “Alsjeblief geef me dat”, enzovoorts. En vaak
komt daar nog een zinnetje bij “Als u me helpt met dit of dat dan zal ik
naderhand....terug doen”. Het lijkt op een soort van zaken doen met jullie God.”
Hier in Thailand is het heel normaal dat studenten voor ze een school
examen moeten doen een tempel bezoeken. Het lijkt dan net als bij het naar de
kerk gaan alsof er gebeden wordt en dat is ook zo. De invalshoek en de manier is
echter anders zo vertelde hij.
“Als de student aan de Boeddha zou vragen: Boeddha help
me om te slagen voor mijn examen door de juiste antwoorden te geven, dan kijkt
de Boeddha hem of haar die voor hem geknield zit recht in de ogen aan. En dat is nu de reden dat hij zijn
ogen open heeft. Het toont dat hij in rust en balans is maar de wereld om hem
heen en dus ook die student, weeldegelijk in de gaten heeft.
Hij kijkt de jongen of het meisje in zijn of haar ogen en
probeert doordringend te zeggen: Wat doe je hier? Ga naar huis en studeer! Ik
kan je hierbij niet helpen. Het ligt in je eigen handen.”
De manier van bidden in het boeddhisme lijkt me inderdaad
anders, een manier van vereren die me aanspreekt. Het is meer een conversatie
met de wijze leraar aan gaan om in rust zelf inzicht te krijgen, balans te vinden,
rust en innerlijke wijsheid op te doen om zelf zo veel mogelijk de zaken te
kunnen aanpakken en oplossen. Anders dan soms een klaagzang delen of zeuren om
hulp. Iets dat overigens absoluut niet de wijze van bidden tot een God hoeft te
zijn omdat het bijvoorbeeld ook hier vaak gaat om het krijgen van kracht om
zaken aan te kunnen.
Ach waarom zou God ook hoofdpijn krijgen? Wellicht krijg
je dat als God ook helemaal niet. Bidden als conversatie om inzicht en wijsheid
te krijgen van waaruit je zelf verder kunt maakt het volgens mij voor de
Boeddha toch wat gemakkelijker met minder kans op die hoofdpijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten