vrijdag 6 januari 2017

De gevangenschap van de programmering van veel ouders

Als ik mijn ervaringen van het afgelopen jaar overweeg zijn die dingen die me misschien wel het meest hebben geraakt de vele verhalen die ik van jongere generaties heb gehoord over hun ouders en over de verstoringen in hun relaties met hen. Met name over hoe hun ouders gevangen zitten in hun programmering. Hun cultuur, religie, tradities, status, positie, (familie) eer en hoe ze denken dat over hen en over hun gezin wordt gedacht.

Diverse soms zeer trieste verhalen. Van mensen uit Europa, Amerika, Afrika, Australië, Nieuw-Zeeland, Vietnam, Maleisië, Singapore, Korea, maar vooral uit Hong Kong, Taiwan en China.

De jongere generatie gelooft steeds minder in het 'oude geluk'. Ze proberen de oude vicieuze cirkel te ontsnappen. De voortdurende gedachte dat geld, positie en uiterlijke show van het ego gelukkig maken. Ze ontdekken dat het blijven volgen van deze - door voormalige generaties – ingeprente ideeën al lang niet meer langdurig blij maken. Het blijkt steeds meer een onwaar verhaal. Geluk is gemoedsrust. Steeds meer en meer geld hebben betekent juist geen gemoedsrust. Er is immers nooit genoeg en als je al genoeg geld hebt om een gelukkig leven te leiden, begin je je zorgen te maken over hoe je dat geld veilig moet stellen en in je bezit kunt houden. Dus… hoezo gemoedsrust? En wat als morgen voor jou de zon niet meer op gaat…? Het kan maar zo gebeuren! Een rijke vrouw of man kan straat arm zijn en een arme vrouw of man steen rijk…

De nieuwe generaties willen meer en meer hun wensen volgen. Hun uniekheid delen met de wereld om hen heen en daarmee een normale boterham verdienen en gelukkig te zijn. Een wereld die steeds meer een groot dorp blijkt te zijn. Ze denken er diep over na wat hen gelukkig zou maken als geld niet leidend zou zijn. Vinden creatieve wegen om die weg meer en meer te volgen en de betekenis van het leven te begrijpen. Om hun persoonlijke missie, ongeacht wat er door anderen van gevonden wordt, te volgen. De economie verandert.

Proberen om aan de gevestigde vicieuze (familie) cirkels te ontsnappen veroorzaakt meestal veel problemen, verstoorde verhoudingen, verkeerd begrip, zelfs uitsluiting.
Vreemd eigenlijk als we ons er van bewust zijn dat de meest natuurlijke basis wetmatigheid (en intentie) tussen ouders en kinderen, over en weer, ON-voorwaardelijke liefde is. Wat er ook gebeurt…

Er is veel te leren en veel te begrijpen voor beide generaties.
Voor de ouders, in de eerste plaats, dat je kinderen niet jouw of jullie kinderen zijn. Ze behoren je niet toe. Ze komen inderdaad door jullie maar zijn daarmee geen bezit. Besef dat ze voor 50% van ieder van jullie de genen dragen. Is het dan niet mogelijk om te de stappen die ‘jullie’ kinderen in de toekomst nemen te vertrouwen? Om de deur altijd als een veilige haven in tijden waarin ze (meestal alleen zelf) denken het even niet te kunnen trekken, altijd open te houden? Om je kinderen te druven loslaten in plaats van ze vast te klampen en op een tactische manier in een richting te duwen waarin slechts jij denkt dat ze gelukkig worden? Om te genieten (en trots te zijn) en ze te ondersteunen bij hun manier van creatieve wegen te vinden om hun missie te volgen (misschien heb jij er altijd alleen maar van kunnen dromen)? Om te zien en te voelen dat je kinderen gelukkig zijn? En ja, net als voor jou is dat levenspad, een pad van vallen en opstaan. We noemen het accepteren van groei en aanvaarden van verandering. Het leven gaat immers niet achteruit, noch vertoeft het in gisteren. Jullie zijn de bogen van waaruit je kinderen als levende pijlen worden uitgezonden op hun eigen vrije manier. Accepteer het doel dat ze willen bereiken.

Voor de nieuwe generatie, je ouders hebben de beste bedoelingen en voor hen is het soms moeilijk om te begrijpen wat er gaande is. Ze zijn immers afkomstig van een eerdere generatie weet je? Dus accepteer hun manier om te proberen om er voor je te zijn. Beschikbaar om je, als je daar voor open wilt staan en de manier je aan staat, te begeleiden (niet te duwen) in je vrije keuze van je leven en het vinden van jouw geluk.
Veel meer dan zij ooit mee kregen, ben jij gezegend met communicatieve vaardigheden om uit te leggen wat er met je aan de hand is, wat er in je speelt en met dat wat je wilt. Er is niets te overtuigen, geen debat, alleen dialoog en proberen te begrijpen dat dat van beide kanten moet komen. Niets digitaal. Face-to-face.
En ja je bent de nieuwe generatie en ook jij zal weer 'oude' generatie in een van de komende decennia gaan worden. Dus bereid je daar dan ook op voor en leer van dit proces. Kinderen hebben de toekomst. Volg en leef jouw missie en laat je ouders uiteindelijk zien dat je gelukkig bent en t==dat ze trots op je mogen en kunnen zijn, wat de omgeving daar ook van denkt.  En vergeet nooit dat jij misschien met jouw generatie wel in een veel gelukkigere positie zit dan je ouders ooit waren om de kansen te benutten om het pad van jouw levensmissie te kunnen volgen.

Houd het gesprek gaande ook al is dat soms moeilijk. Blijf in contact uit alleen al wederzijds respect en voel je vrij om JOUW leven te leiden en jezelf, de wereld om je heen - en zeker eindelijk ook je ouders – op de beste manier met jouw uniekheid gelukkig te maken.
Open de deur en doorbreek de vicieuze cirkel. Alleen jij kunt dat voor jezelf op jouw manier doen…


Frans Captijn

www.captijninsight.com



Geen opmerkingen:

Een reactie posten