vrijdag 13 mei 2022

Een echtscheiding ligt altijd aan de ander.

Afgelopen week nam een voormalige deelneemster uit een van de persoonlijke ontwikkel & meditatie programma’s die ik op het gezondheidsresort waar ik werkte leidde contact met me op. Ze zit in het proces van echtscheiding. Lange verhalen over wat er allemaal mis was gegaan in haar relatie met haar man. En al de ellende waarin ze nu zat kwam allemaal door hem.  
 
Het raakte me en ik dacht er eens dieper en langer over. Ook in relatie tot het zelfde proces waar ik zo’n vijfentwintig jaar geleden met mijn inmiddels ex-partner in terecht kwam.
 
In de bijna tien jaar die ik hier nu in Thailand woon, heb ik tientallen mensen, vrouwen zowel als mannen, ontmoet die in een echtscheidingssituatie terecht waren gekomen. Niet uniek. En geloof het of niet, als je naar hun verhalen luisterde dan kwam dat altijd door die ander. Is dat niet een beetje vreemd?
 
Ook uit mijn eigen situatie herinner ik me helaas nog maar al te goed alle verhalen die op dat moment de ronde gingen. Een slechtere man en vader liep er op de wereld niet rond.
Van mijn kant dan weer het verhaal hoe snel liefde om kon slaan in haat. En dat nu bleek dat ik een 'slechte' partner had getroffen door wat me allemaal op aandringen van haarzelf, goed bedoelde beinvloeding van haar vriendin en haar verschillende creatieve advocaten, allemaal werd aangedaan.
 
Vanuit alle verhalen die ik inmiddels ken wemelt het in de wereld van advocaten die, voor veel geld, voor hun cliënten de meest creatieve ideeën verzinnen. Uitgangspunt lijkt te zijn om het leven van de ander, waar je voorheen toch zo stapelgek op was, te verpesten en vooral het proces om van elkaar los te laten te verlengen. Het levert immers per uur meer dan aardig wat op. 
Vaak spelen die advocaten een soort van Tom & Jerry spelletje. Eindeloos aan de gang blijven of ze niets anders te doen hebben en elkaar in de avond als vrienden in het café of op de golfbaan treffen. Hét 'goede' voorbeeld van onafhankelijkheid en hoe je zaken en privé kunt scheiden. 
 
Gelukkig kijken onze kinderen tegen onze echtscheiding aardig genuanceerd aan. Twee individueel prima mensen die echter totaal, maar dan ook totaal, niet bij elkaar passen is hun overtuiging. En eigenlijk is daarmee de kous gewoon af. Doorstappen en inzetten op nieuw geluk. Zalig om een prima, zo goed als dagelijks, contact vanuit Thailand met ze te hebben. 
 
De schuld uitsluitend bij de ander leggen zegt dat je vooral (beiden) niet instaat bent om eens naar jezelf, naar je eigen inbreng, naar je eigen opgebouwde overtuigingen te kijken. Velen kiezen er vanuit teleurstelling of een gevoel van gefaald hebben, als een soort genoegdoening, voor om in te zetten op een negatieve neerwaartse spiraal van afstand en haat creëren. Een proces dat ook nog eens bakken nachtrust, energie en geld verslindt. Nog niet gesproken over de invloed van dat gedrag op het leven van kinderen als je die, zoals wij, uit onze vorige relatie hebt. Kinderen die recht hebben en ook houden om een normale verstandhouding met-, en positieve invloed op hun opvoeding en ontwikkeling door- hun beide ouders. En daarbij mag je toch eigenlijk bijna altijd uitgaan van de beste intenties van die individuele ouders. Je wilt toch dat je kinderen gelukkig zijn of worden en niet in dezelfde valkuilen hoeven te stappen waarin je zelf in je relatie in terecht bent gekomen. Iets dat zo heel veel toch gebeurt. 
 
En vanuit mijn persoonlijke ervaring en die van het werken met vele gasten is dat principe van de schuld uitsluitend bij de ander leggen helemaal niet zo gek en ook heel begrijpelijk. Emoties spelen immers een grote rol en je kruipt in een soort modus van ‘zelfverdediging’ om overeind te blijven.
 
Osho (Rajneesh, 11 december 1931 – 19 januari 1990) scheef eens dat als je weet hoe je moet lief hebben je ook hoort te weten hoe je moet scheiden. Niet in woede, niet met wrok, niet met enige klacht maar met dankbaarheid in je hart.
Het seizoen van de relatie is gewoon voorbij. Je hoeft er niet wanhopig over te zijn en je mag de ander bedanken voor dat wat je samen hebt gekregen. Wat je geleerd hebt en voor de nieuwe visies op het leven die je kreeg. Voor een paar vensters die voor je geopend zijn die je wellicht in je eentje nooit had kunnen openen.
 
Mooi als je dat zou kunnen. Het is immers zo waar. Die haat aan de kant leggen. Wat de situaties ook allemaal zijn, je wilt immers persoonlijk weer geluk en liefde. Niets mis mee. Waarom dan je dagen vergallen met strijd? En ja, dat is gemakkelijk gezegd. En wie zegt het met een ervaring van 14.5 jaar regelmatig voor alle vier (inclusief onze fantastische kinderen) veel ellende. Ratio en emotie kunnen stevig schuren.
 
Erken ook je eigen bijdrage in het al dan niet zelf gewild stoppen van je relatie. Maak jezelf niets wijs. Het ligt helemaal nooit alleen maar aan die ander die je van allerliefste nu ‘tegenpartij’, 'client' of 'cliënte' bent gaan noemen. Een verhaal heeft immers altijd twee kanten...

Blijf niet hangen maar ga je samen, individueel, (weer) vrij voelen. Leer van het verleden en kijk vooruit. Stop met het de ander zwart blijven maken naar je omgeving. Het zegt immers meer over jezelf dan over die ander.
 
Herpak je en ga de expeditie naar geluk met jezelf aan om nieuwe wegen in te slaan en nieuwe kansen te pakken. Het leven is te kort om tijd voor geluk te verspillen.


Frans Captijn (Gangey Gruma) 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten