Het blijft ieder jaar weer een beetje een raar gevoel geven. Naar een notaris moeten gaan, of in mijn geval naar het ziekenhuis, om me officieel in leven te laten verklaren. En als ik dat getekende papiertje dan weer in handen heb dan is het toch altijd weer een klein feestje dat ik met mijn kids deel.
In leven zijn laten verklaren? Jawel, het is ieder jaar
weer nodig omdat ik pensioen krijg, in Thailand woon en in Nederland al jaren
ben uitgeschreven. Het is van de pensioen verstrekker een voorwaarde om pensioen te kunnen blijven ontvangen. Begrip overigens daarvoor. De wijze waarop dat
moet, hoewel voor mij eigenlijk al vereenvoudigd, blijft voor mij wat vreemd.
Waarom niet even je gezicht met je paspoort via Skype laten zien bijvoorbeeld.
Maar goed.
De blijdschap is niet zozeer om weer en jaar pensioen te krijgen maar om
het feit dat ik jaarlijks (tot nu toe in ieder geval gelukkig) een bevestiging
krijg dat ik LEEF. Eigenlijk een heel bewust moment omdat je er niet of
nauwelijks bij stil staat.
Zeker is immers, voor iedereen, dat je tijd op raakt. En van
die tijd die nog rest goed gebruik maken is voor mij tot nu toe en in mijn
beleving in ieder geval goed gelukt.
Veel mensen vragen me naar hoe dat nu eigenlijk zit,
kunnen het niet begrijpen en zitten in mijn beleving te vast in het systeem van
dat je moet doorwerken tot je pensioenleeftijd.
Ik kon gewoon niet meer werken en was totaal opgebrand.
Anders dan de kranten ooit en het internet nog steeds beweerden zijn die bakken
geld voor mij achterwege gebleven. Het was een foutje van de goedwillende
accountant. Een excuusbriefje van mijn werkgever maar de cijfers haal je nooit
meer weg. En ach… ik leef ondanks alle modder die lang geleden over me heen werd gegooid, doordat ik gewoon niet meer verder kon, tot gisteren dus toch nog steeds. En als ik dat woord modder nu schrijf dan denk ik aan de vergelijking met het zaad van een lotusbloem. Dat heeft immers ook modder nodig om te kunnen groeien en bloeien...
Mijn attente hoofd Human Resources attendeerde me op de
mogelijkheden door Europese regelgeving op vroegpensioen mogelijkheden. En ja,
ontmoedigingsbeleid van de overheid als je eerder stopt met werken. Er wordt
65% op mijn pensioen gekort en ik heb er vrede mee omdat ik LEEF. Grote kans dat ik dat als ik doorgegaan was met werken niet meer had kunnen zeggen nu en daarnaast dat mijn energie voor de toekomst die ik graag wilde er niet meer in zat.
Tot op de dag van vandaag leef ik al ruim acht jaar in
een periode van goeie gezondheid een aardig zonnig en totaal ander en zo goed als stressloos leven. Nu zelfs
volop in het proces (zonder einddatum) van het met eigen handen bouwen van een klein privé spiritueel
centrum met piramides in Thailand. Het is een meer dan fantastische ervaring
waar ik/we nog graag een paar jaar mee door willen gaan. En ja, ouder worden
zal zeker weten ook voor mij met gebreken komen. En toch ben ik dan deze mooie
tijd tot nu toe al goed doorgekomen.
En mocht de zon voor mij morgen niet meer opgaan? Dan heb
ik het wel gedaan. Dankbaar en geen spijt van dingen die ik ooit had willen
doen omdat ik ze doe 😉.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten